Ρεάλ Μαδρίτης: Η «βασιλική» τριάδα μπροστά στη δύση της

• Η επιστροφή Ζιντάν και το τελευταίο προπύργιο
• Το αίτημα Αντσελότι που εκθέτει τη Βασίλισσα
• Νέα εποχή...

«Το να είσαι βασιλιάς είναι ηλίθιο. Αυτό που πραγματικά μετράει είναι να δημιουργήσεις ένα βασίλειο». Η αρχική αντίδραση στο γνωμικό του Γάλλου συγγραφέα, Αντρέ Μαλρώ, συνοδεύεται από καχυποψία. Πως θα μπορούσε άλλωστε να αληθεύει; Η φωτογραφία όμως μιας εκ των πιο εμβληματικών τριάδων στην ιστορία του ποδοσφαίρου να πανηγυρίζει αγκαλιά με το βαρύτιμο τρόπαιο δεν αφήνει και πολύ χώρο για αμφισβήτηση. Οι ίδιοι άλλωστε δεν ήταν ποτέ βασιλιάδες. Καμία φιλαυτία, κανένας κομπασμός δεν τους χαρακτήριζε καθ' όλη τη διάρκεια της καριέρας τους. Εκείνοι έκαναν απλά τη δουλειά τους, για πολλά χρόνια κρυμμένοι στις σκιές. Έχτιζαν μια δυναστεία, ένα βασίλειο χωρίς δικαίωμα κληρονομιάς στο θρόνο.

Την περίοδο 2016-2018 η Ρεάλ Μαδρίτης έγραφε ιστορία. Τρεις συνεχόμενες φορές πρωταθλήτρια Ευρώπης, αμέτρητες νίκες απέναντι σε ευρωπαϊκά μεγαθήρια και ένα ρεκόρ που δεν είχε σημειωθεί ποτέ στη διοργάνωση από τότε που μετονομάστηκε σε Champions League. Ο Κριστιάνο Ρονάλντο δεν σταματούσε να βρίσκει δίχτυα, ενώ ο Ζινεντίν Ζιντάν εδραίωνε όλο και περισσότερο στη συνείδηση του κόσμου το στάτους του ως μέλος της προπονητικής ελίτ. Όλοι τους απολάμβαναν τον θρόνο σε ένα ξένο βασίλειο. Μια αυτοκρατορία που είχε δομηθεί από τρεις ποδοσφαιριστές που άργησαν επιδεικτικά να λάβουν την αναγνώριση. Για τους Μόντριτς, Κροος και Κασεμίρο όμως η δόξα είναι παραπλανητική. Ποτέ δεν την κυνήγησαν, ποτέ δεν ακούστηκε ο παραμικρός υπόκωφος καγχασμός για τα επιτεύγματά τους. Εξάλλου εκείνοι επεδίωκαν μια διαφορετική αναγνώριση.

Κι αυτό γιατί οι τρεις τους βρήκαν έναν διαφορετικό χώρο να διανθίσουν. Εκείνον της... μουσικής. Τα κοσμητικά επίθετα άπλετα. Μαέστροι του παιχνιδιού, μετρονόμοι του ρυθμού των Μαδριλένων, επικεφαλής μια ποδοσφαιρικής ορχήστρας είναι μόνο μερικές από τις εκφράσεις που έχουν γραφτεί όλα αυτά τα χρόνια κατά τη διάρκεια της αυτοκρατορίας τους. Η αρμονική μελωδία όμως που έβγαζαν στον αγωνιστικό χώρο με την πάροδο του χρόνου έχει εξελιχθεί σε έναν ασύμμετρο θόρυβο, με τις πρώτες αμφιβολίες για την ποιότητα της εμβληματικής μεσαίας γραμμής να ακούγονται για πρώτη φορά το 2019.

Η επιστροφή Ζιντάν και το τελευταίο προπύργιο

Η Ρεάλ Μαδρίτης προερχόταν από την χειρότερη σεζόν των τελευταίων χρόνων και ο Ζιντάν επέστρεφε για να την επαναφέρει στην κορυφή. Τότε όμως πρωτοεμφανίστηκε μια πρωτάκουστη απαίτηση. «Η Ρεάλ οφείλει να αφήσει πίσω της την παλιά φρουρά, οι ρυθμοί του ποδοσφαίρου αλλάζουν» αναφερόταν όλο και πιο συχνά, αλλά σχεδόν ενοχικά στον ισπανικό Τύπο. Παρά τα σκαμπανεβάσματα, η πρώτη σεζόν επιστροφής του Ζιζού στους Μερέγχες στέφεται με επιτυχία, λόγω της κατάκτησης του πρωταθλήματος. Μερικούς μήνες αργότερα όμως τα πράγματα ήταν διαφορετικά. Η «Βασίλισσα» μένει εκτός στόχων, δεν κατακτά κανένα τρόπαιο, την ώρα που η La Liga βρίσκεται αντιμέτωπη με μια πρωτόγνωρη υποβάθμιση.

Η αναμέτρηση απέναντι στην Τσέλσι στο «Stamford Bridge» ήταν το σημείο καμπής. Το τελευταίο προπύργιο για το «άβατο» της αμφιβολίας είχε πέσει οριστικά. Μετά το φινάλε του ματς και τον αποκλεισμό από τη συνέχεια του Champions League, τα ισπανικά media εκτόξευσαν μύδρους κατά της Μαδριλένικης μεσαίας γραμμής. Και η αλήθεια είναι πως πράγματι το άλλοτε εμβληματικό κέντρο της Βασίλισσας έμοιαζε μια ταχύτητα κάτω σε σύγκριση με τους Μπλε. Οι Λονδρέζοι έσπαγαν με άνεση την πρέσινγκ, έμοιαζαν ένα γκρουπ αεικίνητων ποδοσφαιριστών μπροστά σε ξεζουμισμένους βετεράνους στις μονομαχίες με τους Μόντριτς - Κροος και απέδειξαν πως η αμεσότητα και ο γρήγορος ρυθμός είναι το μέλλον του ποδοσφαίρου.

It’s been a great honor playing for you and winning alongside you. You are top. Best of luck 🤝❤️ pic.twitter.com/tVIELo9YQL

— Luka Modrić (@lukamodric10) May 27, 2021

Το αίτημα Αντσελότι που εκθέτει τη Βασίλισσα

Εκείνη η εμφάνιση όμως φαίνεται πως πέρασε απαρατήρητη. Στο μεταγραφικό παζάρι η Ρεάλ εξάντλησε χρόνο και πόρους αποκλειστικά για τον Κίλιαν Μπαπέ, αγνοώντας εν πολλοίς την απαίτηση του Κάρλο Αντσελότι για την προσθήκη ενός μέσου. Τελικά το αίτημά του εισακούστηκε στο... παρά ένα των μεταγραφών με τους Μαδριλένους να επενδύουν στο μέλλον με την προσθήκη του Εντουαρντό Καμαβινγκά. Όσο ταλαντούχος όμως κι αν είναι 18χρονος άσος δεν είναι ακόμα έτοιμος για να διαδεχτεί τα ηνία, κάτι που γνωρίζει πολύ καλά και ο Ιταλός allenatore. Αποτέλεσμα; Οι Μόντριτς, Κροος και Κασεμίρο να είναι για ακόμη μια σεζόν βασικοί και αναντικατάστατοι. Η αρχή της σεζόν παρόλα αυτά κύλησε ομαλά. Πέρα από μια γκέλα απέναντι στη Λεβάντε, οι Μαδριλένοι έδειχναν να διανύουν μια καλή περίοδο φορμαρίσματος με την «παλιά φρουρά» της μεσαίας γραμμής και πάλι στο τιμόνι.

Ο τραυματισμός του Κροος μάλιστα έδωσε στον Αντσελότι την επιλογή να κάνει και διάφορες αλχημείες σε πρόσωπα και σχηματισμούς στο χώρο του κέντρου, με Μερέγχες να παρουσιάζουν κατά διαστήματα εντυπωσιακή εικόνα. Τα άσχημα αποτελέσματα όμως δεν άργησαν να έρθουν και οι επευφημίες έδωσαν τη θέση τους σε παράπονα και γοερές κριτικές. Τα πρώτα σημάδια φάνηκαν απέναντι στην Βιγιαρεάλ με τα πνευμόνια της μεσαίας γραμμής να μην μπορούν να ανταπεξέλθουν. Το αργό τέμπο που παρέχει ο μετρονόμος Μόντριτς δείχνει πλέον να μην είναι αρκετό. Η επιστροφή του Κροος μεταφράστηκε από πολλούς ως επιστροφή και στις νίκες, όμως η πραγματικότητα είχε άλλη γνώμη. Ακολούθησε δεύτερη ηχηρή «σφαλιάρα», αυτή τη φορά απέναντι στην Σέριφ με τα ακούραστα «μηχανάκια» των Μολδαβών να υπερισχύουν της κουρδισμένης ποιότητας της Μαδριλένων.

Νέα εποχή...

Στην απαγορευμένη γη της Καταλονίας το τέλος εποχής έγινε πια ολοφάνερο. Τα αδιόρατα λάθη, ο ανεπίληπτος ρυθμός που παρείχαν οι Μόντριτς Κροος και ο ρόλος του «καταστροφέα» που είχε ανάγει σε... λειτούργημα ο Κασεμίρο πλέον δεν έχουν καμία σημασία. Η ταχύτητα και η αμεσότητα είναι πλέον οι κινητήριες δυνάμεις, εκείνες που διαμορφώνουν αποτελέσματα. Στην αναμέτρηση με την Εσπανιόλ, ο έλεγχος του τέμπο δεν ένοιαξε στο ελάχιστο τους Καταλανούς, οι οποίοι πολύ απλά γνώρισαν και πόνταραν στις αδυναμίες του αντιπάλου. Άμεση μετάβαση από την άμυνα στην επίθεση, εκμετάλλευση του κενού χώρου, κάθετες μπαλιές στις κενές ζώνες πίσω από την μεσαία γραμμή των Μαδριλένων. Το πλάνο δούλεψε αψεγάδιαστα. Η Ρεάλ είχε ηττηθεί.

Πριν προλάβει να πέσει όμως και το τελευταίο προπύργιο, ο Αντσελότι ετοίμασε μια τελευταία αντεπίθεση. Ένα σχέδιο όμως που δεν περιείχε τα γνωστά πρόσωπα. Ο Καρλέτο έδωσε την εντολή στους Μόντριτς και Κροος αποσυρθούν στο 62΄ και οι Μερέγχες πήραν τα πάνω τους. Παρόλα αυτά ο χρόνος δεν τους αρκούσε και το στέμμα έπεσε στην άγονη - για αυτούς - καταλανική χώρα. Το καμπανάκι πλέον είχε ηχήσει με όλη του την δύναμη, τα υφέρποντα σημάδια είχαν δώσει τη θέση τους σε στυγνά γεγονότα. Εγκλωβισμένοι πια σε ένα περίεργο παιχνίδι ανάμεσα στο παρελθόν και το μέλλον, οι Ισπανοί καλούνται να βρουν άμεσα τη λύση. Η κατάσταση που βρίσκεται η «ιερή» τριάδα κρούει τον κώδωνα πως οι εποχές της λιτανείας της στη Μαδρίτη έχουν τελειώσει. Κι αν δεν αλλάξει κάτι δραστικά, το αγγελόκρουσμα για την «παλαιά φρουρά» θα βρεθεί πιο κοντά από ποτέ...

Loading...