Αγουέρο: «Ο πατέρας μου λέει ακόμα και σήμερα ότι δεν παίζω καλά»

Ο 33χρονος Αργεντινός επιθετικός ετοιμάζεται πλέον να κάνει το ντεμπούτο του με τη νέα του ομάδα, καθώς χρειάστηκαν να περάσουν σχεδόν τέσσερις μήνες προκειμένου να ξεπεράσει το πρόβλημα που αντιμετώπιζε στη γάμπα.

Πλέον όμως ο Αγουέρο είναι καλά, αγωνίστηκε με τους «μπλαουγκράνα», στο ανεπίσημο ντεμπούτο του σε ματς προπονητικού χαρακτήρα και μάλιστα κατάφερε να σκοράρει.

Σε πρόσφατη συνέντευξή του στην «El Pais», ο επιθετικός της Μπαρτσελόνα, μίλησε για την μεταγραφή του τονίζοντας ότι μπορεί τα πράγματα να μην εξελίχθηκαν όπως θα περίμενε, αλλά δεν μετανιώνει για την επιλογή που έκανε.

«Όχι, δεν έχω μετανιώσει. Για να είμαστε ειλικρινείς, ποιος παίκτης δεν θέλει να είναι στην Μπαρτσελόνα; Θα σας έλεγα ότι οι περισσότεροι ποδοσφαιριστές θα ήθελαν να φορούν αυτή τη φανέλα, ανεξάρτητα από το πόσο καλή ή κακή είναι η ομάδα.

Έφτασα με την προσδοκία να παίξω με τον Λίο και ότι θα δημιουργηθεί μια καλή ομάδα, κάτι που προσπαθούσε να κάνει ο σύλλογος. Όταν με κάλεσαν, σκέφτηκα: "Δεν με νοιάζει πόσα θα παίρνω. Να τα πάω καλά και να βοηθήσω την ομάδα όσο μπορώ”».

Στη συνέχεια αναφέρθηκε και στις δύσκολες στιγμές που έζησε μέχρι να φτάσει στο σημείο να γίνει επαγγελματίας ποδοσφαιριστής, λέγοντας πως ακόμα και σήμερα ο πατέρας του, του λέει ότι παίζει άσχημα, προκειμένου να τον πεισμώσει και να βελτιώνεται καθημερινά.

«Έπαιζα πάντα με τη μπάλα των φίλων μου. Το πρόβλημα που είχαμε ήταν ότι πίσω από μια από τις καμάρες υπήρχε ένας φοίνικας. Και αν πετούσαμε τη μπάλα εκεί, θα έσκαγε. Ήταν καταστροφικό.

Επέλεγα τα καλά παιδιά για να παίξουμε, γιατί τα "κακά" την έριχναν πάντα στον φοίνικα. Ρώτησα τον πατέρα μου γιατί μου έσκαγε τις μπάλες και πάντα μου έλεγε ότι έπαιζα άσχημα. Μέχρι και σήμερα.

Ακούω ανθρώπους στα χωριά να μιλούν και νομίζω ότι δεν έχουν ιδέα πως είναι. Όποιος είναι εκεί έχει άλλη ζωή. Είναι στον κόσμο τους. Είναι σαν να έχουν ένα δικό τους σύστημα, με τους μανάβηδες, τα κρεοπωλεία και τα καταστήματά τους.

Έχουν τα πάντα. Και όλα σε προσιτή τιμή για τους ανθρώπους του χωριού. Το πρόβλημα είναι ότι είναι πολύ δύσκολο να προχωρήσουμε. Συνέβη στον πατέρα μου. Έψαχνε για δουλειά και πολλές φορές δεν του την έδιναν όταν τους έλεγε το μέρος όπου ζούσε. Και αυτό συμβαίνει συνέχεια».