Με τον Μπενζεμά, η Μπαρτσελόνα θα είχε 8-9 Champions League!

Καλός και άγιος ο συγκλονιστικός Λούκα Μόντριτς (δεν με πείθετε, δεν είναι 36 ετών αυτός ο τύπος!), πολύτιμος ο Τιμπό Κουρτουά που απέτρεψε περισσότερα γκολ του Κιλιάν Μπαπέ, πολύ, πολύ βελτιωμένος και πολύτιμος ο (όλο και πιο ώριμος) Βινίσιους Ζούνιορ και συγκινητικός ο Έντερ Μιλιτάο, ο οποίος έπαιξε με… ένα πόδι για περισσότερο από μισό ημίχρονο.

Το πρόσωπο της μεγάλης ανατροπής - πρόκρισης της Ρεάλ Μαδρίτης επί της Παρί Σεν Ζερμέν, όμως, ήταν αναμφίβολα ο Καρίμ Μπενζεμά. Ο μεσιέ με την φανέλα με το «9», ο οποίος σκόραρε τρις εις βάρος του Τζανλουίτζι Ντοναρούμα και πέταξε εκτός συνέχειας του Champions League την παρέα δισεκατομμυριούχων του Νασέρ Αλ Κελαϊφί.

Ο πιο στιλάτος και, ταυτόχρονα, πιο ολοκληρωμένος σέντερ φορ στην Ευρώπη αυτή την στιγμή, έστω και αν δεν είναι (;) το ίδιο φονικός με τον Ρόμπερτ Λεβαντόφσκι ή θηριώδης όπως ο Ρομέλου Λουκάκου ή ο Έρλινγκ Μπράουτ Χάαλαντ.

Με ιντριγκάρει, αν και στην πράξη δεν μπορεί να αποδειχθεί, το «τι θα γινόταν εάν;». Την δεκαετία του ‘50, η ιστορία των Ρεάλ, Μπαρτσελόνα και των πρώτων ετών του Κυπέλλου Πρωταθλητριών σημαδεύτηκε από την «υπόθεση Ντι Στέφανο».

Για χάρη του χαρισματικού Αργεντινού, η Μπάρτσα συμφώνησε με την Ρίβερ Πλέιτ, η οποία είχε τσ δικαιώματά του, ενώ η Ρεάλ τα βρήκε με την Μιγιονάριος της Κολομβίας, όπου και έπαιζε η «ξανθιά σαΐτα».

Η διεκδίκηση του ποδοσφαιριστή έφτασε στα αθλητικά δικαστήρια και η ποδοσφαιρική ομοσπονδία της Ισπανίας πήρε την απίθανη απόφαση ο παίκτης να παίζει εναλλάξ στις δύο ομάδες για μια τετραετία! Άλλες εποχές, βεβαίως…

Οι Καταλανοί θεώρησαν (και όχι άδικα) προσβλητική την απόφαση και αποσύρθηκαν από την διεκδίκηση του Ντι Στέφανο, ο οποίος οδήγησε την Ρεάλ στην κατάκτηση πέντε διαδοχικών Κυπέλλων Πρωταθλητριών, πάνω στα οποία έχτισε τον μύθο της η Βασίλισσας της Ευρώπης.

Το 2009, η Μπαρτσελόνα έψαχνε μια ισάξια εναλλακτική λύση του Σαμουέλ Ετό, τον οποίο δεν ήθελε στην ομάδα ο Πεπ Γκουαρδιόλα, αφού θεωρούσε ότι ο εκρηκτικός Καμερουνέζος δεν βοηθούσε στην ηρεμία των αποδυτηρίων.

Ο Τσίκι Μπεγκιριστάιν, τότε τεχνικός γραμματέας και νυν αφεντικό του ποδοσφαιρικού τμήματος της Μάντσεστερ Σίτι, είχε ρίξει το βάρος σε έναν ανερχόμενο, 22χρονο ποδοσφαιριστή που έβγαζε μάτια με την φανέλα της Λιόν.

Για χάρη του Καρίμ Μπενζεμά, περί ου ο λόγος, βρέθηκε τρεις φορές στην Γαλλία για να τον παρακολουθήσει από κοντά. Σε μια από αυτές, μάλιστα, συναντήθηκε με τον ίδιο και την οικογένειά του στην οικία Μπενζεμά.

Και αυτή η συνάντηση έμελλε να αλλάξει την μοίρα του Καρίμ, ο οποίος δεν κοιτούσε τον Μπεγκιριστάιν στα μάτια (σύμφωνα με τα λεγόμενα του Βάσκου) και έδειχνε αδιάφορος. Ο Τσίκι… ξενέρωσε και, σε συνδυασμό με τις άσχημες πληροφορίες που είχε για το φιλικό περιβάλλον του ποδοσφαιριστή, αποφάσισε να κάνει πίσω.

Ο «νέος Ετό», όπως είχε βαφτίσει η εφημερίδα «Sport» τον Μπενζεμά, δεν φόρεσε ποτέ τα Μπλαουγκράνα. Ο «Σαμού» παρέμεινε για μια σεζόν στο «Καμπ Νόου» και ήταν κομβικός στην κατάκτηση του πρώτου τρεμπλ από τους Καταλανούς.

Από εκεί και πέρα, όμως, άρχισε ένα γαϊτανάκι επιθετικών που στοίχισε συνολικά στην Μπάρτσα πάνω 191 εκατομμύρια ευρώ (συν τον Σαμουέλ Ετό): Ζλάταν Ιμπραΐμοβιτς (70), Νταβίντ Βίγια (40) και Λουίς Σουάρες (81).

Ο «Γουάχε», μέχρι να τραυματιστεί, ήταν πολύτιμος, όπως βεβαίως και ο Ουρουγουανός, όσο τουλάχιστον τον στήριζαν στην Βαρκελώνη. Ο «Ίμπρα», όμως, εξελίχθηκε σε παταγώδη αποτυχία, όχι γιατί δεν είναι παικταράς ο Σουηδός, αλλά γιατί δεν ταίριαζε (ποδοσφαιρικά και… νοητικά) στην ομάδα που είχε χτίσει ο Γκουαρδιόλα.

Το καλοκαίρι του 2009, ο «προβληματικός» και «αδιάφορος» Μπενζεμά μετακινήθηκε από την Λιόν στην Ρεάλ και, 13 χρόνια αργότερα, εξακολουθεί να φοράει και να τιμά την βαριά λευκή φανέλα, όντας όγδοος σε συμμετοχές όλων των εποχών (592) και, πλέον, ο τρίτος σκόρερ (309 γκολ).

Συν τοις άλλοις, υπήρξε καθοριστικός στην κατάκτηση είκοσι τίτλων με την Βασίλισσα, μεταξύ των οποίων τέσσερα Champions League (τα τρία διαδοχικά), τρία πρωταθλήματα και τέσσερα Μουντιάλ Συλλόγων.

Ποιος, αυτός που κάποτε ο τότε προπονητής του Ζοσέ Μουρίνιο είχε αποκαλέσει απαξιωτικά «γάτο» και οι φίλαθλοι της Ρεάλ κατά καιρούς έκραζαν ως «χασογκόλη» και «λίγο» για να παίζει στο «Σαντιάγο Μπερναμπέου»!

Ο Μπενζεμά έχει δώσει επαναλαμβανόμενες και αποστομωτικές απαντήσεις σε όλους αυτούς (Ζοσέ, ακούς;) και, παρ’ ότι με τα «αν» δεν γίνονται πραγματικότητες, φρονώ ότι αν ο Μπενζεμά είχε πάει στην Μπαρτσελόνα το 2009, οι Καταλανοί θα είχαν 8-9 Champions League στην συλλογή τους, αντί για τα πέντε που έχουν τώρα.

Γιατί; Επειδή ο Γάλλος, με βάση την μπάλα που ξέρει και την ποδοσφαιρική του ευστροφία, ταιριάζει «ταμάμ» στο παιχνίδι που ξετύλιγε η Μπάρτσα στα ντουζένια της: Διαρκής κίνηση, κάθετη πάσα, διορατικότητα, άψογα τελειώματα, πολύ υψηλό ποδοσφαιρικό IQ.

Αν (πάντα αν) ο Μπενζεμά γινόταν κάτοικος «Καμπ Νόου» και όχι «Σαντιάγο Μπερναμπέου» τα χρήματα που επενδύθηκαν (ορθά) σε Βίγια και Σουάρες ή… πετάχτηκαν σε Ιμπραΐμοβιτς και γύρω γύρω λύσεις δεύτερης διαλογής, θα μπορούσαν να δοθούν σε μεταγραφές για άλλες θέσεις που πονούσε η ομάδα.

Ταυτόχρονα, η απόκτηση του Μπενζεμά θα στερούσε από την Ρεάλ το σημείο αναφοράς που έχει εδώ και 13 χρόνια, αφού ο Γάλλος έχει κρατήσει (και με το σπαθί του) περισσότερο από σημαίες όπως ο Σέρχιο Ράμος ή ο Κριστιάνο Ρονάλντο, η προσφορά των οποίων είναι επίσης τεράστια.

Ποτέ δεν θα μάθουμε τι θα είχε συμβεί αν ο Τσίκι Μπεγκιριστάιν δεν είχε ξενερώσει από το… υφάκι του Καρίμ. Δεν έχει, όμως, την πλάκα του να κάνουμε υποθέσεις; Όπως για το τι θα μπορούσε να είχε συμβεί αν ο Αλφρέδο Ντι Στέφανο πήγαινε στην Μπαρτσελόνα αντί για την Ρεάλ, ο Κριστιάνο Ρονάλντο στην Άρσεναλ και όχι στη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, ο Ροναλντίνιο στη… Σεντ Μίρεν (!) και όχι στην Παρί Σεν Ζερμέν, ο Ριβάλντο στην Μπόλτον και όχι στον Ολυμπιακό ή ο Ντιέγκο Αρμάντο Μαραντόνα στην… Ρίβερ Πλέιτ και όχι στην Μπόκα Τζούνιορς (και όμως)! Αφήστε με να κάνω φανταστικά σενάρια με το «τι θα γινόταν εάν;»…