Άρης: Η δράση πάντα είναι καλύτερη της αντίδρασης

Είναι αλήθεια ότι κύριο ζητούμενο ήταν η αντίδραση του γκρουπ έπειτα από διαδοχικές κακοτεχνίες, πασπαλισμένες από έλλειψη διάθεσης και αθλητικού εγωισμού. Προφανώς δεν θα έπρεπε. Ανέκαθεν η δράση ήταν καλύτερη της αντίδρασης γιατί αυτή σχηματίζει τις προϋποθέσεις επιτυχίας και υλοποίησης στόχων. Ο Άρης ήδη έχασε έναν. Αν άξιζε να προκριθεί έναντι της ΑΕΚ ή όχι, μάλλον είναι θέμα συζήτησης αλλά πόσο σημασία έχει; Στον επαγγελματικό αθλητισμό μετράει το αποτέλεσμα γιατί μετά από 2-3 χρόνια κανείς δεν θα θυμάται το πώς, αλλά τι πραγματικά συνέβη. Προσωπικά θυμάμαι ακόμη εκείνο το γκολ του Μάρκο Λιβάγια στην τελευταία φάση αγώνα ο οποίος κρίθηκε στην παράταση και οδήγησε στην πρόκριση της ΑΕΚ μαζί με τα πέναλτι που έπιασε ο Χουλιάν Κουέστα στον περσινό θεσμό και του χρόνου. Κατά πάσα πιθανότητα, του χρόνου θα έχω ξεχάσει τις ευκαιρίες που χάθηκαν εν αντιθέσει με το γκολ του Άντονι Μαρσιάλ.

Η κουβέντα περί του τί άξιζε και τί όχι είναι μικρής διάρκειας. Στο… σήμερα, ναι, ο Άρης θα έπρεπε να είχε εξασφαλίσει σκορ πρόκρισης πριν τη φάση της ισοφάρισης του άλλοτε star της Γιουνάιτεντ. Ο Μπρινιόλι εξιλεώθηκε σ’ ένα γήπεδο που τον καταδίκασε (φορώντας άλλη φανέλα) με την απόκρουση στη σωστή εκτέλεση του Πιόνε Σίστο. Ο δε Λορέν Μορόν δεν ζύγισε καλά τις καταστάσεις και πήγε σ’ ένα «χαλαρό» - που λέμε και στην πόλη – ψιλοκρεμαστό παρότι είχε όλο τον χρόνο και χώρο στη διάθεσή του για κάτι καλύτερο. Λίγο μετά, η πάσα ήταν «μεγάλη» προς τον ξεζουμισμένο Μανού Γκαρθία ο οποίος είχε την ατυχία να έπρεπε να νικήσει στο σπριντ τον «φρέσκο» και πιο γρήγορο Πινέδα.

Στο ίδιο διάστημα η ΑΕΚ δεν έκανε καμία ουσιαστική φάση πριν το γκολ της ισοφάρισης. Κάποιες τουφεκιές στον αέρα οι οποίες δεν τρόμαξαν κανέναν. Όταν χρειάστηκε όμως έφερε από τον πάγκο την ταχυδυναμική των Ελίασον, Πινέδα μαζί με την ποιότητα του Μαρσιάλ και μετά την ισοφάριση πρόσθεσε την αμυντική συνέπεια του Σιμάνσκι, παράλληλα του ρίσκο του Περέιρα το οποίο δεν πλήρωσε στο ένας μ’ έναν με τον Σουλεϊμάνοφ. Κατόπιν εορτής, όλα παρουσιάζονται τέλεια αλλά εκείνη η φάση θα μπορούσε να είχε διαφορετική κατάληξη.

Η ποιοτική υποστήριξη του γκρουπ που ξεκινά έναν αγώνα πάντα μετρά στο τελικό αποτέλεσμα. Ο Άρης δεν είχε τις λύσεις για να οδηγήσει σε ολοκληρωτική ανατροπή δεδομένων εν αντιθέσει με τον αντίπαλό του. Μόνο ο Ρόμπιν Κουάισον θα μπορούσε να αλλάξει κάτι αλλά παραμένει εκτός λόγω τραυματισμού. Αυτό το ενοχλητικό «κρίμα» για τον Άρη είναι ότι πραγματικά άξιζε περισσότερα από αυτά που πήρε αλλά μαζί με την αναποτελεσματικότητα, κι αυτό είναι εκνευριστικά διαχρονικό.

Η αμυντική τετράδα πήρε καλό βαθμό με εξαίρεση τη διαχείριση του «θεριού». Τέτοιος είναι ο Πιερό ο οποίος ήταν ο πραγματικός MVP του αγώνα κι ας σκόραρε ο Μαρσιάλ. Κερδισμένος στις περισσότερες εναέριες μονομαχίες με γρήγορο «σπάσιμο» της μπάλας στον κοντινότερο παίκτη και μόλις ένα λάθος στο πρώτο ημίχρονο με την καθυστερημένη πάσα στον Οντουμπάτζο σε φάση υπεραριθμίας στη δεξιά πλευρά καθώς ο Μπράμπετς ήταν αποσβολωμένος έχοντας… δύο καρπούζια σε μια μασχάλη. Μετά, έστρωσε την μπάλα και στον Ελίασον στη φάση του γκολ της ΑΕΚ βγάζοντας εκτός θέσης και τον Μπράμπετς.

Η μεσαία γραμμή επίσης τα πήγε καλά καθότι ο Χοσέ Σιφουέντες θύμισε τον ποδοσφαιριστή του περασμένου Γενάρη ενώ ο Μανού Γκαρθία συνεχίζει να προσφέρει το διαφορετικό. Τρομερή η ενέργεια και η πάσα του στη χαμένη ευκαιρία του Κλείτον Ντιαντί, ακόμη καλύτερη η αντίστοιχη χειρουργικής ακριβείας στον Μορόν στο δεύτερο ημίχρονο. Ήταν η πρώτη φορά επίσης που οι ακραίοι επιθετικοί ήταν τόσο εκφραστικοί στην επιθετική ανάπτυξη της ομάδας τους. Ο Σάπι Σουλεϊμάνοφ είχε δύο ευκαιρίες στο πρώτο ημίχρονο, ο Πιόνε Σίστο μέτρησε άλλες τόσες. Στην πρώτη – στο πρώτο ημίχρονο – θα μπορούσε να είχε κάνει καλύτερο τελείωμα. Στη δεύτερη, ήταν ιδανικό αλλά ο Μπρινιόλι έκανε απόκρουση καριέρας.

Η επιλογή του Κλέιτον Ντιαντί στην κορυφή της επίθεσης έδωσε ταχύτητα και ενέργεια στην πρώτη γραμμή πίεσης αλλά ο «μικρός» είχε δυσκολία διαχείρισης των απαιτήσεων της θέσης. Σε τουλάχιστον τέσσερις περιπτώσεις ήταν εκτεθειμένος. Καλύφθηκε στις δύο και πριν αποχωρήσει με θλάση έδειξε την απειρία του στην τελική προσπάθεια. Θα μπορούσε να φύγει σαν ήρωας από τον αγωνιστικό χώρο. Αυτό είναι το κόστος όταν προσπαθείς να δημιουργήσεις υπεραξία. Προσωπικά το δέχομαι.

Όσο για τον Λορέν Μορόν, ο Άκης Μάντζιος μίλησε για απόφαση από κοινού. Είμαι αντίθετος. Ο Ισπανός ήταν απαθής στα τελευταία παιχνίδια και η αγωνιστική συμπεριφορά του θα δικαιολογούσε σε απόλυτο βαθμό τον προπονητή του αν δεν τον είχε βάλει ούτε δευτερόλεπτο στον αγώνα του περασμένου Σαββάτου με την ΑΕΚ. Τότε έπρεπε να είχε γίνει το mind game. Τούτο δεν σημαίνει ότι κόστισε γιατί πέντε λεπτά μετά την είσοδο του στον αγωνιστικό χώρο, ο 31χρονος διέγραψε το μειονέκτημα που είχε η ομάδα του από τον πρώτο αγώνα. Ας έβαζε και το δεύτερο κι ας μην το πανηγύριζε, όπως έκανε στο πρώτο. Μου θύμισε τη σοφή κουβέντα ενός αποθανόντα παράγοντα του Άρη. «Μην τους παρεξηγείς. Είναι μεγάλα παιδιά αλλά ακόμη φορούν κοντά παντελονάκια».