Κρόος: Φλογερά δάκρυα για τον Iceman

• Μαέστρος εν λευκώ
• Τροπαιοθήκη από ασήμι, λόγια από χρυσό
• Γιατί τώρα;

Ψυχρός, απρόσιτος, λιγομίλητος. Το σουλούπι του πολύ μακριά από τα ιδεώδη που πλάθει ο κοινός νους για το πρότυπο αθλητή. Το μπλαζέ ύφος του παράταιρο με εκείνο του αστέρα, καταδικασμένο να προκαλεί μια αλλεργία στα ΜΜΕ και τα κανάλια. Ο Τόνι Κρόος άλλωστε δεν ήταν ποτέ μια φιγούρα που συγκινούσε. Δέκα και βάλε χρόνια με το ίδιο χτένισμα, το ίδιο παγωμένο βλέμμα.

Ακόμα και μέσα στο γήπεδο δεν ήταν ο πρώτος που θα παρατηρούσες. Δεν φορούσε το «καπέλο» του μάγου, ούτε το χαμόγελο του Ροναλντίνιο. Δεν ντρίμπλαρε όπως ο Μέσι, δεν σκόραρε όπως ο Ρονάλντο, δεν είχε την ταχύτητα του Μπέιλ, ούτε τις απότομες αλλαγές κατεύθυνσης του Μόντριτς. Εκείνος αντίθετα ήταν σαν μια σταθερά στο γήπεδο. Το συναίσθημα ποτέ δεν ήταν το φόρτε του, αλλά το μυαλό του. Πόσο παράδοξο, λοιπόν, που στο άκουσμα του «αντίο», η καρδιά του ποδοσφαίρου σκίρτησε από ρίγη; Το αίμα πάγωσε, όπως και οι εικόνες του στο χρόνο.

Ο Τόνι Κρόος, το sniper, ο μαέστρος, ο μετρονόμος, ο στατιστικολόγος, ο καθηγητής, κρεμάει τα παπούτσια του μετά το EURO 2024. Ύστερα από δέκα ολόκληρα χρόνια στη Ρεάλ, με τα ποσοστά στις μεταβιβάσεις του να μην πέφτουν ούτε για μια διαολεμένη σεζόν κάτω από το 93%. Στη Μαδρίτη δηλώνουν συντετριμμένοι. Ο άνθρωπος που ο Φλορεντίνο Πέρεθ είχε χαρακτηρίσει ως την κορυφαία μεταγραφή επί προεδρίας του αποχαιρετά τη Βασίλισσα στα 34 του χρόνια μετά από ακόμα μια La Liga και με έναν τελικό Champions League να περιμένει.

Αν το σηκώσει απέναντι στη Ντόρτμουντ θα φτάσει τον αριθμό - ρεκόρ των έξι κατακτήσεων, πιάνοντας στην κορυφή τον θρυλικό Πάκο Χέντο. Ένα τέλος αντάξιο του μύθου του. Ίσως του κορυφαίου «σερβίτορου» που έχει εξυπηρετήσει τη στρογγυλή θεά.

Μαέστρος εν λευκώ

Χιλιοειπωμένο, μα ακριβές. Όπως κι αυτές οι αναθεματισμένες διαγώνιες μπαλιές του που άλλαζαν μονομιάς το παιχνίδι και... τρέλαιναν στα τρεξίματα τον αντίπαλο. Το αγωνιστικό του στυλ σαν μια βουβή ταινία σε επανάληψη. Υποδοχή της μπάλας στην αριστερή πλευρά - χαμηλά του γηπέδου - από τα στόπερ και στη συνέχεια ρυθμός ρουτίνας.

Ανθεκτικός στο πρέσινγκ είτε με μια μακρινή μεταβίβαση, είτε με απελευθέρωση της μπάλας στο σωστό timing, ακόμα και με αυτή τη βαριά πρώτη επαφή που αν δεν ήξερες νόμιζες πως η μπάλα ξεφεύγει από την τροχιά ελέγχου του. Ένα αγωνιστικό προφίλ πάντα συνοδευόμενο από τα κατάλευκα παπούτσια του, σχεδόν σαν μια αλληγορία για τη γαλήνη που δεσπόζει στο μυαλό του. Από εκεί και πέρα ο δικός του αλγόριθμος καθόριζε τα εκ των υστέρων.

«Εκείνος έχει το κουμάντο. Εάν ο Τόνι θέλει να παίξουμε πιο γρήγορα, παίζουμε πιο γρήγορα. Εάν εκείνος θέλει να πάμε πιο αργά, θα το κάνουμε. Πάντοτε παίζουμε στον ρυθμό του» είχε τονίσει ο Κασεμίρο ως μέλος της χρυσής τριπλέτας της Ρεάλ για τον άνθρωπο που κρατούσε με σύνεση τα γκέμια.

Τροπαιοθήκη από ασήμι, λόγια από χρυσό

Η παραδοχή του Κασεμίρο βέβαια είναι απλώς η κορυφή του παγόβουνου. Ο Ζιντάν όπου βρεθεί κι όπου σταθεί δηλώνει περήφανος που είχε την τύχη να τον προπονεί. Ο Όλιβερ Καν στην αρχή της καριέρας του τον είχε χαρακτηρίσει ως «ταλέντο του αιώνα» μέσα από έναν γερμανικό γλωσσοδέτη. Ο Τσάβι τον περιέγραψε ως τον κινητήρα της Ρεάλ, έναν διάδοχό του στο χορτάρι.

Ίσως τα λόγια ωστόσο με τη μεγαλύτερη βαρύτητα να είναι εκείνα του Γιόχαν Κρόιφ. «Αυτός τα κάνει όλα. Ο ρυθμός και το ζύγισμα της πάσας του είναι υπέροχα, βλέπει τα πάντα. Είναι οριακά τέλειος». Με ένα νοητό πινέλο τα λόγια του Ολλανδού χρωματίζουν το 2024 τον καμβά της «Allianz Arena». Μια κάθετη πάσα στο ζύγι ξεχαρβαλώνει ολόκληρη την αμυντική γραμμή της Μπάγερν και ο Βινίσιους ανοίγει το δώρο για το 1-0 της Ρεάλ σε ημιτελικό Champions League.

Με αυτή τη ζωγραφιά να αποτελεί μοτίβο της καριέρας του, ο Γερμανός πλούτισε κι από ασήμι. Πέντε (;) Champions League, τέσσερα πρωταθλήματα Ισπανίας, τρία Γερμανίας και άλλα τρία Κύπελλα με τη Μπάγερν, ένα Copa Del Rey και φυσικά σαν κορωνίδα της καριέρας του το Παγκόσμιο Κύπελλο του 2014 με τη φανέλα της Γερμανίας. Το παλμαρέ ενός θρύλου, η δική του κληρονομιά.

Γιατί τώρα;

Η μητέρα του μπορεί να τον παρακαλούσε δημόσια να συνεχίσει για ακόμα μια σεζόν, αλλά θα παραβίαζε συθέμελα τη λογική του. «Είμαι πεπεισμένος πως αυτή είναι η σωστή επιλογή, ακόμα κι αν ήταν η δυσκολότερη της καριέρας μου. Θα μπορούσα να παίξω για μερικά χρόνια ακόμα, αλλά δε θέλω να μείνω στον πάγκο. Θέλω να το απολαμβάνω, να με θυμάστε ως τον παίκτη που είμαι τώρα».

Στα 34 του χρόνια ο Κρόος θα πει αντίο στο ποδόσφαιρο μετά το EURO 2024. Για εκείνον είναι η κατάλληλη στιγμή. Με το εμβληματικό «8» χαραγμένο στην πλάτη του, ως ένας εκ των κορυφαίων που κόσμησαν τα γήπεδα της Ευρώπης. Κι επειδή πολλές φορές η ιστορία ξεδιπλώνεται καλύτερα αναδρομικά, ένα ταξίδι στο χρόνο και στα λόγια του Σέρχιο Ράμος ίσως να αποτελούν την καλύτερη κατακλείδα.

«Ο Τόνι Κρόος είναι παράξενος άνθρωπος. Ισως να είναι και ψυχρός. Οταν πρωτοήρθε, στα αποδυτήρια τον βγάλαμε “iceman”»! Κι όμως, πόσα νοητά δάκρυα ζεστασιάς θα καλύψουν το ποδόσφαιρο όταν ο... Iceman υψώσει τα χέρια του στον ουρανό για ένα τελευταίο χειροκρότημα;