Wyscout Analysis: Οι τρομακτικές υποσχέσεις του Μπέλινγκχαμ στη Μαδρίτη

• Φορώντας το κοστούμι του σκόρερ
• Η τέχνη των deep completions

Λένε πως η πίεση δημιουργεί διαμάντια, μα τι συμβαίνει με τα αυτοδημιούργητα, υπέρλαμπρα διαμάντια; Τι συμβαίνει με τύπους όπως ο Τζουντ Μπέλινγκχαμ; Η πίεση της πιο βαριάς φανέλας του κόσμου, οι προσδοκίες αμέτρητων Μαντριντίστας δεν στάθηκαν ικανές να αγγίξουν τον 19χρονο, που με το που φόρεσε τη λευκή στολή απέδειξε πως το δικό του comfort zone είναι το κορυφαίο επίπεδο.

Ο Άγγλος προσαρμόστηκε άμεσα στο νέο του «σπίτι» κι έγινε με συνοπτικες διαδικασίες σημείο αναφοράς, κομβικός στο παιχνίδι της Βασίλισσας, πραγματοποιώντας ένα εκκωφαντικό ξεκίνημα στους Μερένγκες. Το Gazzetta με τη βοήθεια του Wyscout, της κορυφαίας πλατφόρμας ποδοσφαιρικής ανάλυσης, βάζει στο μικροσκόπιο τον νέο πρωταγωνιστικό ρόλο του Τζουντ Μπέλινγκχαμ και όσα απλόχερα έχει προσφέρει στη Ρεάλ Μαδρίτης στα πρώτα του παιχνίδια.

Φορώντας το κοστούμι του σκόρερ

Εντάξει, ναι, είναι μόνο τέσσερα παιχνίδια. Δεν πρόκειται για δείγμα ικανό να σχηματίσει μια ολοκληρωμένη εικόνα, μα ταυτόχρονα η εικόνα του Μπέλινγκχαμ στο χορτάρι δεν μπορεί να λέει ψέματα. Αν κάτι μπορεί να ειπωθεί με ασφάλεια για τον 19χρονο σταρ είναι πως στα λευκά της Μαδρίτης, αλλάζει, εξελίσσεται. Εκ φύσεως είναι φοβερά ευέλικτος ως παίκτης και ακόμα εξαιρετικά εύπλαστος, λόγω της ηλικίας του. Μα είναι φανερό πως στην ομάδα του Κάρλο Αντσελότι έχει αναλάβει έναν καινούριο ρόλο.

Φορά το πιο απειλητικό κοστούμι που φόρεσε ποτέ και σκοράρει περισσότερο από ποτέ. Ίσως κατ’ανάγκη, καθώς οι Μαδριλένοι έμειναν χωρίς βασικό σέντερ φορ, αλλά σίγουρα όχι τυχαία. Ο Καρλέτο τον έχει τοποθετήσει στην κορυφή του ρόμβου του κέντρου του πίσω από τους Βινίσιους και Ροντρίγκο και του έχει δώσει πλήρη ελευθερία κινήσεων, πράγμα που φανερώνει και το heatmap των χώρων στους οποίους πατά φέτος, δηλαδή παντού.

Ο Τζουντ έχει την ξεχωριστή αντίληψη και ικανότητα να βρίσκεται παντού και ταυτόχρονα εκεί που πρέπει για να γίνει επικίνδυνος. Ξεκινώντας τα τρεξίματά του από βαθιά, τρυπώνει ανάμεσα στις γραμμές των αντιπάλων και χάνεται ανάμεσα στους αμυντικούς, καταφέρνοντας να βρει τελικές από καλές θέσεις.

Χαρακτηριστικός είναι ο τρόπος με τον οποίο σκόραρε κόντρα στην Αλμερία, κυρίως όσον αφορά τον τρόπο με τον οποίο βρέθηκε στην καρδιά της περιοχής. Ο Μπέλινγκχαμ βρίσκεται μακριά από την μπάλα και πίσω και από τις δύο γραμμές άμυνας των αντιπάλων. Έχει τραβηχτεί εκεί, ξεφεύγοντας από την προσοχή τους. Σταδιακά, όταν ο Τσουαμενί πασάρει στον Κρόος, ξεκινά να τρέχει διαγώνια προς την περιοχή.

Και όταν ο Γερμανός υποδέχεται αλλάζει ξαφνικά το tempo του, σπριντάρει ανάμεσα στα στόπερ και παίρνει την κεφαλιά για να στείλει την μπάλα στα δίχτυα. Μα το γκολ έχει μικρότερη σημασία, η κίνησή του μακριά από την μπάλα είναι η… τέχνη, το πόσο δύσκολο κατέστησε το να τον ακολουθήσει κάποιος.

Ακόμα και στο μικρό δείγμα αγώνων πάντως, είναι εντυπωσιακή η άνοδος των αριθμών του Μπέλινγκχαμ όσον αφορά την απειλή του από αυτόν τον νέο του ρόλο. Την περυσινή σεζόν στην Bundesliga, o Άγγλος είχε 0,24 Expected Goals ανά 90 λεπτά μα φέτος στη νέα του θέση βρίσκει τόσο καλύτερες και πιο ποιοτικές προσπάθειες που η επίδοσή του έχει εκτοξευθεί στο 0,59 xG/90’!

Λίγο πιο κάτω από έναν elite εκτελεστή. Άλλωστε, μέχρι στιγμής, μόνο ο Λεβαντόφσκι έχει περισσότερα προσδοκώμενα τέρματα από εκείνον στη La Liga. Ενώ μάλιστα δεν σουτάρει τόσο (2,28 σουτ ανά 90 λεπτά), κάτι που σημαίνει πως οι τελικές του προσπάθειες έρχονται υπό πραγματικά καλές συνθήκες, από θέσεις από τις οποίες έχει αυξημένες πιθανότητες να σκοράρει.

To 0,25xG που σημειώνει ανά σουτ είναι εξωπραγματικό, αν σκεφτεί κανείς πως κατά μέσο όρο στο ποδόσφαιρο αυτός ο αριθμός κυμαίνεται κοντά στο 0,10. Είναι φυσικά ένα στοίχημα, ή μια απαιτητική πρόκληση, να μπορέσει να διατηρήσει τα νούμερα που αφορούν την απειλή του σε τόσο υψηλά επίπεδα και σε μεγαλύτερο βάθος χρόνου. Κάτι που θα φανεί αν θα μπορέσει να κάνει.

Η αντίληψη πάντως είναι εκεί για να παίξει τον ρόλο μιας μικρής εγγύησης, κάτι που φάνηκε και στο γκολ του κόντρα στη Χετάφε. Με τη Ρεάλ να πιέζει, ο Λούκας Βάσκεθ οπλίζει εκτός περιοχής και ο Τζουντ έχει ήδη στρέψει το κορμί του προς το τέρμα, ήδη κινείται για το ριμπάουντ.

Έχει δει τόσο μπροστά που το μάτι νιώθει πως είναι για πολύ οφσάιντ, μα η ταχύτητα σκέψης του τον δικαιώνει απόλυτα. Ο Σόρια δεν μπλοκάρει και ο Μπέλινγκχαμ βρίσκει μια τεράστια ευκαιρία, την οποία δεν μπορεί να σπαταλήσει, χάρη στο δολοφονικό ένστικτο που έχει επιδείξει στον πρώτο του καιρό στη Μαδρίτη.

Η τέχνη των deep completions

Ενώ, δικαιολογημένα, όμως, η φοβερή του φόρμα στο σκοράρισμα είναι αυτή που έχει κλέψει τις εντυπώσεις, στην πραγματικότητα όλα τα στοιχεία με τα οποία την πλαισιώνει είναι αυτά που κάνουν τον Μπέλινγκχαμ τόσο ξεχωριστό. Γιατί πολύ απλά επιστρέφουμε και πάλι στην ποδοσφαιρική του ευελιξία. Γιατί ενώ σκοράρει πιο πολύ από ποτέ κάνει ταυτόχρονα σχεδόν τα πάντα.

Βοηθά στον έλεγχο τον ρυθμού, στη διατήρηση της κυκλοφορίας, ελευθερώνει χώρους για τους συμπαίκτες του, ντριμπλάρει, κουβαλά την μπάλα. Γνωρίζουμε καλά πως μπορεί να κόψει, να κλέψει, να αρχίσει την πίεση ψηλά. Και όλα αυτά, φτιάχνοντας την ίδια στιγμή πράγματα για τους γύρω του, δημιουργώντας καταστάσεις.

Είδαμε πως αυτή τη στιγμή είναι ο δεύτερος πιο απειλητικός ποδοσφαιριστής στη La Liga. Παράλληλα όμως, είναι και ο πασαδόρος με τις περισσότερες μεταβιβάσεις στις πιο επικίνδυνες ζώνες του γηπέδου. Κανείς δεν έχει περισσότερα deep completions από τον Τζουντ στην Ισπανία. Ο όρος deep completions αφορά τις πάσες (εξαιρούνται οι σέντρες) που στοχεύουν σε έναν χώρο με μέγιστη απόσταση τα 20 μέτρα από το αντίπαλο τέρμα.

Η αξία τέτοιων μεταβιβάσεων είναι φυσικά τεράστια, με τον Μπέλινγκχαμ να μετρά σχεδόν 3 deep completions ανά ματς. Είναι όμως πάσες που, άπαξ και ολοκληρωθούν, γιγαντώνουν τις πιθανότητες για καλές ευκαιρίες.

Σε δύο περιπτώσεις κόντρα στη Χέταφε, ο Μπέλινγκχαμ σέρβιρε με τέτοιες πάσες στον Καρβαχάλ έτοιμες… ασίστ, ακόμα κι αν η Ρεάλ δεν βρήκε το γκολ έτσι.

Αρχικά, στο πρώτο μέρος όταν με φανταστική επαφή με το εξωτερικό έβγαλε νοκ-άουτ δύο αμυντικούς και τον συμπαίκτη του αμαρκάριστο στη γωνία του κουτιού. Μάλιστα, στη συγκεκριμένη φάση αξίζει να δούμε και το πώς συνεχίζει την κούρσα του για να γίνει φορ, στο ύψος του πέναλτι.

Παρόμοια συνθήκη γέννησε και στο δεύτερο ημίχρονο, όταν κινήθηκε ανάμεσα στις γραμμές, πήρε την μπάλα από τον Τσουαμενί και με φοβερή κάθετη έβγαλε ξανά τον Καρβαχάλ μόνο του στην περιοχή, στην ιδανική θέση για να ψάξει τον Χοσέλου.

Γκολ, δημιουργία, ένταση συν τα πολύτιμα και απίστευτα για την ηλικία του ηγετικά χαρακτηριστικά του. Ο Μπέλινγκχαμ χρειάστηκε τέσσερα παιχνίδια για να κάνει τη Μαδρίτη να τον ερωτευτεί, για να ξεδιπλώσει μόνο λίγα από τα χαρακτηριστικά που τον καθιστούν μοναδικό.

Κι αν συμφωνήσουμε πως είναι πράγματι νωρίς για στιβαρά συμπεράσματα, τότε δεν μπορούμε παρά να παραδεχθούμε πως οι μαδριλένικες υποσχέσεις που ήδη έχει αφήσει ο 19χρονος Τζουντ είναι απλά τρομακτικές.