Θα υπάρξει επιτέλους κάποιος να τους επιβάλλει να μαζευτούν;

Θα ‘πρεπε να είναι τόσο απλό, στην σημερινή εποχή, το να ελέγχεται η συμπεριφορά των αξιωματούχων των ομάδων στο ποδόσφαιρο: από τη λήξη του αγώνα να έχει η ελεγκτική αρχή στη διάθεσή της τα βίντεο της συμπεριφοράς των “πάγκων”, και τα βίντεο της φυσούνας και των διαδρόμων των αποδυτηρίων για να ελέγχει και να διαπιστώνει αν υπάρχουν παραβατικές συμπεριφορές και αξιόποινες πράξεις. Να έχει στη διάθεσή της τις δηλώσεις όλων των πρωταγωνιστών για να αποφασίζει αν και ποιος ξεπερνά τα όρια, για να του επιβάλει τιμωρία.

Γιατί δεν συμβαίνει στο ελληνικό ποδόσφαιρο όλο αυτό που περιγράφω παραπάνω; Όχι επειδή κοστίζει και δεν θέλουν να πληρώσουν οι ιδιοκτήτες των ΠΑΕ το κόστος για τη λειτουργία του συστήματος καταγραφής, αλλά επειδή δεν τους έχει υποχρεώσει ένας νόμος, μια κυβέρνηση. Διότι όπως διδάσκει η ιστορία του ελληνικού ποδοσφαίρου, οι ιδιοκτήτες των ΠΑΕ δεν την θέλουν την διαφάνεια στον έλεγχο των συμπεριφορών και την εφαρμογή των κανονισμών. Θέλουν κανονισμούς - ακορντεόν, που εφαρμόζονται όταν βολεύει και αγνοούνται όταν δεν βολεύει.

Ακριβώς επειδή οι ιδιοκτήτες των ΠΑΕ δεν θέλουν να αλλάξει τίποτα, ένας προπονητής δηλώνει κάθε τρεις μέρες δημόσια ότι υπάρχει μια μαφία που ελέγχει το ελληνικό ποδόσφαιρο και ουδείς τον καλεί για να τεκμηριώσει τις καταγγελίες του ή να υποστεί τις συνέπειες, και ένας πρόεδρος νιώθει ότι έχει το δικαίωμα να πηγαίνει στα αποδυτήρια της φιλοξενούμενης ομάδας για να “την πει” στον προπονητή της. Για το ποδόσφαιρο που θέλουν οι ιδιοκτήτες των ΠΑΕ και η διοίκηση του εθνικού ποδοσφαίρου η σημερινή είναι απλώς μια Πέμπτη.

Όλοι καταλαβαίνουμε πού θα καταλήξει όλο αυτό που παρακολουθούμε, αυτό που βλέπουμε ότι συμβαίνει ανάμεσα στην ΑΕΚ και τον ΠΑΟΚ, και κανείς δεν επιχειρεί με πράξεις να το προλάβει το κακό που θα συμβεί. Και προφανώς δεν αναφέρομαι στις διοικήσεις των ΠΑΕ, διότι δεν κάνουν κάτι άλλο από το να ανεβάζουν τους τόνους, ούτε στις διοργανώτριες του πρωταθλήματος και του κυπέλλου, γιατί είναι χάσιμο χρόνου το να εξηγήσω ότι δεν θέλουν να αλλάξουν το καθεστώς.

Το πρόβλημα είναι ότι δεν υπάρχει κάποιος να τους μαζέψει. Να τους επιβάλει να αλλάξουν δημόσια συμπεριφορά. Να τους επιβάλει να προσέχουν τα λόγια και τις πράξεις τους. Να αφαιρέσει τους μπράβους από δίπλα τους.

Πώς θα την αντιμετωπίσει την σημερινή κατάσταση το ποδόσφαιρο; Θα ζητήσει από την αστυνομία ένα αποτελεσματικό σχέδιο για να πάει και να φύγει με ασφάλεια από το γήπεδο της Τούμπας η αποστολή της ΑΕΚ και “όλα καλά, πάμε παρακάτω”. Διότι έτσι λειτουργεί το ποδόσφαιρο: εμείς μεταξύ μας να “σκοτωνόμαστε” για τα μικροσυμφέροντά μας αλλά να μη χτυπήσουμε κιόλας. Κι όταν αύριο ακούσουμε ότι μαχαιρώθηκαν αυτοί που έχουν τυφλωθεί από το μίσος που εμείς μεγαλώνουμε, θα καταδικάσουμε αόριστα και αφηρημένα τη βία και θα συλληπηθούμε τους οικείους των θυμάτων.

Ο Ραζβάν Λουτσέσκου δεν θα “μαζευτεί”. Και ο ΠΑΟΚ δεν θέλει να τον “μαζέψει”. Στον Μάριο Ηλιόπουλο ποιος να του πει ότι δεν θα έπρεπε να πάει στα αποδυτήρια του ΠΑΟΚ; Ο ίδιος του ο εαυτός ως ιδιοκτήτης της ΠΑΕ ΑΕΚ; Εντός ποδοσφαίρου δεν υπάρχει αρχή στην οποία θα υπακούσουν οι ιδιοκτήτες των ΠΑΕ. Αν δεν υπάρξει μια κυβερνητική παρέμβαση που θα τους βάλει όλους μπροστά στις ευθύνες τους και θα τους επιβάλει άμεσα την αλλαγή στην δημόσια συμπεριφορά, καλή μας τύχη.