Καλύτερα για τη Μπαρτσελόνα να μην γυρίσει ο Μέσι

• Του το χρωστάει η ιστορία (του)
• Μακρινό όνειρο το Champions League
• «Μπλοκάρει» νέους, ανανέωση και γήπεδο

Τον έχω δει από κοντά να κάνει την διαφορά, σε ηλικία 19 ετών, στο πρώτο του «Clasico» στο «Σαντιάγο Μπερναμπέου», όταν μετά από δική του ενέργεια ο Σαμουέλ Έτο άνοιξε το σκορ, για να ακολουθήσει το σόου του Ροναλντίνιο, το οποίο χειροκροτήθηκε ακόμα και από φίλους της Ρεάλ Μαδρίτης.

Τον απόλαυσα ως θεατής – σχολιαστής στους τρεις τελικούς Champions League όπου είχε καθοριστική επιρροπή στη τελική νίκη της Μπαρτσελόνα, με γκολ και ενέργειες που προκάλεσαν ανισσοροπία στην αντίπαλη ομάδα.

Από την τελευταία φορά που τα κατάφερε, βεβαίως, σε τελικό της κορυφαίας διασυλλογικής διοργάνωσης, έχουν περάσει οκτώ χρόνια. Και ο υπερηχητικός 29χρονος τότε Λιονέλ Μέσι, είναι πλέον 35 ετών και, βεβαίως, έχει κατεβάσει ταχύτητα, γιατί ο χρόνος είναι ανελέητος ακόμα και με τους θρύλους.

Πριν από δύο χρόνια, ο Αργεντινός παίκτης – ζωντανή ιστορία της Μπάρτσα, υποχρεώθηκε επί της ουσίας να εγκαταλείψει το ποδοσφαιρικό του σπίτι, αφού η ταλαιπωρημένη οικονομία του συλλόγου δεν άντεχε το συμβόλαιο – μαμούθ του Λέο, ακόμα και σε πιο περιορισμένη, οικονομική μορφή.

Μετά από μια μέτρια διετία στη Παρί Σεν Ζερμέν, όπου δεν επετεύχθη ο βασικός στόχος της μετακίνησης (βλέπε Champions League), ο Αργεντινός σκέφτεται ακόμα αν θα ανανεώσει το συμβόλαιό του, αν θα δοκιμάσει την εμπειρία των Ηνωμένων Πολιτειών (η Ίντερ Μαϊάμι του Ντέιβιντ Μπέκαμ τον περιμένει με ανοιχτές αγκάλες) ή αν θα επιστρέψει στο «Καμπ Νόου» για να κλείσει σωστά ένα κεφάλαιο που έκλεισε άδοξα, με δάκρυα στα μάτια και ένα τεράστιο «γιατί».

Και ο υπογράφων ξέρει ότι μπορεί να φαντάζει… αντί – λαϊκή η άποψη που θα ξετυλιχθεί στις επόμενες γραμμές, αλλά μια τέτοια ιστορική επιστροφή κρύβει περισσότερες ζημίες απ’ ότι κέρδη. Πάμε να δούμε γιατί.

Του το χρωστάει η ιστορία (του)

Πρώτα, όμως, ας ρίξουμε μια ματιά στα κέρδη ή, αν προτιμάτε, τους λόγους που το «ναι» της επιστροφής υπερτερεί του «όχι». Καταρχήν, η τεράστια προσφορά του Μέσι στη Μπάρτσα δεν άξιζε τέτοιου άδοξου φινάλε.

Όχι μόνο επειδή ο ίδιος δεν ήθελε να φύγει (τότε), αλλά γιατί το έκανε με μια ψυχρή συνέντευξη Τύπου και σε ένα άδειο «Καμπ Νόου», στα απόνερα της πανδημίας του κορονοϊού, εξαιτίας της οποίας ο Μέσι έδωσε τα ματς της τελευταίας, κυανέρυθρης διετίας σε άδειες, καταθλιπτικές εξέδρες.

Γιατί μια τέτοια επιστροφή, που απαιτεί «μόνο» το συμβόλαιο του παίκτη και κανένα ποσό για μεταγραφή, μπορεί να εκτοξεύσει τα έσοδα του συλλόγου, αφού οι χορηγοί που… ξενέρωσαν την τελευταία διετία, θα χτυπήσουν ξανά την πόρτα των Καταλανών.

Συν τοις άλλοις, η Μπάρτσα θα μπορούσε να πουλήσει (εντός ή εκτός εισαγωγικών, διαλέγετε και παίρνετε) το «Last Dance» του Μέσι και ολόκληρη η σεζόν ή η δεύτερη από τις δύο, εφόσον υπέγραφε για δύο ή για 1+1 χρόνια, θα μπορούσε να αποδειχθεί… χρυσορυχείο.

Μέχρι εδώ, όμως, οι (δικοί μου) λόγοι για το «ναι». Πάμε στους (φρονώ πολλούς περισσότερους) λόγους για το «όχι».

Μακρινό όνειρο το Champions League

Φεύγοντας αποκαρδιωμένος από τη Βαρκελώνη, ο Μέσι επέλεξε το Παρίσι γιατί ήθελε να γίνει μέλος μιας ομάδας που, στη θεωρία, θα είχε τα φόντα για να διεκδικήσει με αξιώσεις το πολυπόθητο Champions League, την «Όμορφη κούπα» (Copa linda, όπως την αποκαλεί πάντα ο ίδιος).

Η πράξη, βεβαίως, αποδείχθηκε ότι απέχει παρασάγγας από την θεωρία. Επιστρέφοντας στη Βαρκελώνη, ο Μέσι δεν θα βρει σε καμία περίπτωση μια ομάδα που να πείθει ότι είναι σε θέση να παλέψει για την κούπα με τα μεγάλα αυτιά.

Όπως, άλλωστε, συνέβαινε σταθερά τα τελευταία χρόνια, με την τριάρα από την Ρόμα, την τεσσάρα από τη Λίβερπουλ και την οκτάρα από τη Μπάγερν Μονάχου (με τον Μέσι παρόντα), η οποία παρεπιμπτόντως τον οδήγησε στο να ζητήσει να φύγει ως ελεύθερος από την ομάδα της ζωής του (;).

Η Μπάρτσα του Τσάβι, όπως φάνηκε τα τελευταία δύο χρόνια, δεν είναι καν επιπέδου εκείνης της ομάδας. Όχι για να παλέψει για το τρόπαιο, όπως προσπαθούσε να κάνει εκείνη η ομάδα, αλλά ίσως για να μην μπορέσει να φτάσει ούτε καν στην οκτάδα.

Ο Μέσι, όπως φάνηκε στους διπλούς αγώνες της Παρί με την Ρεάλ Μαδρίτης πέρυσι και με την Μπάγερν Μονάχου φέτος, δεν είναι πλέον σε θέση για να κάνει τη διαφορά και να οδηγήσει την ομάδα του στο επόμενο βήμα. Γιατί να αλλάξει αυτό με τη τωρινή, υπό κατασκευή Μπαρτσελόνα;

«Μπλοκάρει» νέους, ανανέωση και γήπεδο

Ο Λέο, στα 36 του (τόσο θα είναι τη νέα σεζόν), μπορεί βεβαίως να κάνει την διαφορά στην (αποδυναμωμένη) La Liga, αλλά η Μπάρτσα αποδεικνύει και φέτος ότι μπορεί να τα καταφέρει και χωρίς τον Μέσι, αφού ετοιμάζεται να κατακτήσει τον τίτλο και, μάλιστα, με σχετική άνεση.

Επιστρέφοντας στη Βαρκελώνη, βεβαίως, ο Αργεντινός δεν πρόκειται να δεχθεί να το κάνει ως ένα ακόμα μέλος της ομάδας, αλλά ως βασικός και (σχεδόν) αναντικατάστατος, με την παρουσία του να «μπλοκάρει» σε πολλούς τομείς την διαδικασία πλήρους ανακαίνισης που επιχειρεί ο σύλλογος.

Καταρχήν, μέσα στο γήπεδο, ο Μέσι δεν μπορεί να προσφέρει την πίεση ψηλά που ζητάει ο Τσάβι από τους ποδοσφαιριστές του, ακόμα και από τον 34χρονο Ρόμπερτ Λεβαντόφσκι. Μείον ένας, δηλαδή, σε αυτό το παιχνίδι που εξυπηρετεί τα «θέλω» της τωρινής, ποδοσφαιρικής πραγματικότητας, για να καλύψει άλλες αγωνιστικές ελλείψεις των Καταλανών.

Με τον Μέσι στην ενδεκάδα, σε διάταξη με τέσσερα χαφ, μένει εκτός ένας εκ των Φρένκι Ντε Γιονγκ, Πέδρι ή Γκάβι, εφόσον παραμείνει ο καλός του φίλος Σέρχιο Μπουσκέτς. Η παρουσία του Λέο ενδέχεται να επηρεάσει τον σχεδιασμό του ρόστερ, με τον σύλλογο να θέλει, για να τον… καλοπιάσει, να διατηρήσει τον 35χρονο (από το καλοκαίρι) «Μπούσι» και τον (34 ετών) Τζόρντι Άλμπα, δύο παλιές καραβάνες που είναι ξεκάθαρο πως πρέπει σιγά σιγά να δώσουν την σκυτάλη στην επόμενη γενιά.

Η απόκτηση του Μέσι, με δεδομένη την οικονομική… απελπισία των Καταλανών, θα «μπλοκάρει» δύο – τρεις, απαραίτητες κινήσεις για να ενισχυθεί το ελλιπές ρόστερ, όπως ένα δεξί μπακ αξιώσεων, ένας ακόμα μέσος για «αντί – Μπουσκέτς» που θα μπορεί και να καλύπτει δημιουργικά τον (ευπαθή σε τραυματισμούς) Πέδρι, αλλά και ένας επιθετικός με γκολ, πίσω από τον «Λέβα», που τόσο λείπει φέτος.

Τελευταίο, αλλά σε καμία περίπτωση έσχατο, το θέμα της ανακαίνισης του γηπέδου. Ο σύλλογος προτίθεται να μετακομίσει την επόμενη σεζόν στο Ολυμπιακό Στάδιο του Μοντζουίκ, προκειμένου να τρέξουν οι εργασίες ανακαίνισης του πεπαλαιωμένου «Καμπ Νόου».

Πως, όμως, θα γίνει αυτό με τον Μέσι στην ομάδα; Πως θα χάσει η Μπάρτσα τα εισιτήρια που δεδομένα θα εξαντλούσε με τον Λέο πίσω, πιθανότατα στην τελευταία του σεζόν ως Μπλαουγκράνα; Και όχι μόνο αυτά, αλλά και τα υπόλοιπα «μπόνους» από την παρουσία του στο σπίτι του;

Η γεμάτη συναισθηματισμό επιστροφή του Μέσι στη Μπάρτσα θα σκορπούσε θύελλα ενθουσιασμού στους φιλάθλους. Όταν, όμως, κατακαθίσει η… σκόνη, η ανάλυση δείχνει ένα «πάγωμα» ενός ή δύο ετών στην περαιτέρω ανανέωση της ομάδας, στο ξεφόρτωμα των «βαριδίων» (πλέον) του ένδοξου παρελθόντος, στην εξέλιξη της δουλειάς του Τσάβι και των πολλών ταλαντούχων νέων, ακόμα και της αποπεράτωσης του έργου επιβίωσης του συλλόγου με το νέο «Καμπ Νόου»…

Υ.Γ.: Μην γελιόμαστε, η καρδιά θα σκιρτήσει στο άκουσμα της είδησης της επιστροφής του Λέο στη Μπάρτσα. Δυστυχώς, όμως, το ποδόσφαιρο έχει χάσει προ πολλού τον ρομαντισμό του...