Ο Τσάβι θα γίνει ο Ζιντάν ή μήπως ο Πίρλο της Μπαρτσελόνα…

Το ξέραμε όλοι, από εκείνη την ημέρα που αποχώρησε με δάκρυα στα μάτια και μαζί του έκλαιγε όλη η Καταλoνία, ότι ο Τσάβι θα επιστρέψει στην Μπαρτσελόνα. Μία ημέρα στο σχετικά σύντομο μέλλον θα την προπονούσε.

Αυτή η μέρα, έφτασε την τελευταία διετία πολλές φορές κοντά στο να έρθει και τελικά ήρθε τον Νοέμβριου του 2021. Ο Τσάβι θα καθίσει στον πάγκο της Μπαρτσελόνα και θα αναλάβει να την προσπάθεια ανάκαμψης ή πιο σωστά αναγέννησής της. Ένα πράγμα σαν να λέμε «επιστροφή στις ρίζες» για την Μπαρτσελόνα. Με Λαπόρτα στον προεδρικό θώκο, Τσάβι στον πάγκο και στην ούγια να γράφει «τίκι τάκα» και «Μασία».

Ακούγεται και είναι κιόλας, ωραίο, ρομαντικό, φιλόδοξο, ελπιδοφόρο, με προοπτική. Ακούγεται σαν τη νέα σελίδα στην ιστορία αυτής της ομάδας που τόσο μεγάλη ανάγκη την είχε. Είναι όμως και έτσι;

Το τι έκανε ο προπονητής Τσάβι στην Αραβία θα μου επιτρέψετε να πω ότι δεν έχει μεγάλη σημασία. Επαιξε λέει φανατικά το τίκι τάκα. Δεν θα μπορούσε να γίνει και διαφορετικά είναι η απάντηση. Και ομάδα στη Σελήνη να αναλάμβανε ο Τσάβι το τίκι τάκα θα εφάρμοζε, οπότε δεν μας λέει κάτι αυτό, ούτε ότι πήρε τίτλους προφανώς. Ας πούμε ότι ήταν ένα αγροτικό του, το οποίο λειτούργησε με επιτυχία.

Από… αγροτικός γιατρός όμως, ο Τσάβι αναβαθμίζεται σε διευθυντής στην μεγαλύτερη κλινική στον κόσμο, είναι χαοτική η αναβάθμιση και τελείως διαφορετικό το job description. Προφανώς και άπαντες θα τον υποδεχτούν όχι απλώς με ανοικτές αγκάλες, αλλά σαν Μεσία. Η διοίκηση, οι παίκτες (στην πλειοψηφία τους), ο κόσμος, ο Τύπος, όλοι θα υποκλιθούν στον μέγα Τσάβι. Ο αέρας στο «Καμπ Νόου» από την πρώτη κιόλας ημέρα θα είναι διαφορετικός, πιο δυνατός, πιο καθαρός, αυτό που λέμε άνεμος αισιοδοξίας.

Αυτό από μόνο του είναι ικανό να φουσκώσει τα πανιά της Μπαρτσελόνα για λίγο καιρό και δεν υπήρχαν πολλοί προπονητές εκεί έξω που θα μπορούσαν να το πετύχουν αυτό. Για την ακρίβεια μόνο ο Πεπ Γκουαρντιόλα πλην του Τσάβι θα μπορούσε να το πετύχει αυτό. Κανείς άλλος.

Συνεπώς δεν υπάρχει καμία αμφιβολία μάλλον, ότι ο Τσάβι αυτή τη χρονική στιγμή ήταν η καλύτερη δυνατή λύση για την Μπαρτσελόνα. Από την άλλη δεν υπάρχει επίσης αμφιβολία ότι μετά τις πρώτες εβδομάδες, μετά τον άνεμο αισιοδοξίας που θα προκύψει, έρχονται και μία σειρά από ζητήματα να σκοτεινιάσουν τον ουρανό πάνω από το «Καμπ Νόου».

Πέρα από τον αν ο Τσάβι, έχει τα προσόντα όχι θεωρητικά, αλλά στην πράξη να αποδειχτεί διάδοχος του Γκουαρντιόλα, ή έστω άξιος μαθητής του, το οποίο ασφαλώς όλοι θέλουν χρόνο για να το διαπιστώσουν, ακόμη και ο ίδιος ο Τσάβι, υπάρχουν ένα σωρό προϋποθέσεις που είναι άγνωστο αν θα προκύψουν για να μπορέσει ο Τσάβι να δείξει την δουλειά του. Για να το πω με ένα παράδειγμα και κωδικοποιημένα «τίκι τάκα με Λουκ ντε Γιονγκ δεν μπορεί να παίξει ο Θεός ο ίδιος…».

Θα αναρωτηθείτε «αυτό είναι το πρόβλημα, ο δανεικός Λουκ ντε Γιονγκ;» και θα απαντήσω όλα είναι πρόβλημα στην Μπαρτσελόνα σήμερα. Πλέον η Μπάρτσα δεν είναι μία ομάδα που διεκδικεί τίτλους και της λείπει μόνο ένας προπονητής να την οδηγήσει σε αυτούς άμεσα. Η Μπαρτσελόνα του Τσάβι, τουλάχιστον την πρώτη της σεζόν θα παίξει για να μπει στην τετράδα στο πρωτάθλημα και να περάσει τον όμιλο του Τσάμπιονς Λιγκ.

Σε αυτό το σημείο είναι σήμερα η Μπαρτσελόνα. Μακριά από την τετράδα στο πρωτάθλημα (9^η στη βαθμολογία) και εκτός δυάδας στον όμιλο του Τσάμπιονς Λιγκ. Νομίζω δεν χρειάζεται να επιχειρηματολογήσω, πόσο σημαντικό είναι για την Μπαρτσελόνα, να παίξει τουλάχιστον προημιτελικό στο φετινό Τσάμπιονς Λιγκ και κυρίως να τερματίσει στην πρώτη τετράδα του πρωταθλήματος ώστε να είναι και την επόμενη σεζόν στην κορυφαία διασυλλογική διοργάνωση της Ευρώπης.

Και δεν αναφέρομαι τόσο στο πρεστίζ, όσο στα απαραίτητα έσοδα για να μπορεί να έχει κάποια χρήματα για να χτίσει από την αρχή την ομάδα το καλοκαίρι.

Διότι ας μην γελιόμαστε η Μπαρτσελόνα θέλει χτίσιμο από την αρχή. Κι’ ακόμη κι’ αν δεχτούμε ότι ο Πέδρι, ο Φάτι και ένα δύο ακόμη πιτσιρίκια είναι έτοιμα να σηκώσουν τη φανέλα της Μπαρτσελόνα και να την βοηθήσουν από την επόμενη σεζόν στην διεκδίκηση των τίτλων, ποιοι από τους υπόλοιπους μπορούν να το κάνουν.

Ο Τερ Στέγκεν, ο Φρένκι Ντε Γιονγκ και άντε με καλή διάθεση να πω και ο Ντεπάι. Μήπως πιστεύει κανείς ότι η επόμενη ημέρα της Μπάρτσα μπορεί να βασιστεί στον Πικέ, στον Αλμπα, στον Κουτίνιο, στον Μπουσκέτς, στον Λαγκλέ, στον όποιο τέλος πάντων από τους υπόλοιπους παίκτες ως πρωταγωνιστή και όχι (για κάποιους λίγους από αυτούς) ως συμπληρωματικό παίκτη του ρόστερ.

Ο Τσάβι αναλαμβάνει μία διαλυμένη αγωνιστικά και σε κακή οικονομική κατάσταση, έστω και μετά τις ανακοινώσεις για την δανειοδότηση των χρεών της, Μπαρτσελόνα. Πρέπει αμέσως να την βελτιώσει με τους υπάρχοντες ποδοσφαιριστές και να την βάλει τουλάχιστον στην τετράδα και μετά πρέπει να την χτίσει το ερχόμενο καλοκαίρι από το μηδέν, με το ερώτημα να παραμένει «τι πόρους θα έχει για να το πετύχει αυτό;».

Δεν είναι εύκολο, δεν έχει το περιθώριο λάθους και δεν έχει και τόσο άπλετο χρόνο, όπως φαντάζονται κάποιοι. Ποιος μπορεί να κάνει την βάσιμη υπόθεση ότι τον Τσάβι θα τον περιμένει η Μπαρτσελόνα ακόμη κι’ αν φέτος δεν μπορέσει να την οδηγήσει στην τετράδα. Η ακόμη καλύτερα ποιος πιστεύει ότι θα τον περιμένει την επόμενη σεζόν αν δεν έχει φτιάξει μία ομάδα που θα διεκδικεί τον τίτλο, αλλά θα προσπαθεί εκ νέου να είναι στην πρώτη τετράδα.

Δεν ξέρω για τους οπαδούς της, αλλά ο Λαπόρτα σχεδόν το αποκλείω… Ο Τσάβι ήρθε για να χτίσει την επόμενη Μπαρτσελόνα, αλλά πρώτον δεν ξέρω τι υλικά θα έχει στη διάθεσή του για να το κάνει και δεύτερον, το όραμα που δίνει σήμερα ο Τσάβι, μοιάζει όραμα πενταετίας, αλλά δεν αποκλείεται να είναι και πενταμήνου, αν δεν καταέρει να την βάλει στην πρώτη τετράδα…