Wyscout Analysis: Τσόλο Σιμεόνε, είναι σίγουρα δική σου αυτή η Ατλέτικο;
Το μοτίβο ήταν γνωστό εδώ και σχεδόν 15 χρόνια. Από όταν δηλαδή ο Τσόλο Σιμεόνε αποφάσισε με τη δική του Ατλέτικο να χωθεί για τα καλά στα ρουθούνια των πανίσχυρων Ρεάλ και Μπαρτσελόνα. Χαμηλό μπλοκ, πολυπρόσωπη άμυνα, κοντινές γραμμές και παίκτες που... πεθαίνουν για τη φανέλα. Οι Ροχιμπλάνκος του Ντιέγκο δεν φημίζονταν ποτέ για την ομορφιά στο παιχνίδι τους, χαρακτηρίζονταν από τη σκληράδα, κατηγορούνταν για... αντι-ποδόσφαιρο.
Μόνο που πλέον τα πράγματα δείχνουν να έχουν πάρει άλλη ρότα. Πριν έναν περίπου χρόνο, ο Τσόλο βρισκόταν πιο κοντά από ποτέ στην έξοδο από τον σύλλογο της ζωής του, μα τώρα ζει μια δεύτερη προπονητική... νιότη, σιωπώντας όσους τον έψεγαν για το στυλ του ποδοσφαίρου. Το Gazzetta με τη βοήθεια του Wyscout, της κορυφαίας πλατφόρμας ποδοσφαιρικής ανάλυσης, εξετάζει τη μεταμόρφωση της Ατλέτικο Μαδρίτης, που πλέον είναι πιο επιθετική και πιο όμορφη από ποτέ.
Πιο επιθετική, πιο απειλητική από ποτέ
Ήδη από το κλείσιμο της περυσινής σεζόν και ιδιαίτερα από τις αρχές του νέου έτους είχε φανεί και στο μάτι. Η αλλαγή ερχόταν. Οι Ροχιμπλάνκος έδειχναν όλο και πιο καλοί, μα κυρίως όλο και πιο ενθουσιώδεις. Και κάπως έτσι, έφτασαν να γίνουν μια σχεδόν άλλη ομάδα και να αφαιρέσουν από τους εαυτούς τους την ταμπέλα που τους συνόδευε για χρόνια. Γιατί αυτή η Ατλέτικο έχει ελάχιστη σχέση με τις παλαιότερες εκδόσεις της ομάδας του Τσόλο.
Από όταν ξεκίνησε το Wyscout να συλλέγει δεδομένα, από το 2015 δηλαδή, η Ατλέτικο δεν ήταν ποτέ καλύτερη επιθετικά! Οι Κολτσονέρος διανύουν δίχως αμφιβολία τη σπουδαιότερη σεζόν τους από άποψη απειλητικότητας και σκοραρίσματος.
Ας δούμε τα σχετικά νούμερα. Η Ατλέτικο φέτος μετρά κατά μέσο όρο 1,96 Expected Goals ανά 90 λεπτά. Δημιουργεί δηλαδή φάσεις που θα «έπρεπε» να της δίνουν σχεδόν δύο γκολ ανά παιχνίδι. Αυτή η επίδοση είναι η υψηλότερη της οκταετίας και πιθανότατα η υψηλότερη της πολυετούς θητείας του Σιμεόνε στον πάγκο της ομάδας, η οποία είναι φέτος πιο απειλητική από ποτέ! Για να γίνει κατανοητή η σπουδαιότητα ενός τέτοιου αριθμού, αρκεί να σκεφτούμε πως η Μάντσεστερ Σίτι πέρυσι για παράδειγμα μέτρησε 2,17xG/90'.
Χαρακτηριστικό δε, είναι το γεγονός πως η φετινή επίδοση της Ατλέτικο είναι πάρα πολύ καλύτερη από τα προηγούμενα χρόνια. Το περυσινό 1,84 ήταν κοντά, αλλά από το 2015 μέχρι σήμερα οι σεζόν της κινήθηκαν μεταξύ του 1,19xG/90' και του 1,59xG/90'. Κάτι σαν να λέμε... προσοχή στο κενό.
| 2015/16 | 1,34xG/90' |
|---|---|
| 2016/17 | 1,59xG/90' |
| 2017/18 | 1,19xG/90' |
| 2018/19 | 1,22xG/90' |
| 2019/20 | 1,58xG/90' |
| 2020/21 | 1,49xG/90' |
| 2021/22 | 1,41xG/90' |
| 2022/23 | 1,84xG/90' |
| 2023/24 | 1,96xG/90' |
Η ίδια εντυπωσιακή βελτίωση κυριαρχεί και στο σκοράρισμά της. Ο μέσος όρος γκολ της ανά 90λεπτο επίσης δεν ήταν ποτέ καλύτερος, αφού φέτος αγγίζει το 2,31 G/90'. Υπάρχει ένα σχετικό overachieving ανάμεσα στα γκολ και τα προσδοκώμενα τέρματά της αλλά και πάλι οι πιο επιθετικές της διαθέσεις είναι φανερές.
| 2015/16 | 1,56 G/90' |
|---|---|
| 2016/17 | 1,79 G/90' |
| 2017/18 | 1,62 G/90' |
| 2018/19 | 1,50 G/90' |
| 2019/20 | 1,51 G/90' |
| 2020/21 | 1,60 G/90' |
| 2021/22 | 1,52 G/90' |
| 2022/23 | 1,85 G/90' |
| 2023/24 | 2,31 G/90' |
Κάτι άλλο που έχει μεγάλη σημασία είναι, το ότι ενώ είναι πιο επιθετική και πιο απειλητική από ποτέ, η ανασταλτική της λειτουργία βρίσκεται επίσης σε ιστορικά υψηλά επίπεδα. Ένας τρόπος να την κρίνουμε είναι η Expected Goals Difference, η διαφορά δηλαδή ανάμεσα στα xG που δημιουργεί και δέχεται, το πόσο απειλεί και απειλείται. Φέτος η συγκεκριμένη διαφορά αγγίζει το 0,75 (φτιάχνει 1,96 και «τρώει» 1,21). Η μόνη χρονιά κατά την οποία το νούμερο αυτό ήταν καλύτερο ήταν η περυσινή (0,97).
Η Ατλέτικο δηλαδή όχι μόνο περνά την καλύτερή της περίοδο στο μισό του αντιπάλου, ενοχλώντας τον τερματοφύλακά του εξαιρετικά πολύ, αλλά ταυτόχρονα είναι και πιο ασφαλής η ίδια σε σχέση με τα χρόνια που της «φόρεσαν» την... αντιποδοσφαιρική ταμπέλα. Δείχνει λοιπόν να είναι η πιο ώριμη και πιο κυριαρχική έκδοση του εαυτού της στον καιρό του Σιμεόνε.
Μπορεί πλέον τίποτα σχετικό με την προσέγγισή της στο χορτάρι να μη θυμίζει την «παραδοσιακή» Ατλέτικο Μαδρίτης του Τσόλο Σιμεόνε, εκείνη την ομάδα που ήξερε καλύτερα από κάθε άλλη να «κλέβει» τα αποτελέσματα. Είναι φανερό ωστόσο πως τα πάντα στον Ροχιμπλάνκο πλανήτη κυλούν πραγματικά καλά. Ίσως γιατί το ποδόσφαιρό της είναι τόσο καλό μετά από καιρό. Ο Γκριεζμάν κάνει κυριολεκτικά τα πάντα και αποτελεί έναν από τους πιο κομβικούς ποδοσφαιριστές στην Ευρώπη. Ο Μοράτα είναι καλύτερος από ποτέ, «λάμπει» ξανά και ο Ερμόσο χτίζει το παιχνίδι από τη θέση του στόπερ σαν πραγματικός regista.
Η Ατλέτικο δεν παίζει εξωγήινο ποδόσφαιρο, δεν είναι η Μπαρτσελόνα του Πεπ. Παίζει περισσότερο με την μπάλα όμως και την απολαμβάνει, δημιουργεί βασισμένη στη ρευστότητα, στην μπερδευτική ασυμμετρία και το απρόβλεπτο της επιθετικής της γραμμής. Φτιάχνει υπεραριθμίες στις πλευρές, εκμεταλλεύεται την ποιότητα και την εξαιρετική ψυχολογία των παικτών της, παίζει ταχύτατα και «πληγώνει» τις αντιπάλους της πριν καν καταλάβουν τι έχει συμβεί.
Κυρίως, όμως είναι πιο απολαυστική και πιο όμορφη από ποτέ, έχει βρει μια γοητεία που αγνοούσε εδώ και χρόνια. Το πού θα την οδηγήσει η μεταμόρφωσή της μένει να φανεί. Όμως μέχρι στιγμής, ο ποδοσφαιρικός κόσμος οφείλει να πιστώσει στον Τσόλο Σιμεόνε το ότι μετά από τόσα χρόνια τόλμησε να ακολουθήσει ένα διαφορετικό, πολύ πιο αλέγρο και εντυπωσιακό μονοπάτι, που ακόμα κι αν δεν βγάλει την Ατλέτικο Μαδρίτης πουθενά, θα έχει τη δική του αξία.
