• Εξτρέμ στο σώμα playmaker
• Το αγαπημένο του L1 + τρίγωνο
• Οι κάθετες πάσες και η τέχνη της pausa

Όλα ξεκίνησαν από μερικά highlights στο διαδίκτυο, εκεί όπου το όνομά του άρχισε σταδιακά να κάνει γκελ στους ποδοσφαιρόφιλους του κόσμου. Όπως συμβαίνει συνήθως, κόλλησαν ένα «Μέσι» πίσω από την εθνικότητά του, ωστόσο η ιστορία γρήγορα φρόντισε να σβήσει το συγκεκριμένο προσωνύμιο, αφού ο... Τούρκος Μέσι τελικά κατέληξε στη Ρεάλ Μαδρίτης.

Ο 18χρονος Αρντά Γκιουλέρ σχεδόν από του πουθενά είδε τον εαυτό του να παίρνει πιθανότατα τη μεγαλύτερη μεταγραφή της καριέρας του, αφού οι Μερένγκες θέλησαν να προσγειώσουν το wonderkid της Φενερμπαχτσέ στο «Μπερναμπέου», να το κάνουν το επόμενο κομμάτι στο παζλ της ομάδας που τώρα χτίζουν. Το Gazzetta με τη βοήθεια του Wyscout, της κορυφαίας πλατφόρμας ποδοσφαιρικής ανάλυσης, ρίχνει το βλέμμα του στον Αρντά Γκιουλέρ και επιχειρεί να εξηγήσει τι είδε στον 18χρονο η Βασίλισσα της Ευρώπης.

Εξτρέμ στο σώμα playmaker

«Η μπάλα είναι σαν ένα μέρος του σώματός του...», έχει δηλώσει ο πρώτος του προπονητής, «... είναι πολύ άνετος με εκείνη στα πόδια και ίσως αυτό είναι το πιο σημαντικό του στοιχείο». Προφανώς, αυτό που λέει ο Ερόλ Τόκγκλοζερ είναι αλήθεια, κάτι που επιβεβαιώνεται με... μισή ματιά. Ο Γκιουλέρ ντριμπλάρει σαν να έχει γεννηθεί για αυτό και κουβαλάει την μπάλα εξίσου εντυπωσιακά.

Σε πρωτάθλημα, Κύπελλο και Europa League τη σεζόν που ολοκληρώθηκε μετρούσε 7,7 ντρίμπλες ανά 90 λεπτά με επιτυχία που φλέρταρε με το 60%, ενώ κατά μέσο όρο είχε 3 προωθητικά τρεξίματα με την μπάλα στα πόδια ανά ματς, κούρσες δηλαδή στις οποίες διένυε τουλάχιστον δέκα μέτρα κάθετα στο γήπεδο, ανεβάζοντας την ομάδα του.

Το σημαντικό δε είναι πως συνδύασε αυτά τα... βιρτουόζικα χαρακτηριστικά με εργατικότητα μιας και η επίδοσή τους στις ανακτήσεις κατοχής ανά 90 λεπτά είναι πολύ καλή (5,66).

Όμως θα ήταν άδικο για τον Γκιουλέρ να κριθεί υπό το πρίσμα του εξτρέμ ακόμα κι αν τις περισσότερες φορές έβρισκε τον εαυτό του να ξεκινά από το δεξί άκρο της επίθεσης. Κι αυτό διότι στην πραγματικότητα ο 18χρονος είναι ένας playmaker και μάλιστα ένας ξεχωριστός playmaker.

Εκείνος ο τύπος ποδοσφαιριστή που κάνει τα πράγματα να συμβαίνουν με τη δική του δημιουργικότητα. Δεν είναι εκτελεστής όπως ο Σαλάχ ή ακραίος που θα κρατήσει το πλάτος και θα ταλαιπωρήσει τα αντίπαλα μπακ όπως ο Βινίσιους, αλλά μαέστρος. Άλλωστε τη σεζόν που ολοκληρώθηκε, μπόρεσε να μετρήσει 0,35 Expected Assists ανά 90λεπτο, πασάροντας σχεδόν τρεις φορές (2.8 για την ακρίβεια) ανά ματς σε συμπαίκτη του που αμέσως μετά φτάνει σε τελική. Περισσότερο δηλωτικός για τον ίδιο όμως είναι ο τρόπος με τον οποίο δημιουργεί.

Το αγαπημένο του L1 + τρίγωνο

Ας δούμε μια από τις αγαπημένες του συνθήκες παρακάτω. Ο Γκιουλέρ ξεκινώντας από τα πλάγια έχει έρθει κεντρικά σε ρόλο δεκαριού. Από εκεί συνδυάζεται ταχύτατα με τον Βαλένσια και με το γρήγορο 1-2 ξεμαρκάρεται.

Πλέον έχει βρεθεί σε θέση από την οποία μπορεί να δημιουργήσει και - όπως πάντα - με σηκωμένο κεφάλι τσεκάρει τις επιλογές του. Εντοπίζει τη διαγώνια κίνηση του Μορ και με την τέλεια - τόσο σε χρόνο όσο και σε εκτέλεση - ψηλοκρεμαστή μεταβίβαση βγάζει τον συμπαίκτη του στην πλάτη της άμυνας, φάτσα με το τέρμα.

Γενικά, αυτές οι... τύπου σέντρες γλυκιές μπαλιές από κεντρικές θέσεις είναι ένα από τα ξεχωριστά στοιχεία του ρεπερτορίου του αλλά και ενέργειες που εκτελεί συχνά και με τρομερή επιτυχία, αφού στο τουρκικό πρωτάθλημα δεν υπήρχε κανείς με καλύτερο ποσοστό επιτυχίες στις μακρινές μεταβιβάσεις (80.49%). Μεταβιβάσεις που «σχεδιάζει» σαν να... παίζει FIFA στο Playstation, πατώντας το L1 και το τρίγωνο ταυτόχρονα. Τόσο «εύκολα», τόσο φυσικά.

Κάτι τέτοιο κάνει και στην παρακάτω φάση. Εκεί όμως που αξίζει να δοθεί σημασία είναι ο τρόπος με τον οποίο βοηθά τον εαυτό του να ξέρει ακριβώς τι γίνεται γύρω του, έτσι ώστε να γνωρίζει ποια θα πρέπει να είναι η επόμενη κίνησή του. Η Φενέρ ξεχύνεται στην αντεπίθεση και με την μπάλα στον αριστερό εξτρέμ, ο Γκιουλέρ τρέχει προς τα μπροστά, ωστόσο σκανάρει πλήρως το πεδίο πίσω του.

Όταν πλέον κινείται για να ζητήσει την μπάλα δεν το κάνει τυφλά αλλά γυρνά το κεφάλι του προς την περιοχή, έχοντας ήδη στο μυαλό του τι θέλει να κάνει. Και όταν υποδέχεται τα πάντα για εκείνο είναι απλά, μιας και με τη χαρακτηριστική του μεταβίβαση στέλνει την μπάλα συστημένη ανάμεσα από τα στόπερ στο κεφάλι του Βαλένσια.

Αυτά τα σκαναρίσματα του χώρου είναι απαραίτητα και κομβικά για κάθε παίκτη αλλά κυρίως για τους δημιουργούς. Έχουμε συνηθίσει να τα βλέπουμε από ποδοσφαιριστές όπως ο Μόντριτς, ο Ντε Μπρόινε, παλιότερα ο Τσάβι, ωστόσο είναι δύσκολο να μη θαυμάσει κανείς αυτή την ωριμότητα και την αντίληψη σε ένα 17χρονο - τότε - παιδί.

Οι κάθετες πάσες και η τέχνη της pausa

Φυσικά όμως, το να πατά L1 και τρίγωνο στο joystick του μυαλού του δεν θα μπορούσε να είναι το μοναδικό βέλος στη φαρέτρα της δημιουργίας του. Και ένα εξίσου ακονισμένο στοιχείο του είναι και οι κάθετες πάσες, οι μεταβιβάσεις που βγάζουν τους συμπαίκτες του στην πλάτη της άμυνας. Σε τέτοιες ενέργειες - που έχουν πολύ υψηλό βαθμό δυσκολίας - μέτρησε τη σεζόν που ολοκληρώθηκε 52% επιτυχία ενώ συνολικά στο τουρκικό πρωτάθλημα ήταν ο 5ος παίκτης με τις περισσότερες πάσες-κλειδιά ανά 90λεπτο (1,1).

Παρακάτω ο Γκιουλέρ συγκλίνει ξανά προς το κέντρο και ζητά την μπάλα από το συμπαίκτη του. Έχει ήδη εντοπίσει τον χώρο στον οποίο μπορεί να κινηθεί και όταν την υποδέχεται την κουβαλά με ταχύτατα τρέχοντας κάθετα προς τα αντίπαλα στόπερ.

Γρήγορα δύο αμυνόμενοι τον πλησιάζουν και επιδιώκουν να τον κλείσουν, όμως ακόμα κι έτσι εκείνος βρίσκει τον τρόπο να περάσει την κάθετή του πάσα ανάμεσά τους, καταφέρνοντας επί της ουσίας να βγάλει τον Ζάιτς τετ α τετ.

Και μπορεί ο Γκιουλέρ να διαπρέπει σε όλες τις high reward - high risk ενέργειες όπως αυτές οι κάθετες όμως μπορεί ταυτόχρονα να «τρέξει» ένα παιχνίδι μόνος του, σαν να μην ήταν 18 ετών. Συνεχώς ζητάει την μπάλα, τη θέλει, την παίρνει, την κινεί με τρόπο ώριμο και σπάνια λανθασμένο, αφού γενικότερη ευστοχία των μεταβιβάσεών του αγγίζει το 87%.

Ο Γκιουλέρ επίσης διαθέτει μια ικανότητα η οποία στην Ισπανία εκτιμάται πάρα πολύ. Και το όνομα αυτής: La pausa.

Η pausa, όπως προδικάζει η λέξη, έχει να κάνει με τον χρόνο, το timing αλλά παράλληλα και με την αντίληψη. Η έννοια χρησιμοποιείται για να περιγράψει εκείνο το κλάσμα του δευτερολέπτου στο οποίο ένας ποδοσφαιριστής σταματά - έστω και ανεπαίσθητα - την μπάλα προκειμένου να πασάρει ακριβώς τη στιγμή που πρέπει, με βάση τον χώρο που έχει ελευθερωθεί από κινήσεις αμυνόμενων και συμπαικτών. Και την pausa ο Γκιουλέρ την... έχει.

Σε φάση από το παιχνίδι ανάμεσα στην Τουρκία και την Ουαλία για παράδειγμα βρίσκει τον εαυτό του ακροβολισμένο στα αριστερά, σε μια θέση και συνθήκη από την οποία δεν μπορεί να κάνει πολλά. Μπορεί όμως να κάνει μια μικρή παύση, να σταματήσει πατώντας την μπάλα με τις τάπες και να περιμένει.

Μια στιγμή αργότερα ο ένας εκ των αμυνόμενων που βρίσκονται μπροστά του τον πλησιάζει ακόμα περισσότερο και πλέον ο χώρος έχει γεννηθεί. Μια πανέμορφη επαφή με το εξωτερικό είναι αρκετή και πλέον ο Ναγίρ χωρίς να το περιμένει οριακά έχει βρεθεί εντός περιοχής.

Η Ρεάλ Μαδρίτης πλέον έχει αφήσει προ πολλού πίσω της τις μέρες των Γκαλάκτικος, είναι αλήθεια πως στη μεταγραφική αγορά κινείται πιο «ήσυχα», πιο σοφά. Δείχνει τη διάθεση όχι να αγοράσει και να ακριβοπληρώσει τους επόμενους σταρ, αλλά να τους πλάσει. Βινίσιους, Ροντρίγκο, Βαλβέρδε, Καμαβινγκά, όλοι περιπτώσεις παικτών που αποδεικνύουν το παραπάνω.

Και ο 18χρονος Αρντά Γκιουλέρ έρχεται να γίνει το επόμενο κομμάτι σε αυτό το παζλ, να προστεθεί σε αυτό το μοτίβο. Ακόμα είναι άγνωστος ο τρόπος με τον οποίο θα αγωνίζονται οι Μερένγκες την ερχόμενη - κάπως μεταβατική για εκείνους - σεζόν, κανείς δεν ξέρει τον ρόλο που θα του δώσει ο Αντσελότι. Η πρώτη ύλη του wonderkid της Τουρκίας όμως είναι εξαιρετική. Τεχνική, vision, δημιουργία, ωριμότητα. Όλα δείχνουν πως - με την απαραίτητη υπομονή και δουλειά - μπορεί στη Μαδρίτη να γίνει η καλύτερη έκδοση του εαυτού του. Το στοίχημα είναι δικό του. Είναι ήδη ξεχωριστός όμως η Ρεάλ Μαδρίτης επένδυσε σε εκείνον όχι για όσα είναι αλλά για όσα μπορεί να γίνει.