Ο σούπερ Μπρούμα και τα τρία «αλλά»!

Προσωπικά αδυνατώ να θυμηθώ πότε είδα τελευταία φορά τον Ολυμπιακό να παίζει με αναπληρωματικούς πρώτο αγώνα Κυπέλλου εκτός έδρας με αντίπαλο ομάδα Α΄ Εθνικής και να είναι τόσο συνεπής αγωνιστικά όσο ήταν χθες στο Αγρίνιο.

Ο Πέδρο Μαρτίνς και οι ποδοσφαιριστές του απέδειξαν ότι μπορεί να τα καταφέρουν και στο εκτεταμένο ροτέισον αρκεί να υπάρχει η κατάλληλη διάθεση και αποφασιστικότητα. Έτσι ο Κυπελλούχος Ελλάδας ξεκίνησε όπως ακριβώς έπρεπε την υπεράσπιση του τροπαίου του, προκρινόμενος από το πρώτο ματς στα προημιτελικά και δη με μία καλή νίκη (3-0), προϊόν μίας «γεμάτης» εμφάνισης.

Αναμφίβολα το πρόσωπο του αγώνα ήταν ο Μπρούμα. Διότι, λες και του έβαλαν…νέφτι τα ρεπορτάζ περί προσπάθειας του Ολυμπιακού να πάρει άλλον εξτρέμ, είχε ένα πραγματικά εντυπωσιακό διάστημα απόδοσης εξαιρετικού επιπέδου στο Αγρίνιο. Τέτοιο, που μας έκανε να τρίβουμε τα μάτια μας.

Κατ΄ αρχάς, έβαλε γκολ (1-0) και έφτιαξε γκολ (με πάσα «πάρε βάλε» στον Χασάν, άσχετα αν το έχασε ο συμπαίκτης του) σε κρίσιμο σημείο του αγώνα, στο 0-0. Γιατί μέχρι τώρα τα δύο προηγούμενα γκολ που είχε βάλει ήταν το 4^ο στο Ολυμπιακός-Λάρισα 5-1 και πάλι το τέταρτο στο Αστέρας-Ολυμπιακός 0-4. Δύο γκολ στο 79^ο και στο 86^ο λεπτό, όταν τα παιχνίδια είχαν κριθεί. Ακόμη δε και μία ασίστ που είχε, στο Ολυμπιακός-Λάρισα 5-1 ήταν για το πέμπτο γκολ, στο 88^ο λεπτό.

Και δεν ήταν μόνο αυτό, πολύ σημαντικό για εμένα, διότι τον κυνηγό σου τον θέλεις πρωτίστως να σε ξελασπώνει στα δύσκολα κι όχι όταν κερδίζεις με 3-0 και με 4-0. Είναι κι ότι ο Μπρούμα έμπαινε συνεχώς σε φάσεις (ο αντίπαλος γκολκίπερ του στέρησε και δεύτερο γκολ), έπαιρνε όμορφες προσωπικές ενέργειες, κρατούσε ωραία την μπάλα, κατέθετε διαπιστευτήρια και σε επίπεδο υψηλής τεχνικής, κέρδιζε φάουλ αφού μόνο έτσι τον σταματούσαν οι αντίπαλοι του, γυρνούσε επανειλημμένως πίσω και βοηθούσε την άμυνα και γενικά ήταν παντού στο γήπεδο! Τυπικά ήταν δεξί εξτρέμ, επί της ουσίας έπαιζε δεξιά, αριστερά και ακόμη περισσότερο στον άξονα! Φαινόταν ότι ήθελε τόσο πολύ να «δείξει» που από υπερβάλλοντα ζήλο λίγο έλειψε να κάνει και πέναλτι, μαρκάροντας με ρίσκο τον αντίπαλο του μπακ!

Έβλεπες τον Μπρούμα και αναρωτιόσουν γιατί να μην παίζει έτσι και στα άλλα παιχνίδια και να «υποχρεώνει» με εμφανίσεις του, όπως την περασμένη Κυριακή με τον ΠΑΣ, τον Ολυμπιακό να ψάχνει για εξτρέμ στις 2^ο Γενάρη! Μόνο που εδώ υπάρχει κι ένα μεγάλο «αλλά». Ο Πορτογάλος έβγαλε αυτό το όντως εκπληκτικό εαυτό για περίπου 25 λεπτά. Ξεκίνησε την ομολογουμένως έξοχη παράσταση του περίπου από το 10^ο λεπτό και την σταμάτησε κάπου στο 35^ο λεπτό. Από εκεί και πέρα, όσο περνούσε ο χρόνος, τόσο κι έριχνε τις στροφές του, με συνέπεια και την αλλαγή του στο 60^ο λεπτό.

Προσέξτε, αν το έκανε με «σύσταση» του προπονητή γιατί υπάρχουν σημαντικά παιχνίδια μπροστά και χθες δεν ήταν ανάγκη να πάει στο 100% η, αν το έκανε ο ίδιος, από μόνος του, με το ίδιο σκεπτικό, είναι ένα άλλο θέμα. Επιτρέψτε μου, όμως, να έχω τις αμφιβολίες μου, γιατί γενικά δεν βλέπω να διακρίνεται για διάρκεια. Και να έχω την απαίτηση από τον πιο ακριβοπληρωμένο εξτρέμ της ομάδας να μην παίζει 25 λεπτά σούπερ και για άλλα 35 σε εντελώς άλλες στροφές.

Εάν αυτό που έβγαλε χθες ο Μπρούμα για 25 λεπτά, μπορεί να το βγάλει έστω για 60 λεπτά, ο Ολυμπιακός σώθηκε! Αλλά να το βγάζει και απέναντι στις πιο σημαντικές ομάδες, στα δύσκολα. Γιατί το να σκοράρεις η, να έχεις ασίστ με τα δεύτερα της Λάρισας και του Παναιτωλικού και κόντρα στον Αστέρα με το ματς τελειωμένο, κι αυτά καλά είναι, όμως ο νταμπλούχος Ελλάδας τον διεθνή Πορτογάλο τον πήρε πρωτίστως για να τον βοηθάει στα ντέρμπι, στην Ευρώπη και γενικά στα πιο δύσκολα παιχνίδια. Γιατί π.χ. στο 3-0 με την ΑΕΚ στο οποίο έπαιξε 70 λεπτά, τον θυμόμαστε να έχει δύο-τρεις καλές ενέργειες και μέχρι εκεί. Με τη Σίτι που έπαιξε ένα ημίχρονο κι εκεί περίπου έτσι. Και όταν ήταν να παίξει βασικός στην Τούμπα δήλωσε απών λόγω ίωσης.

Ειλικρινά δεν ξέρω αν ο Ολυμπιακός πρέπει να εμπιστευθεί τον Μπρούμα ως το τέλος της σεζόν και να μην πάρει άλλον εξτρέμ. Μακάρι να είχα κάποια δεδομένα που θα με οδηγούσαν σε ένα ασφαλές συμπέρασμα, αλλά δεν τα βρίσκω. Οι εκλάμψεις του Μπρούμα μου αρέσουν και μου…παρααρέσουν. Αλλά δεν αρκούν εκλάμψεις σε τέτοιο επίπεδο και με τόσο μεγάλες υποχρεώσεις. Μπορεί να έχει καλύτερη διάρκεια καλής απόδοσης; Μπορεί αυτό που μας έδειξε χθες να το διπλασιάσει-τριπλασιάσει χρονικά; Μπορεί να μην βγάλει πάλι θλάσεις; Αν ναι, έχει καλώς. Διαφορετικά…

Προς το παρόν, πάντως, θα υπάρχουν ακόμη τρία «αλλά»: διάρκεια απόδοσης , παρουσία στα πιο κρίσιμα και ερωτηματικό μυϊκών τραυματισμών.

Κατά τα άλλα, σίγουρα ήταν ευχάριστο για τον Ολυμπιακό που άρχισε να βρίσκει ένα καλύτερο ρυθμό ο Μπουχαλάκης, παίζοντας 60 λεπτά, καθώς εδώ κι ένα ολόκληρο μήνα τον είχαμε χάσει, άλλοτε γιατί δεν ήταν στις βασικές επιλογές του προπονητή, άλλοτε γιατί είχε ένα μικροτραυματισμό. Και η ομάδα τον έχει ανάγκη τον καλό Μπουχαλάκη, γιατί της δίνει καλό τέμπο, είναι σοβαρή παρουσία και έχει την ικανότητα, όπως είδαμε χθες με την πάσα του στον Χολέμπας στη φάση του 1-0, να ξεκινάει πολύ καλές επιθέσεις.

Πολύ θετική η εικόνα του Κρίστινσον στο ντεμπούτο του κάτω από τα δοκάρια του Ολυμπιακού. Ναι, δεν πιέστηκε, ωστόσο όποτε χρειάστηκε «ήταν εκεί». Να βγει γρήγορα από την εστία του, να μαζέψει η, να διώξει ψηλές μπάλες, να επέμβει στις τελικές του αντίπαλου (απέκρουσε κι ένα εντυπωσιακό γυριστό από θέση οφσάιντ), αλλά και να παίξει με σιγουριά με την μπάλα στα πόδια.

Νομίζω ότι ο Ισλανδός διεθνής γκολκίπερ «αναγκάζει» τον Μαρτίνς να τον υπολογίζει κι αυτόν, τουλάχιστον για τη συνέχεια του Κυπέλλου, όσο κι αν ο προπονητής λατρεύει τον Τζολάκη.

Εύσημα και στον Αβραάμ, που έχοντας φέτος παίξει όλο κι όλο ένα 90λεπτο, πριν τρεις μήνες, στο 2-0 με τον Απόλλωνα, έδειξε γιατί ο Μαρτίνς τον θέλει στο ρόστερ του Ολυμπιακού-γιατί ξέρει ότι όποτε τον έχει ανάγκη η ομάδα, ο έμπειρος άσος θα είναι «εκεί», έτοιμος να κάνει τη δουλειά: να βγει πρώτος στην μπάλα, να πάει και πλάγια για να κάνει καλή άμυνα, να κοντράρει με το κεφάλι άμα χρειάζεται επικίνδυνη κεφαλιά κι ακόμη ακόμη να ρίξει και την κλοτσιά του άμα το παιχνίδι του «επιβάλλει».

Όλοι πήγαν καλά, οπωσδήποτε πολύ κι ο Ανδρούτσος σε ρόλο δεξιού μπακ, αλλά στενοχωρήθηκα για τον Χασάν, διότι το χθεσινό παιχνίδι ήταν μία μεγάλη ευκαιρία να δώσει συνέχεια στην επιτυχία του της περασμένης Κυριακής, με το γκολ της νίκης στο 93’ με τον ΠΑΣ. Μπορούσε κι έπρεπε να κάνει δύο γκολ ο Αιγύπτιος στο Αγρίνιο! Ήταν τέτοιες οι φάσεις που προσφέρονταν για άλλα δύο γκολάκια, μετά από εκείνο στο πρωτάθλημα, ώστε να ανέβαινε ακόμη περισσότερο η ψυχολογία του, ύστερα από το μεγάλο διάστημα της αποχής του.

Κι η αλήθεια είναι ότι τα τελειώματα του δεν ήταν άσχημα. Στην μεν πρώτη περίπτωση, «έδειξε» στον Μπρούμα πού θέλει την μπάλα, ο Πορτογάλος του την έδωσε και ο Χασάν στόχευσε να περάσει την μπάλα κάτω από τα πόδια του γκολκίπερ του Αγρινίου. Για ελάχιστα δεν τα κατάφερε, και νικήθηκε. Στη δεύτερη περίπτωση, ξεμαρκαρίστηκε φοβερά και πήρε πάλι σωστά θέση για να υποδεχθεί την σέντρα του Ανδρούτσου κι ενώ έκανε το δυνατό πλασέ η μπάλα πήγε πάνω στον Μελισσά-πάλι καλά που πήρε το ριμπάουντ ο Βρουσάι κι ήρθε το δεύτερο γκολ.

Γενικά, χειροκρότημα στον Μαρτίνς γιατί η ομάδα με τέτοιο ροτέισον έκανε στο Κύπελλο εμφάνιση επιπέδου κανονικού Ολυμπιακού.

Άσχετο: Καλή ήταν η εικόνα του νεαρού διαιτητή Τσέτσιλα (Γρεβενών), για πρώτη του φορά σε αγώνα ομάδων Α΄ Εθνικής. Απλά στον πειθαρχικό έλεγχο θα έπρεπε να είναι πιο αυστηρός-ο Παναιτωλικός έβγαλε το ματς χωρίς κάρτα, την στιγμή που τουλάχιστον δύο φορές ο Μπρούμα «έφαγε ξύλο». Για ένα πέναλτι που μπορεί να έγινε πάνω στον Κάιπερς δεν είμαι βέβαιος, αλλά αθώα φάση δεν ήταν.