Ομάδα, μετά από έναν χρόνο, ο Παναθηναϊκός

Το Ατρόμητος - Παναθηναϊκός για το Κύπελλο ήταν προγραμματισμένο για τις 30 Οκτωβρίου, και αναβλήθηκε λόγω της κηδείας του Τζορτζ Μπάλντοκ, προκειμένου οι ποδοσφαιριστές να ταξιδέψουν στην Αγγλία. Την επόμενη ημέρα, στις 31 Οκτωβρίου ανακοινώθηκε η πρόσληψη του Ρουί Βιτόρια.

Δεν ξέρω ποιο θα ήταν το τελικό αποτέλεσμα στην περίπτωση που αυτό το παιχνίδι είχε διεξαχθεί “στην ώρα του”. Μπορείς όμως με σιγουριά να πεις ότι το βράδυ της Τετάρτης 4 Δεκεμβρίου, δηλαδή 35 ημέρες μετά ο Παναθηναϊκός ήταν και συμπεριφέρθηκε σαν κάτι άλλο από αυτό που ήταν στις 30 Οκτωβρίου. Διότι πλέον στο τερέν ο Παναθηναϊκός συμπεριφέρεται σαν ομάδα. Στην συμπεριφορά του μπορείς να διακρίνεις τις αρχές που έχει στην λειτουργία του, είτε όταν έχει την μπάλα είτε όταν την χάνει, είτε όταν την επανακτά, είτε όταν τοποθετείται στην άμυνα. Αν αυτό το ματς είχε διεξαχθεί στις 30 Οκτωβρίου, ανεξάρτητα το αποτέλεσμα, το τέλος του ματς θα μας είχε βρει να αναρωτιόμαστε σχετικά με τις αρχές του μοντέλου παιχνιδιού που προσπαθεί να εκφράσει στο τερέν ο Παναθηναϊκός.

Προφανώς αυτή είναι μια ομάδα υπό εκπαίδευση και διαμόρφωση - δηλαδή βρίσκεται ακόμη στο στάδιο της εμπέδωσης των αλλαγών, αυτές δεν έχουν ακόμη παγιοποιηθεί και δεν έχουν περάσει στο υποσυνείδητο της ομάδας. Δηλαδή, για παράδειγμα, ο Παναθηναϊκός πρέπει να μπει στο τελευταίο δεκάλεπτο ενός αγώνα με το σκορ στο 1-0 υπέρ του, να μη διαχειριστεί καλά την κατάσταση επειδή δεν έχει προλάβει να συνεννοηθεί πάνω σε μια τέτοια κατάσταση με τον προπονητή του, να την “πατήσει”, όπως συνέβη την περασμένη Κυριακή στο ΟΑΚΑ, κι ύστερα να μάθει από το λάθος και στην επόμενη φορά να συμπεριφερθεί με οδηγό την προηγούμενη εμπειρία. Το βράδυ της Πέμπτης στο Περιστέρι, στο 84’, όταν ο Παναθηναϊκός ήταν ένα γκολ μπροστά από τον Ατρόμητο ο Βιτόρια έβαλε στο γήπεδο τον Μπακασέτα και τον Τετέ και τους ζήτησε να κρατήσουν την μπάλα, να κάνουν όσο πιο σίγουρη κυκλοφορία για να “σκοτώσουν” τον χρόνο κρατώντας τον Ατρόμητο μακριά από την περιοχή του Παναθηναϊκού. Δηλαδή ο προπονητές επέμεινε να ζητεί από την ομάδα του να κάνει αυτό που δεν έκανε στο ΟΑΚΑ.

Το σημείωνα πριν από ένα μήνα ότι για τον Παναθηναϊκό στη δεδομένη στιγμή, μετά από όλα όσα έχουν προηγηθεί στην διάρκεια των προηγούμενων 12 μηνών με τις συνεχόμενες αλλαγές προπονητή, ο πρώτος στόχος είναι να γίνει ομάδα - όχι ο ένας ή ο άλλος τίτλος ή η ευρωπαϊκή πορεία. Σήμερα, 35 ημέρες μετά την πρόσληψη του Βιτόρια ο Παναθηναϊκός έχει για πρώτη φορά μετά από περίπου έναν χρόνο, δηλαδή από την ημέρα της αποχώρησης του Ιβάν Γιοβάνοβιτς, ομαδική λειτουργία στους αγώνες του. Για πρώτη φορά βλέπεις ομαδικές τακτικές ενέργειες και διακρίνεις καθαρά τις αρχές που έχει στο παιχνίδι του. Και ακριβώς επειδή όλα αυτά αρχίζουν να υπάρχουν, οι ποδοσφαιριστές νιώθουν μια ασφάλεια και δεν “χάνουν το μυαλό τους” όταν δέχονται νωρίς, στο 8’, ένα γκολ. Στο Περιστέρι ο Παναθηναϊκός έμεινε συγκεντρωμένος στο πλάνο του και έψαξε το γκολ με οργανωμένες επιθέσεις. Η απόδοσή του μπορεί να μην ήταν θεαματική στο γυμνό μάτι, διότι δεν έφτιαξε πέντε μεγάλες ευκαιρίες ανά ημίχρονο, αλλά η λειτουργία του ήταν ομάδας - όχι ενός γκρουπ από ποιοτικούς ποδοσφαιριστές που παίζουν φυσικό ποδόσφαιρο από τη μέση και μπροστά κι ύστερα επιστρέφουν άναρχα και ασυντόνιστα για να αμυνθούν.

Κανείς δεν μπορεί να υποθέσει πόσο θα βελτιστοποιηθεί η απόδοση του Παναθηναϊκού. Δεν έχουμε ιδέα σχετικά με το πόσο αποτελεσματικός μπορεί να αποδειχθεί ο Ρουί Βιτόρια στον πάγκο του. Όμως πλέον αυτό που βλέπουμε στην διάρκεια των τελευταίων τεσσάρων αγώνων του είναι εικόνα ομάδας. Πλέον, μετά από έναν χρόνο, μπορείς να περιγράψεις το παιχνίδι του Παναθηναϊκού, δηλαδή να απαντήσεις στις βασικές ερωτήσεις σχετικά με το τι προσπαθεί να κάνει όταν έχει ή όταν δεν έχει την μπάλα. Προηγουμένως, για καιρό, ο Παναθηναϊκός ήταν απερίγραπτος. Δεν καταλάβαινες πώς προσπαθεί να νικήσει, διότι αυτή την κατανόηση δεν την είχαν ούτε οι ποδοσφαιριστές του.