O βοηθός που σου στερεί ένα γκολ, αλλά σου «δίνει» τη συσπείρωση-πρόκριση

Δεν ήταν ένα ματς σαν… όλα τ’ άλλα για τον Παναθηναϊκό αυτό το χθεσινό εναντίον του ΠΑΣ Γιάννινα. Δεν ήταν μια πρόκριση σαν… όλες τις άλλες που έχει πετύχει στο θεσμό του Κυπέλλου εδώ και τόσες δεκαετίες. Ηταν ένα αλησμόνητο παιχνίδι για τους λιγοστούς που το παρακολούθησαν τηλεοπτικά και τους ακόμη πιο λίγους που πήγαν στο ΟΑΚΑ.

• Εχετε ξαναδεί τον Γιώργο Δώνη (η οποιονδήποτε άλλο προπονητή του Παναθηναϊκού) να δακρύζει από χαρά, ένταση, συγκίνηση;
• Εχετε δει βουρκωμένους κάποιους από τους ξένους παίκτες αυτής της ομάδας;
• Εχετε δει ξανά τον Δημήτρη Σαραβάκο να παρακολουθεί το ματς από τον βοηθητικό πάγκο, όπου πήγε και κάθισε λόγω της έντασης, του εκνευρισμού και της προσδοκίας για ανατροπή – πρόκριση από την εκκίνηση του β΄ ημιχρόνου;
• Εχετε δει τον «ξένο» με τον οργανισμό ακόμα, Τσάβι Ρόκα, να πανηγυρίζει σαν παιδάκι;
• Εχετε νιώσει κερκίδα 5.000 ανθρώπων να «βράζει» αναδύοντας οργή και πίεση… 30.000 θεατών στο άδειο Ολυμπιακό Στάδιο;
• Εχετε δει τον Μπουζούκη με βοηθητικές πατερίτσες να μπαίνει στον αγωνιστικό χώρο για πανηγυρισμούς με τους συμπαίκτες του;

Ηταν ματς «δίχως αύριο» γι’ αυτόν τον Παναθηναϊκό. Είχαν συνεδητοποιήσει όλοι ότι σε 45 λεπτά θα παιζόταν το τέλος μιας ακόμα σεζον από τον Ιανουάριο. Όπως είχε συμβεί πέρσι και πρόπερσι με «θύτη» τη Λαμία. Γι’ αυτό και δεν πρέπει να αντιμετωπίζονται επιτμιτικά, υποτιμητικά ή ειρωνικά αυτές οι αντιδράσεις. Ακόμα και για πρόκριση επί ομάδας της δεύτερης κατηγορίας. Διότι είναι άλλος αυτός ο Παναθηναϊκός πια. Και καλούνται όλοι να μην τον αντιμετωπίζουν και να μην τον αξιoλογούν με τα κριτήρια του "πολυμετοχικού" ή της μοναδικής ελληνικής ομάδας που έφτασε δυο σερί χρονιές στους "8" ευρωπαϊκής διοργάνωσης. Τώρα, πανηγυρίζει για τους "8" του Κυπέλλου...

ΑΙΜΑ, ΔΑΚΡΥΑ ΚΑΙ ΙΔΡΩΤΑΣ

Διότι αυτός ο Παναθηναϊκός δεν αποτελείται από παίκτες οι οποίοι έχουν κερδίσει… μια περουσία από το ποδόσφαιρο. Δεν είναι παίκτες των οποίων η τροπαιοθήκη είναι γεμάτη από τίτλους και κύπελλα. Δεν είναι μια καλοζωισμένη ομάδα αυτός ο Παναθηναϊκός των 2-3 τελευταίων ετών. Είναι μια «στερημένη» ομάδα, η οποία καλά κάνει και πανηγυρίζει και χαίρεται με τις στιγμές ηδονής και απόλαυσης που μπορεί να προσφέρει αυτό το άθλημα όταν είναι και το επάγγελμά σου. Τέτοια ήταν η ανατροπή επί της ΑΕΚ. Τέτοια θα ήταν η νίκη στην Τούμπα αν ο ρέφερι είχε λήξει το ματς στο σωστό χρόνο ή αν ο Κουρμπέλης δεν είχε υποπέσει στο ανόητο πέναλτι επι του Κρέσπο στο 90’ + 6’. Τέτοια ήταν η χθεσινή ανατροπή επί του επικεφαλής της Superleague 2.

Mια ανατροπή η οποία πήρε πολύ μεγαλύτερες διαστάσεις λόγω μίας και μοναδικής διαιτητικής απόφασης. Διότι κατά ένα «μαγικό» τρόπο ο βοηθός Καλύβας στέρησε από τον Παναθηναϊκό την ισοφάριση (του Ινσούα), μα την ίδια στιγμή (ή, για να ακριβολογούμε, περίπου 4 λεπτά αργότερα, όταν το videάκι της Cosmote TV εξαπλώθηκε σαν σπίθα στο ΟΑΚΑ) του χάρισε την απίστευτη συσπείρωση, ενότητα και πίστη που χρειαζοταν ταυτόχρονα στα αποδυτήρια και στην κερκίδα για να φτάσει στην ανατροπή.

Τα κατάφερε (κυριολεκτικά!) με αίμα, δάκρυα και ιδρώτα. Τραυματισμοί, κλάματα, αποβολή, τελικά ανακούφιση, έκρηξη, ενθουσιασμός, "δικαίωση".

ΚΕΡΔΙΣΕ ΧΡΟΝΟ ΚΑΙ ΕΛΠΙΔΑ - ΒΡΗΚΕ ΕΝΟΤΗΤΑ ΚΑΙ ΣΤΟΧΟ

«Υπερβολικά» όλα αυτά, θα πει κάποιος. Σωστά. Από την οπτική γωνία ενός «ξένου» προς αυτόν τον Παναθηναϊκό, που τον ζει ή τον παρακολουθεί εξ’ αποστάσεως, όντως υπερβολικά. Αλλά ανθρώπινα και αληθινά. Γι’ αυτούς που ζουν κάθε μέρα εντός του πράσινου οργανισμού ήταν ένα ξέσπασμα επιβίωσης. Διότι ο Παναθηναϊκός κέρδισε χρόνο, κέρδισε ενότητα, βρήκε ελπίδα και στόχο για κάτι καλύτερο στη μοναδική διοργάνωση όπου η ικανότητά του να κοιτάζει κατάματα ΠΑΟΚ, Ολυμπιακό και ΑΕΚ όπως απέδειξε (επανειλλημένως και όχι κατ’ εξαίρεση) σε όλα τα εφετινά παιχνίδια πρωταθλήματος εναντίον τους, μπορεί να μετουσιωθεί και στη συμμετοχή του σ’ έναν τελικό.

Και, ως γνωστόν, σ’ έναν τελικό, όλα γίνονται! Ο Ολυμπιακός λίγο έλειψε να το χάσει από Αστέρα και Ατρόμητο. Ο Παναθηναϊκός το έχει χάσει από Πανιώνιο και ΑΕΛ. Κι ας μην ξεχνάμε ότι μέχρι τους προημιτελικούς… θα έχει και Ανουάρ και Νάγκι (ίσως και νέο φορ) διαθέσιμους και έτοιμους! Αν μη τι άλλο, αποκτά σασπένς η σεζόν για το Τριφύλλι...

Υ.Γ. Ωφέλιμο για όλους θα ήταν η ΚΕΔ και η ΕΠΟ να αποφασίσουν από τώρα τη χρησιμοποίηση του VAR από τους προημιτελικούς. Όχι μόνο στον τελικό και... "θα δούμε" για τους ημιτελικούς. Δεν θα πει κανένας «όχι». Ακόμα κι αν υπάρχει κάποια ομάδα που δεν… καίγεται, δεν θα βρει τα επικοιωνιακά cojones να το πει. Oταν στα 4/7 ματς των ρεβάνς στη φάση των «16» γίνοται λάθη που θα μπορούσαν εύκολα να είχαν διορθωθεί με τον VAR, κρίμα είναι να βγάλουμε τα μάτια μας μόνοι μας για ακόμα μία φορά. Όσο για το κόστος; Ας το μοιραστούν η ΕΠΟ και οι ομάδες. Δεν είναι δα και υπέρογκο…