Ισπανός φίλαθλος είναι ταυτόχρονα μέλος των Ρεάλ, Ατλέτικο και Ράγιο!

Οι περισσότεροι ίσως σκέφτεστε τη γνωστή φράση του παρουσιαστή ελληνικής εκπομπής. Πώς είναι δυνατόν ο ίδιος άνθρωπος να υποστηρίζει τις δύο μισητές συμπολίτισσες. Ρεάλ Μαδρίτης και Ατλέτικο Μαδρίτης και παράλληλα τη μικρή ομάδα του προαστίου του Βαγιέκας. Ο Κάρλος Νάβιο διηγήθηκε την ιστορία του στην «El Pais» που μπορεί να συμπυκνωθεί στην εξής φράση: «Έγινα μέλος στην Ατλέτι για τον πατέρα μου, στη Ρεάλ για τον Φίγκο και στη Ράγιο για κάποιους φίλους στο Βαγιέκας».

Αναλυτικά όσα είπε: «Όταν ήμουν έφηβος έφευγα από το σπίτι το πρωί του Σαββάτου και οι γονείς μου σχεδόν δεν με ξαναέβλεπαν μέχρι την Κυριακή το βράδυ. Ακόμα κι έτσι, ήταν ήρεμοι γιατί ήξεραν ότι δεν είχα πάει σε πάρτι. Στην πραγματικότητα, περνούσα τα Σαββατοκύριακα μου σε όλα τα γήπεδα της Κοινότητας της Μαδρίτης παρακολουθώντας αγώνες: Αλκορχόν, Μόστουλας, Πάρλα, Αλκαλά ντε Ενάρες, η πόλη μου... Δεν είχα δικό μου αυτοκίνητο ή πολλά χρήματα, αλλά ήξερα τη γεωγραφία του ταπεινού ποδοσφαίρου της Μαδρίτης σαν την παλάμη του χεριού μου.

Τώρα είμαι 41 χρονών, με σύζυγο και κόρη, και είμαι ακόμα λίγο πολύ το ίδιο. Σχεδόν όλο τον καιρό που δεν είμαι στο νοσοκομείο, δουλεύω ως βοηθός νοσηλευτή, τον αφιερώνω στον αθλητισμό. Αν και τώρα έχω ανεβάσει λίγο παραπάνω επίπεδο από τα παιχνίδια που πρόκειται να δω, ναι.

Είμαι μέλος, ταυτόχρονα, της Ρεάλ Μαδρίτης, της Ατλέτικο Μαδρίτης και της Ράγιο Βαγιεκάνο και κάθε Σαββατοκύριακο πηδάω από γήπεδο σε γήπεδο γιατί αυτό που μου αρέσει περισσότερο, αντί για χρώματα, είναι το ασύγκριτο συναίσθημα που νιώθεις όταν παρακολουθείς ένα αγώνα ζωντανά. Δεν υπάρχει τίποτα συγκρίσιμο με αυτό.

Φαντάζομαι ότι ακούγεται περίεργο σε πολλούς ανθρώπους. Αλλά έχω τους λόγους μου. Μπήκα στην Ατλέτι επειδή ο παππούς μου ήταν κλητήρας στο Vicente Calderón. Τον βοήθησα να μοιράσει μαξιλάρια για τα καθίσματα. Αργότερα πήγα στη Ρεάλ γιατί είπα στον εαυτό μου: "Αν υπογράψουν τον Φίγκο, θα πάρω εισιτήριο διαρκείας". Ετσι ήταν. Έγινα οπαδός της Ράγιο γιατί έχω φίλους στην Αλκαλά ντε Ενάρες, από όπου κατάγομαι, οι οποίοι ήταν από το Βαγιέκας και με πήγαν στο γήπεδο και η ατμόσφαιρα φαινόταν απίστευτη.

Μεταξύ των τριών ομάδων προσπαθώ να μην ευνοώ κάποια. Αν η Ρεάλ παίξει με την Ατλέτι, για παράδειγμα, αυτό που θέλω είναι να έρθουν ισοπαλία. Σίγουρα είμαι ο μόνος στην κερκίδα που νιώθω έτσι... Εξαιρέσεις κάνω μόνο με τη Ράγιο. Όντας η πιο ταπεινή ομάδα, αν αντιμετωπίσει τους μεγάλους και πάρει μια νίκη - έκπληξη, η αλήθεια είναι ότι είμαι χαρούμενος»