O Σολάρι «χαιρετά», ο Πέρεθ ψάχνει τον επόμενο!

Αν υπάρχει τέλειο στη ζωή και στο ποδόσφαιρο και ψάχνει κάποιος τον τρόπο για να το ορίσει και να το αποκτήσει, μπορεί να κοιτάξει όσα έκανε η Ρεάλ Μαδρίτης τα τελευταία χρόνια. Από το 2014 μέχρι το 2018 ανέβηκε στην κορυφή της Ευρώπης τέσσερις φορές, οι τρεις εκ των οποίων συνεχόμενες, φορώντας μόνιμα τις δάφνες στο κεφάλι της, γνωρίζοντας την αποθέωση και κάνοντας εχθρούς και φίλους να παραδεχθούν πως πρόκειται για την κορυφαία ομάδα στον κόσμο τη δεδομένη χρονική στιγμή.

Αντίστοιχα όμως καλείται ο επίδοξος «κυνηγός» της επιτυχίας να ρωτήσει, ώστε να μάθει ποιος είναι ο τρόπος με τον οποίον καταφέρνει κάποιος να διαχειριστεί την επόμενη «μέρα» της καταξίωσης και τη συντήρηση στο κορυφαίο επίπεδο, ακόμα κι αν δεν αγγίζει την τελειότητα όπως συνήθιζε. Σε αυτή την περίπτωση οι Μαδριλένοι αποτελούν παράδειγμα προς αποφυγή! Προφανώς θα ήταν δύσκολο να συνεχίσουν να κατακτούν… σερί τα Champions League, σαν να είναι κυπελλάκια σε πρωτάθλημα της γειτονιάς, όμως όσα συμβαίνουν φέτος στις τάξεις της «Βασίλισσας» έχουν φέρει γιούχα, γκρίνια κι απογοήτευση, σε ένα κλίμα απολύτως αντίθετο με αυτό που είχαν συνηθίσει να βιώνουν οπαδοί και club μέχρι το περασμένο καλοκαίρι.

Η φυγή του Κριστιάνο Ρονάλντο δεν αποτέλεσε την αφορμή για μια ριζική ανανέωση μιας κορεσμένης ομάδας. Αντίθετα, συνοδεύτηκε από άστοχες επιλογές σε κάθε επίπεδο κι έφερε τη Ρεάλ στο σημείο-μηδέν μέσα σε λίγους μήνες. Ο Ζινεντίν Ζιντάν είπε «αντίο», πιθανότατα βλέποντας την κατάσταση να διαμορφώνεται προς το χειρότερο, μεταγραφές ουσιαστικής ενίσχυσης δεν έγιναν, ενώ για την καρέκλα του προπονητή οι ατυχείς επιλογές έφεραν το «χάος».

Ο Τζουλέν Λοπετέγι έκανε «άνω-κάτω» την Εθνική Ισπανίας, ώστε να αναλάβει τους «μερέγχες» και τελικά αποχώρησε ως αποτυχημένος μέσα σε λίγους μήνες. Κακό ποδόσφαιρο, απώλεια του στόχου της La Liga ουσιαστικά από την έναρξη της σεζόν, σοκαριστικές ήττες μέσα στο Μπερναμπέου και κλίμα πανικού χαρακτήρισαν τους μήνες ως τον Νοέμβριο. Τότε ανέλαβε ο Σαντιάγο Σολάρι, παίρνοντας προβιβασμό από τις ακαδημίες, όμως αποδείχθηκε ανέτοιμος. Οι τρεις ήττες σε μια εβδομάδα μέσα στη Μαδρίτη, δυο διασυρμοί από Άγιαξ και Μπαρτσελόνα κι ένας ακόμα αποκλεισμός από τους Καταλανούς τον φέρνει στην πόρτα της εξόδου ως ανίκανο να διαχειριστεί την κατάσταση.

Και τώρα; Ποιος θα πάρει τη σκυτάλη; Ο Φλορεντίνο Πέρεθ καλείται υπό καθεστώς αγανάκτησης να κάνει τη σωστή επιλογή, με τα σενάρια για επιστροφή του Ζιντάν ή του Μουρίνιο να δίνουν και να παίρνουν, αλλά και άλλα ονόματα να «παίζουν» με τις δικές τους πιθανότητες.

Αναλυτικά ορισμένοι «υποψήφιοι»:

Ζοσέ Μουρίνιο: Ο Πορτογάλος αποτέλεσε το «αφεντικό» του Μπερναμπέου για τρία χρόνια (2010-2013), κατακτώντας ένα πρωτάθλημα (2011/12), ένα Copa del Rey (2010/11) κι ένα Σούπερ Καπ Ισπανίας (2012). Στο Champions League δεν κατάφερε την υπέρβαση, όμως το 72% σε ποσοστό νικών, το όμορφο ποδόσφαιρο που έπαιξε η Ρεάλ για μια περίοδο, το… μίσος του για τη Μπαρτσελόνα και φυσικά η κλάση του τον καθιστούν πάντα συμβατό με τις ανάγκες του πάγκου των «μπλάνκος». Πολλοί ισχυρίζονται πως τα καλά χρόνια έχουν παρέλθει για τον «Special One», όμως ο Πέρεθ φημολογείται πως έχει ήδη μιλήσει μαζί του. Ο Μουρίνιο «ψάχνει» για πάγκο και η Ρεάλ είναι σίγουρα στα κυβικά του.

Ζινεντίν Ζιντάν: Ο πιο «καυτός» και μάλλον ο πιο επιθυμητός στις τάξεις των οπαδών! Ο «Ζιζού» κατάφερε να κλέψει τις καρδιές όλων και κόντρα σε όλα τα προγνωστικά «γιγάντωσε» από το «μηδέν» την προπονητική του φήμη με τις μεγαλειώδες κατακτήσεις του Champions League σερί από το 2016 ως το 2018. Το καλοκαίρι διαφώνησε με την πώληση του Ρονάλντο και έφυγε, όμως έχει την ευκαιρία να επανέλθει πάνω στο «άλογό» του και να επιχειρήσει την αναγέννηση της «έκπτωτης Βασίλισσας».

Μαξ Αλέγκρι: Ο αλενατόρε γνωρίζει έντονη αμφισβήτηση στο Τορίνο, με τον αποκλεισμό να βρίσκεται προ των πυλών από την Ατλέτικο Μαδρίτης και τον μέγα στόχο της κατάκτησης του Champions League για τη Γιουβέντους να φαίνεται πως χάνεται. Πέντε χρόνια μετά την άφιξή του στο Πιεμόντε, ο κύκλος του Ιταλού στο Allianz Stadium φαίνεται πως έχει ολοκληρωθεί και η ευκαιρία της Ρεάλ Μαδρίτης έρχεται ως προοπτική για να του δώσει την ευκαιρία να δοκιμάσει εκτός Ιταλίας τις δυνάμεις του, σε έναν σύλλογο που θέλει αυτό που ο Αλέγκρι κυνηγά σε όλη του την καριέρα: νίκες και τίποτα λιγότερο.

Αντόνιο Κόντε: Ο Ιταλός τεχνικός δεν ταιριάζει ενδεχομένως απόλυτα με το στυλ της Βασίλισσας, ωστόσο δεν παύει να αποτελεί μια πρώτης τάξης επιλογή για την επόμενη «μέρα» στον πάγκο της. Το εκρηκτικό του στυλ και οι επιτυχίες του με τη Γιουβέντους και την Τσέλσι διαμόρφωσαν ένα εξαιρετικό βιογραφικό, έστω κι αν από το Λονδίνο δεν έφυγε υπό τις καλύτερες συνθήκες, με τους «μπλε» στην 5η θέση κι εκτός Champions League. Δεδομένου πάντως πως η Ρεάλ θα χρειαστεί ανοικοδόμηση, ένας προπονητής σαν τον Κόντε ενδεχομένως θα αποτελούσε ιδανική επιλογή για δουλειά με φρέσκο «αίμα» και τα απαραίτητα «αστέρια» που ποτέ δεν γίνεται να λείπουν από το ρόστερ της.

Αρσέν Βενγκέρ: Ο Αλσατός έχει δηλώσει πως φαντάζεται το μέλλον του στους πάγκους και όχι σε γραφείο, επιφορτισμένος με ρόλο αθλητικού διευθυντή, υπεύθυνου μεταγραφών και τα συναφή. Φυσικά αυτό δεν σημαίνει πως θα μπορέσει να βρει την ομάδα που θα τον αφήσει να δουλέψει με τους δικούς του όρους, ωστόσο ένας «γάμος» με τη Ρεάλ Μαδρίτης θα είχε το δικό του ενδιαφέρον! Έπειτα από μια… ζωή στην Άρσεναλ ο Βενγκέρ ενδεχομένως θέλει να δει πως είναι η ζωή σε μια ομάδα που θέλει μόνο τις κούπες και μπορεί να του παρέχει τα πάντα γι’ αυτό, προκειμένου να τα καταφέρει. Ούτως ή άλλως μακρόπνοο πρότζεκτ όπως αυτό στους «κανονιέρηδες» δεν μπορεί να εφαρμόσει, οπότε η μικρής διάρκειας πρόκληση στον πάγκο των «μερέγχες» ίσως του έδινε την ευκαιρία να δει την προπονητική από μια άλλη, ξεχασμένη για τον ίδιο οπτική γωνία.