Μπαρτσελόνα, ένα απέραντο φρενοκομείο

Ναι ναι α μπράβο, ύστερα, ακούς, μόλις ο Τσάβι είπε, είπε, κοιτάξτε αυτός ότι ότι ότι όχι δεν θέλω να τον κρατήσω και εγώ ύστερα είπα εντάξει θέλω ε δε θέλω και εγώ και αυτός ύστερα, μετά εγώ αφού είπα είπα αυτό που θέλω άμα δε θέλω και εγώ το άλλαξα και λέω εντάξει δεν, ούτε και εγώ θέλω μετά είπε αυτός πάλι ότι, ξέρεις, εγώ λέει θέλω να μείνω και εγώ όμως μετά δεν δέχτηκα μετά από όλα αυτά και είπα να γίνει όπως αποφασίσει ο Θεός. Αυτό ακριβώς τίποτα άλλο!

Η (πολύ) ελεύθερη παράφραση της επικής απάντησης του αντιπροέδρου του Εδεσσαϊκού που έγινε σε λάθος, μη viral, εποχή, δεν θα μπορούσε ποτέ να βγει από τα χείλη του Τζουάν Λαπόρτα, δικηγόρος στο επάγγελμα και μέγας ρήτορας και λαοπλάνος.

Οι χειρισμοί του προέδρου της Μπαρτσελόνα στην «υπόθεση Τσάβι», όμως, δεν συνάδουν με έναν σύλλογο της παγκόσμιας εμβέλειας των Μπλαουγκράνα, αλλά παραπέμπει περισσότερο σε… μπανανία και, για την ακρίβεια, σε ερασιτεχνικό σύλλογο ενός μικρού χωριού, τον οποίο «τρέχουν» ο δήμαρχος και ο δάσκαλος, σε συνεργασία με τον χασάπη, τον μανάβη και τον ταχυδρόμο.

Στις 27 Ιανουαρίου, ύστερα από ταπεινωτική εντός έδρας ήττα από την Βιγιαρεάλ με… 5-3, ο Τσάβι ανακοίνωσε στην συνέντευξη Τύπου που ακολούθησε ότι στο τέλος της σεζόν αποχωρεί από την τεχνική ηγεσία, χαρίζοντας βεβαίως την αμοιβή της τελευταίας σεζόν του συμβολαίου που είχε υπογράψει όταν προσλήφθηκε.

Ο Λαπόρτα, φοβούμενος ότι δεν θα μπορούσε να βρει έναν προπονητή πρώτης γραμμής για να τον αντικαταστήσει και, κυρίως, κάποιον που να γνωρίζει τις ιδιαιτερότητες του καταλανικού συλλόγου για να μπορεί να τις αντιμετωπίσει αποτελεσματικά, προσπάθησε να τον μεταπείσει.

Στις 25 Απριλίου και παρ’ ότι μεσολάβησαν ο αποκλεισμός στα προημιτελικά του Champions League από την Παρί Σεν Ζερμέν και η (τυπική) απώλεια του πρωταθλήματος από την Ρεάλ Μαδρίτης, οι δύο άνδρες έδωσαν συνέντευξη Τύπου, στην οποία ανακοίνωσαν ότι ο Τσάβι ανακαλεί την απόφαση για αποχώρηση, αφού ένιωθε με δυνάμεις για να καθοδηγήσει την ομάδα και την επόμενη σεζόν.

Λίγες ώρες νωρίτερα, ο Λαπόρτα είχε υποδεχθεί με ανοιχτές αγκάλες τον Τσάβι στο σπίτι του, σε μια συνάντηση όπου είχαν δώσει το παρών ο αθλητικός διευθυντής Ντέκο και ο αντιπρόεδρος Ράφα Γιούστε, από τους πιο κοντινούς ανθρώπους του προπονητή στην διοίκηση.

Στην περιβόητη πια συνέντευξη Τύπου, ο Λαπόρτα συγκινήθηκε από την ένταση των ημερών και βούρκωσε, με τον Τσάβι να τον αγκαλιάζει στοργικά και να τον ευχαριστεί δημοσίως για την εμπιστοσύνη.

Και, 17 ημέρες μετά από εκείνη την συνέντευξη Τύπου, ο Τσάβι επισκέφτηκε τον Λαπόρτα στο νοσοκομείο όπου ο πρόεδρος νοσηλεύτηκε στις αρχές της εβδομάδας με πνευμονία και, ως «ευχαριστώ» για την επίσκεψη, του ανακοίνωσε ότι το καλύτερο θα ήταν να φύγει στο τέλος της σεζόν! Απίθανα πράγματα…

Τι είχε συμβεί; Σε μια συνέντευξη Τύπου (σαν πολλές δεν μαζεύτηκαν;) ο Τσάβι είχε παραδεχθεί το προφανές: Ότι εξαιτίας των τεράστιων οικονομικών προβλημάτων που αντιμετωπίζει η Μπαρτσελόνα, είναι εξαιρετικά δύσκολο να είναι πραγματικά ανταγωνιστική απέναντι στην Ρεάλ και τις υπόλοιπες μεγάλες ομάδες της Ευρώπης.

Τα λόγια αυτά πλήγωσαν τον τεράστιο εγωισμό του Λαπόρτα, ο οποίος έχει πάντα έναν αισιόδοξο λόγο να πει, ακόμα και όταν είναι ξεκάθαρο ότι, αυτή την στιγμή, η Μπάρτσα δεν πρέπει, βάσει ρόστερ, να θεωρείται ομάδα πρώτης γραμμής στην Γηραιά Ήπειρο, αλλά είναι ένα σκαλοπάτι πιο κάτω.

Ακόμα και με αυτό το (ποιοτικό, αλλά ελλιπές) ρόστερ, ο Τσάβι οδήγησε την ομάδα πέρυσι σε άνετη κατάκτηση του πρωταθλήματος και σε θρίαμβο επί της Ρεάλ στον τελικό του Σούπερ Καπ, έστω και αν πρόκειται για διοργάνωση ήσσονος σημασίας.

Ο άλλοτε αρχηγός και παίκτης – σημαία των Μπλαουγκράνα, όμως, δεν έκανε μόνο αυτό. Στα δυόμισι χρόνια της παρουσίας του, ανέβασε συνολικά 15 παίκτες από την Μασία, δύο εκ των οποίων θεωρούνται πλέον αναντικατάστατοι (Πάου Κουμπαρσί, Λαμίν Γιαμάλ) και τρεις είναι σταθερά και πολύ χρήσιμα μέλη της πρώτης ομάδας (Αλεχάντρο Μπάλντε, Φερμίν Λόπεθ, Έκτορ Φορτ).

Ο Τσάβι, παιδί της ακαδημίας και αυτός, πίστεψε σε 15χρονους, 16χρονους και 17χρονους και δημιούργησε μια μικρή, αλλά πολύτιμη βάση για να στηριχθεί ο σύλλογος τα επόμενα χρόνια, εφόσον βεβαίως βρει τρόπο να πλαισιώσει το εγχώριο ταλέντο και με ποιότητα – εμπειρία που θα έρθει απ’ έξω.

Τα γνωστά παπαγαλάκια που υπάρχουν παντού, υποστηρίζουν ότι δημοσίως ο Τσάβι έλεγε ότι θα δουλέψει με αυτό που έχει και ελάχιστες αλλαγές, αλλά στις κατ’ ιδίαν συζητήσεις είχε αρχίσει να έχει μεγαλύτερες απαιτήσεις απ’ ότι το (πενιχρό) μπάτζετ μπορεί να του προσφέρει.

Ακόμα και αν είναι έτσι, που πολύ αμφιβάλλω, ο χειρισμός της όλης υπόθεσης ήταν κάκιστος και, κυρίως, αφήνει σε πολύ δυσχερή θέση την διοίκηση Λαπόρτα αναφορικά με τον χειρισμό ενός ζωντανού θρύλου του συλλόγου, όταν μάλιστα έχει προηγηθεί μια παρεμφερή κατάσταση με τον απόλυτο σταρ και μύθο της Μπάρτσα, τον Λιονέλ Μέσι.

Ο Χάνσι Φλικ, ο οποίος πιθανότατα θα διαδεχθεί τον Τσάβι στην άκρη του πάγκου, φέρεται να αποδέχεται ότι οι οικονομικές δυνατότητες για μεταγραφές είναι πολύ περιορισμένες. Την ίδια ώρα, όμως, τα γνωστά παπαγαλάκια που γράφαμε πιο πάνω, διαρρέουν το όνομα του… Τζόσουα Κίμιχ ως πρώτο στόχο για την μεσαία γραμμή! Συγνώμη, αλλά με τι προσόντα;

Ο Φλικ, ο προπονητής που φιλοδώρησε την Μπάρτσα με την πιο ταπεινωτική ήττα της ιστορίας της τον Αύγουστο του 2020, το 8-2 από την Μπάγερν Μονάχου, είναι ένας ικανός προπονητής με όρεξη για δουλειά, αλλά παντελή άγνοια του οργανισμού Μπαρτσελόνα και του τοξικού περιβάλλοντός του.

Η ανάληψη ενός τέτοιου κλαμπ, με την προοπτική και της επιστροφής στο νέο, υπερσύγχρονο «Καμπ Νόου», στα τέλη Δεκεμβρίου (με το γήπεδο υπό κατασκευή ακόμα, εννοείται), είναι αναμφίβολα ελκυστική για το 99% των προπονητών του ποδοσφαιρικού πλανήτη.

Το λαμπερό περιτύλιγμα, όμως, κρύβει πολλές και φαρμακερές παγίδες για τον Γερμανό. Όχι μόνο λόγω των περιορισμών της δικής του ομάδας, αλλά γιατί το αντίπαλο δέος (Ρεάλ Μαδρίτης) μπορεί να εκκινήσει τη νέα σεζόν ως πρωταθλήτρια Ευρώπης και έχοντας προσθέσει στο γεμάτο νιάτα και ταλέντο οπλοστάσιό της ένα πυρηνικό όπλο όπως ο Κιλιάν Μπαπε. Χερ Χάνσι, μήπως να το ξανασκεφτείς;

Όσο για τον Λαπόρτα; Θυμίζει ελάχιστα τον δυναμικό, γεμάτο δίψα και όνειρα παράγοντα που ανέλαβε πρώτη φορά πρόεδρος το 2003. Πριν από λίγες ημέρες, ο αντίπαλός του στις τελευταίες εκλογές, Βίκτορ Φοντ, του ζήτησε με ανοιχτή επιστολή να κάνει στην άκρη και να παραιτηθεί, για το καλό του συλλόγου. Να είστε σίγουροι ότι δεν θα το κάνει…