Γκατούζο: «Πάω να ουρήσω και σκέφτομαι το ποδόσφαιρο, ευχαριστώ τη γυναίκα μου που με ανέχεται»

Κάποτε ένας στρατιώτης στο κέντρο της Μίλαν, πλέον προπονητής στον πάγκο της Βαλένθια. Πάντα όμως ακραία παθιασμένος με το ποδόσφαιρο. Σε αυτό αναφέρθηκε, μεταξύ άλλων, ο Τζενάρο Γκατούζο σε συνέντευξή του στην ισπανική AS, ευχαρίστησε τη γυναίκα του για την ανοχή που έχει δείξει προς το πρόσωπό του, πλέκοντας παράλληλα το εγκώμιο του Κάρλο Αντσελότι.

Αναλυτικά τα όσα δήλωσε:

«Αλήθεια, πρέπει να ευχαριστήσω τη γυναίκα μου γιατί δεν ξέρω πώς αντέχει να είναι ακόμα μαζί μου. Όταν ξεκίνησα, τηλεφώνησα στον Αντσελότι και τον ρώτησα: "Μα πώς το κάνεις;". Μου είναι δύσκολο να ξεκινάω στις 5 το πρωί και να γυρίζω σπίτι στις 7 το βράδυ.

Μετά όταν είμαι σπίτι στην τουαλέτα, πάω να ουρήσω και αν σκεφτώ κάτι το γράφω σε ένα χαρτί. Το ζω έτσι. Πρέπει να αλλάξω, γιατί δεν μπορείς να αφιερώνεις 18 και 19 ώρες από τη μέρα σου για να σκέφτεσαι το ποδόσφαιρο.

Ήταν όνειρό μου να παίξω ποδόσφαιρο. Αυτός είναι ο λόγος που έφυγα από το σπίτι όταν ήμουν μόλις 12. Αν δεν είχε πάει καλά δεν θα είχα επιστρέψει. Θα ήταν όλοι εκεί για να με σκοτώσουν.

Δεν σκέφτομαι τι θα μπορούσα να ήμουν αν δεν είχα γίνει ποδοσφαιριστής. Έκανα περισσότερα από όσα μπορούσα. Κοιμόμουν σε ένα διαμέρισμα 15 μέτρων, με το φως αναμμένο, περιμένοντας να ξημερώσει για να πάω στο σχολείο. Δεν είναι εύκολο για ένα παιδί να μένει μόνο του. Όμως αν έπρεπε να το ξανακάνω, θα το ξανάκανα.

Για μένα, ο Αντσελότι είναι ο καλύτερος προπονητής στον κόσμο όσον αφορά το να μπει στο κεφάλι των παικτών του. Είναι τρεις ή τέσσερις γενιές πίσω και έχει πάντα το κλειδί για να μπει στα κεφάλια των παικτών. Ακούγεται απλό αλλά δεν είναι.

Όταν μιλάω με έναν 20χρονο άνδρα δεν χρειάζεται να σκέφτομαι την καριέρα μου ή τι έκανα παλιά. Πρέπει να σκεφτώ πώς μπορώ να μπω στο μυαλό αυτού του άνδρα. Όταν ξεκίνησα, τα πρώτα τέσσερα χρόνια, δεν το είχα ξεκάθαρο γιατί πίστευα ότι όλοι έπρεπε να φέρονται όπως εγώ. Αλλά πρέπει να ξέρεις ποιον έχεις μπροστά σου.

Για παράδειγμα, έχω έναν γιο και μια κόρη. Η κόρη μου είναι μια δυνατή γυναίκα, με παρόμοιο χαρακτήρα με τον δικό μου. Ο γιος μου είναι τελείως διαφορετικός. Δεν μπορώ να μιλήσω και στους δύο με τον ίδιο τρόπο. Το ίδιο ισχύει και με τους παίκτες. Για αυτό, ανεξάρτητα από την τακτική και τα άλλα, ο καλύτερος προπονητής στον κόσμο είναι ο Κάρλο»