Ο Κουέστα το έκανε ξανά

Είναι ζήτημα προς διερεύνηση ποιας μορφής κατάρα καταδιώκει τον Αρη και κάθε φορά που βρίσκεται μπροστά σε κάτι (από) σημαντικό (έως) σπουδαίο να γίνεται κάτι και να έρχεται αντιμέτωπος με εφιάλτες. Αυτό που συμβαίνει όμως είναι μοναδικό στα χρονικά σαν αυτό το «εγκληματικό» λάθος που έκανε ο Χουλιάν Κουέστα το οποίο προφανώς είχε καταδικαστικό χαρακτήρα γιατί άλλο τρόπο να σκοράρει δεν θα μπορούσε να βρει ο Ολυμπιακός.

Ο Ισπανός έχει μετατρέψει σε συνήθεια να «πληγώνει» την ίδια την ομάδα του σε παιχνίδια ιδιαίτερης σημασίας γιατί λάθη έκανε στον αποκλεισμό από τη Μόλντε, τα ίδια έκανε και σ’ αυτόν από την Κόλος Κοβαλίβκα αλλά μετά από ένα διάστημα παραμονής στο ψυγείο, επέστρεψε στο αρχικό σχήμα. Και λογικό ήταν γιατί κι ο υπογράφων είχε την αίσθηση ότι ο Κουέστα είχε διδαχθεί από τα λάθη του και δεν θα τα επαναλάμβανε. Μόνο που το σημερινό ήταν μοναδικό στα χρονικά αλλά και η δυσάρεστη/οδυνηρή συνέπεια της συνολικής συμπεριφοράς του (κυρίως) στο δεύτερο ημίχρονο γιατί προηγήθηκαν τα... τσαλιμάκια και το κακό διώξιμο της μπάλας αφού την έστειλε πάνω στον Μπρουμά.

Με πάσα ειλικρίνεια, για το παιχνίδι δεν μπορείς να γράψεις πολλά γιατί όλα αρχίζουν και τελειώνουν στο οδυνηρό λάθος του πολύπειρου τερματοφύλακα. Ο Άρης δεν έπιασε σπουδαία απόδοση, μάλλον αγωνίστηκε με τον φόβο ενός τέρματος το οποίο θα τον έφερνε σε δυσκολότερη θέση και στην πραγματικότητα δικαιώθηκε γι’ αυτή την επιλογή του καθώς μετά την εύστοχη εκτέλεση πέναλτι του Μπρούνο Γκάμα, μπήκε στο παιχνίδι που δεν αγαπάει απλά, αλλά λατρεύει με όλη του την ψυχική δύναμη. Αυτό της υπεράσπισης υπέρ του αποτελέσματος και της εύρεσης χώρων στο ανοιχτό γήπεδο. Στο τελευταίο κομμάτι, θα μπορούσε να είχε αξιοποιήσει 2-3 στιγμές αλλά ακόμη και στις (κακές) τελικές πάσες που δεν πέρασαν, το μυαλό ήταν επικεντρωμένο στην άμυνα.

Η ουσία είναι ότι για 86 λεπτά κρατούσε κάτι που το ήθελε απεγνωσμένα και προσάρμοσε το παιχνίδι του στις συνθήκες του αγώνα. Βλέποντας ότι ο Ολυμπιακός το είχε… ρίξει στις σέντρες από τα πλάγια, σωστά ο Άκης Μάντζιος έβαλε και τον υψηλόσωμο Μπεναλουάν αλλά δεν θα μπορούσε να φανταστεί ότι θα αναγκαζόταν να τον βάλει σέντερ φορ τρία λεπτά μετά την είσοδό του στον αγώνα. Καλά-καλά ούτε ο προπονητής του Άρη είδε τη φάση του «εγκληματικού» λάθους, αφού έδινε οδηγίες στους παίκτες του. Δεν θα μπορούσε να φανταστεί αυτό το σενάριο, προφανώς πίστεψε ότι είχε έρθει και η δική του στιγμή.

Το ποδόσφαιρο, σαφώς, είναι άθλημα λαθών αλλά όχι κι έτσι. Πέρυσι με την ΑΕΚ ήρθε (περίπου) 50 δευτερόλεπτα πριν το τέλος το γκολ του Μάρκο Λιβάγια, φέτος ο Κουέστα ξεπέρασε τον εαυτό του σε επίπεδο λαθών. Σαν μια κατάρα να κρύβεται κάθε φορά που αυτή η ομάδα προσπαθεί να κάνει νίκες που δείχνουν την αγωνιστική ανάπτυξή της.

Και το κρίμα για τον Άρη έχει να κάνει και με το γεγονός ότι μια ομάδα με τρομερές επιθετικές αρετές, όπως ο Ολυμπιακός, πλησίασε στο σημείο να υψώσει τα χέρια ψηλά μη βλέποντας τρόπο παραβίασης της εστίας των «κίτρινων». Κι αυτή η αναφορά δεν έχει να κάνει τόσο με το πρώτο ημίχρονο και τα πειράματα του Πέδρο Μαρτίνς, όσο από το σημείο που ο Πορτογάλος προπονητής έριξε στο παιχνίδι όλα τα βαριά χαρτιά του. Δεν γνωρίζω τι θα μπορούσε να βρει (ως φάση) στα 7-8 λεπτά που απέμεναν συμπεριλαμβανομένων και των καθυστερήσεων, αλλά η εικόνα του αγώνα δεν έδειχνε κάτι σχετικό. Ήταν από τις φορές που νιώθεις ότι το πράγμα έχει «κλειδώσει».

Όπως όμως και στη ζωή, έτσι και στο ποδόσφαιρο, τα φαινόμενα απατούν. Πρέπει να λογαριάζεις τον ανθρώπινο παράγοντα, αν και είναι δύσκολο να φανταστείς αυτό που έκανε ο Κουέστα. Δεν ξέρω αν ο Ισπανός θα βρει ξανά θέση στο αρχικό σχήμα του Άρη, όπως κανείς δεν μπορεί να είναι σίγουρος για τον χρόνο που θα χρειαστεί ο Άρης για να ξεπεράσει αυτό το σοκ. Γιατί ήταν σοκ και φάνηκε από τις αντιδράσεις των παικτών τόσο μετά το λάθος όσο και στο τέλος του παιχνιδιού…