Μια στιγμή ιδιοφυΐας έκρινε μια πρόκριση στους “4”

Προτού αρχίσει το παιχνίδι γνωρίζαμε ότι στο τερέν θα συναντηθούν οι δύο καλύτερες ομάδες της τρέχουσας περιόδου στο ελληνικό ποδόσφαιρο, διότι είναι σαφές πως ο φετινός Άρης είναι μέχρι εδώ ακριβώς αυτό - η δεύτερη καλύτερη ομάδα. Σε αυτό το ματς, απέναντι στην καλύτερη ομάδα, ο Ακης Μάντζιος είχε δύο επιλογές στρατηγικής: να βάλει την ομάδα του να επιτεθεί, με στόχο να προηγηθεί, ή να παίξει συντηρητικά με στόχο να μείνει μέσα στην πρόκριση μέχρι τα τελευταία λεπτά, δηλαδή να κρατήσει το “μηδέν”. Ο προπονητής του Άρη έκανε την δεύτερη επιλογή και ετοίμασε ένα αγωνιστικό πλάνο που να την υπηρετεί. Και οι ποδοσφαιριστές του εκτέλεσαν αυτό το πλάνο με τη συγκέντρωση και την ωριμότητα μιας ομάδας που έχει εκπλήξει φέτος με την συνέπειά της.

Με αυτή τη στρατηγική ο Άρης κρατούσε στα χέρια του την πρόκριση μέχρι το 87’ο λεπτό της ρεβάνς. Είχε καταφέρει να κρατήσει τον Ολυμπιακό χωρίς γκολ και με τον μικρότερο αριθμό ευκαιριών που έχει παράξει σε φετινό παιχνίδι. Όλα αυτά μέχρι τη στιγμή που ένας πανέξυπνος Έλληνας ποδοσφαιριστής είχε μια ιδιοφυή επινόηση, την οποία θα ζήλευε και ο Μαραντόνα. Ο Ανδρέας Μπουχαλάκης είχε την ψυχραιμία και την ευφυία για να σκεφτεί υπερβατικά στο 87’ο λεπτό ενός αγώνα στον οποίο μέχρι εκείνη τη στιγμή η ομάδα του έχανε και κινδύνευε με αποκλεισμό από το κύπελλο. Προκάλεσε την τύχη του, και στάθηκε τυχερός, διότι ήταν τυχερός που ο Χουλιαν Κουέστα, ένας τερματοφύλακας με την επίγνωση της βιολογικής (30) και της ποδοσφαιρικής ηλικίας του δεν σκέφτηκε να τσεκάρει στην πλάτη του και δεν είχε καν αντιληφθεί ότι έχει μείνει παίκτης πίσω του, την ίδια στιγμή που δεν υπήρξε συμπαίκτης για να τον προειδοποιήσει. Ακριβώς γι’ αυτό είναι μια τόσο σπάνια στιγμή αυτή που ζήσαμε ως θεατές αυτού του αγώνα· επειδή σπάνια το σκέφτεται να το κάνει ένας ποδοσφαιριστής, και επειδή είναι πολύ σπάνιο το να μη γίνει αντιληπτός από κανέναν εκ των αντιπάλων του.

Μέχρι την στιγμή της έκλαμψης του Μπουχαλάκη ο Ακης Μάντζιος δικαιωνόταν για την στρατηγική του. Ακόμη και για την επιλογή που έκανε να βάλει την ομάδα του να αμυνθεί με μεγάλο βάθος για 20+ λεπτά υπό την πίεση που ασκούσε ο Ολυμπιακός. Στην ανάπαυλα του ημιχρόνου έγραφα στο twitter ότι ήμουν ήμουν πολύ περίεργος να διαπιστώσω αν θα του “έβγαινε” του Μάντζιου αυτή η τόσο συντηρητική προσέγγιση. Αυτή όμως είχε λογική, την οποία ανάλυσε στην κάμερα μετά τη λήξη του παιχνιδιού. Ένας προπονητής που ξέρει τόσο καλά την ομάδα του, της είχε εμπιστοσύνη ότι θα βρει στις λίγες στιγμές της το ένα γκολ που θα έδινε την πρόκριση. Σκέφτηκε λοιπόν τολμηρά, να επιχειρήσει να κρατήσει τον Ολυμπιακό στο “μηδέν”, να πετύχει κάτι που δεν έχει πετύχει αντίπαλος του Ολυμπιακού τουλάχιστον σε σημαντικό παιχνίδι. Ο Άρης εκδήλωσε λιγότερες επιθέσεις (71-94) και λιγότερες επικίνδυνες επιθέσεις (37-45) από τον Ολυμπιακό, γι’ αυτό και έφτασε μόλις σε 3 τελικές προσπάθειες. Βρήκε όμως το γκολ με αυτό το πέναλτι που δίχασε τον διαιτητή και τον ψηφιακό διαιτητή - δεδομένου ότι ο διαιτητής είδε πέναλτι σε αντίθεση με τον ψηφιακό διαιτητή, ο οποίος τον έστειλε στο μόνιτορ επειδή θεωρούσε ότι δεν υπήρξε πέναλτι.

Ο Μάντζιος επένδυσε στο 1-0 για μερικά λεπτά και συνέχισε να ζητεί από την ομάδα του να κρατά επιθετική στάση στη φάση κατοχής της μπάλας από τον Ολυμπιακό. Τα περισσότερα πράγματα σε αυτό το ματς ο Άρης τα έκανε χωρίς την μπάλα στην κατοχή του, και τα έκανε πολύ καλά, γι’ αυτό και κατάφερε να προβληματίσει τόσο τον Ολυμπιακό. Όσο το ματς ήταν στο “0-0” ο Άρης έψαχνε να κλέψει την μπάλα στο αντίπαλο μισό του τερέν και να επιτεθεί απέναντι σε ανοργάνωτη άμυνα, και το έκανε καλά. Μετά το 65’, που γύρισε πίσω, η συνοχή του, η ενδοεπικοινωνία των ποδοσφαιριστών του και η ψυχραιμία με την οποία χειρίστηκαν τις καταστάσεις του παιχνιδιού ήταν στοιχεία που κρατούσαν το “0” απέναντι σε μια ομάδα που προσπαθούσε να επιτεθεί με όλους τους τρόπους.

Ο Ολυμπιακός χειριζόταν με άνεση το παιχνίδι όσο αυτό κυλούσε στην “0-0” συνθήκη. Όταν όμως το σκορ τον έβαλε στην υποχρέωση να βρει γκολ, η ομάδα του Πέδρο Μαρτίνς δυσκολεύτηκε πολύ να φτάσει με την μπάλα στην αντίπαλη περιοχή. Δεν έβρισκε χώρους διότι η άμυνα του Άρη δεν άφηνε χώρους για να φτάσει ο Ολυμπιακός να γίνει απειλητικός από ποιοτικές θέσεις στο τερέν. Ο Μαρτίνς δοκίμασε τα πάντα, στον βαθμό που έχασε αγωνιστικά λεπτά μέχρι να τοποθετηθούν σωστά οι ποδοσφαιριστές του στο γήπεδο μετά την ολοκλήρωση των αλλαγών, αλλά ο Ολυμπιακός δεν κατάφερνε να γίνει απειλητικός. Με τα “αν” δεν παίζεται ποδόσφαιρο, αλλά ο Άρης τελικά νικήθηκε να επιτρέψει στον Ολυμπιακό να δημιουργήσει ευκαιρία μέσα από οργανωμένη επίθεση. Νικήθηκε μόνο επειδή ο Κουέστα δεν τσέκαρε στην πλάτη του σε μια στιγμή που είχε την κατοχή της μπάλας.

Μια στιγμή ιδιοφυΐας από έναν Έλληνα ποδοσφαιριστή με πολύ μυαλό και πολλές ικανότητες αποδείχθηκε αποφασιστική. Ο Ολυμπιακός “χρωστάει” στον Μπουχαλάκη αυτή την πρόκριση. Και ο Άρης δεν μπορεί να τα βάλει με κανέναν για τον αποκλεισμό του. Πλήρωσε πολύ ακριβά ένα λάθος που θα μπορούσε να το κάνει οποιοσδήποτε τερματοφύλακας. Ποδόσφαιρο, το πιο απρόβλεπτο άθλημα.