Αν συνεχίσει μόνο ο νικητής, ας είναι ο Κούμαν (poll)

Το απόγευμα του Σαββάτου η Μπαρτσελόνα υποδέχεται στο “Καμπ Νου” την Ατλέτικο Μαδρίτης. Κι αυτό είναι ένα ντέρμπι με μεγάλο συντελεστή αποφασιστικότητας σχετικά με την κατάληξη αυτής της πολύ παράξενης κούρσας για την κατάκτηση του τίτλου στη La Liga. Ο χαμένος αυτού του ντέρμπι θα χάσει πολλές ελπίδες κατάκτησης του πρωταθλήματος. Διαβάζοντας πίσω από τις γραμμές των ισπανικών ρεπορτάζ όμως κανείς καταλαβαίνει ότι ο χαμένος προπονητής αυτής της κούρσας δεν θα χάσει μόνο τον τίτλο. Θα χάσει πιθανότατα και την δουλειά του.

Στα μάτια μου όλο αυτό αδικεί και τους δύο, δηλαδή και τον Ρόναλντ Κούμαν αλλά και τον Ντιέγκο Σιμεόνε. Μια διοίκηση που έχει τα εργαλεία και τους ανθρώπους για να κατανοούν και να αξιολογούν την ποιότητα του έργου που παρουσιάζει ένας προπονητής δεν γίνεται, λέει η λογική, να αναγάγουν τον ισπανικό τίτλο σε απόλυτο κριτήριο επιτυχίας της δουλειάς του.

Ο Ρόναλντ Κούμαν παρέλαβε την Μπαρτσελόνα πριν από 9 μήνες και κλήθηκε να την επανασχεδιάσει σχεδόν από λευκό χαρτί, ή πιο σωστά πρώτα να μαζέψει τα συντρίμμια που παρέλαβε κι ύστερα να επιχειρήσει, με τις λιγότερες θερινές μεταγραφές του τελευταίου καιρού, να φτιάξει μια καινούργια ομάδα. Παρέλαβε έναν Μέσι απολύτως “ξενερωμένο” με την Μπαρτσελόνα, δηλαδή έναν Μέσι που έμεινε κυριολεκτικά με το ζόρι στη Βαρκελώνη επειδή ο πρώην πρόεδρος Μπαρτομέου αναγκάστηκε να του αρνηθεί την αποχώρηση υπό τον φόβο της αντίδρασης των οπαδών. Αν κανείς αναλογιστεί ότι ο Ολλανδός κλήθηκε να διαχειριστεί μια τόσο δύσκολη κατάσταση και μάλιστα ότι αυτό του συνέβη σε μια σεζόν αφύσικα απαιτητική λόγω covid, εύκολα οδηγείται στο συμπέρασμα ότι η Μπαρτσελόνα δεν θα μπορούσε να περιμένει πολύ περισσότερα. Η προώθηση και ανάδειξη νεαρών ποδοσφαιριστών, το λειτουργικό αγωνιστικό πλάνο, το θέαμα που επιστρέφει μετά από χρόνια στο παιχνίδι της Μπάρτσα, και η καλή ψυχολογία του Μέσι είναι παραπάνω από αρκετοί λόγοι για να κάνει ο σύλλογος το λογικό, δηλαδή να δώσει στον Κούμαν τουλάχιστον τον χρόνο που προβλέπει το συμβόλαιό του - άλλη μια σεζόν. Σε ένα καλοκαίρι όμως που δεν μπορεί να κάνει πολλά, επειδή δεν έχει τα λεφτά, ο νέος - παλιός πρόεδρος της Μπαρτσελόνα Ζουάν Λαπόρτα έχει μετατρέψει σε όραμά του την παραμονή του Μέσι. Κι αν ο Μέσι του δηλώσει ότι δεν “ψήνεται” πως με τον Κούμαν η Μπάρτσα θα ξανακατακτήσει τρόπαια, για τον Λαπόρτα θα είναι μικρότερο το κόστος, πραγματικό και “πολιτικό”, να πάρει νέο προπονητή από το να επιχειρήσει να βρει ποδοσφαιριστές που να πείθουν από βιογραφικό ότι μπορούν να βοηθήσουν την Μπαρτσελόνα να ξανακατακτήσει τίτλους.

Ο Ντιέγκο Σιμεόνε άλλαξε το αθλητικό και επιχειρηματικό status της Ατλέτικο στη διάρκεια της τελευταίας 10ετίας. Και ναι, η εικόνα του τελευταίου αγώνα, απέναντι στην προτελευταία Ελτσε, με την Ατλέτικο να αμύνεται με βάθος από το 23’ο λεπτό για να προστατέψει το 1-0 ήταν, τουλάχιστον, μίζερη, αλλά αυτό το έχει εμπεδώσει εδώ και χρόνια η διοίκηση της Ατλέτικο, το ξέρει. Όσο, όπως και με όποιους και αν το προσπάθησε, ο Σιμεόνε δεν κατάφερε να αλλάξει την αγωνιστική ταυτότητα της ομάδας του. Συνεπώς αν δεν της κάνει πλέον, της Ατλέτικο, αυτό το αγωνιστικό μοντέλο, δεν θα έπρεπε να περιμένει την έκβαση της φετινής προσπάθειας για τον τίτλο για να αποφασίσει τι θα κάνει μαζί του. Θα ήταν άδικο για την ιστορία του Σιμεόνε στην Ατλέτικο να είναι αυτός ο επίλογος, δηλαδή να φύγει επειδή απλώς δεν κατέκτησε έναν τίτλο απέναντι στην Μπαρτσελόνα και την Ρεάλ.

Αν αυτό ήταν το σενάριο ενός ψηφιακού παιχνιδιού και ήμουν στη θέση αυτού που θα αποφάσιζε ποιος θα νικήσει στο ντέρμπι και ποιος θα κατακτήσει τον τίτλο για να πάρει το “κανονάκι” και να συνεχίσει την επόμενη σεζόν στον πάγκο του, θα έδινα τον τίτλο στον Κούμαν. Διότι η ιδέα του για το ποδόσφαιρο, η ψυχαγωγία που έχει αρχίσει να προσφέρει η Μπαρτσελόνα, ο τρόπος που μεταχειρίζεται τον Ντε Γιονγκ στο παιχνίδι, η ανάδειξη των Πέδρι, Μορίμπα, Μινγκέθα, ο τρόπος που χρησιμοποιούσε τον Φάτι, όπως και το προπονητικό παρελθόν του στην Σαουθάμπτον δημιουργούν μια αρκετά στέρεη βάση για να βασίσει κανείς τις προσδοκίες του να δει μια νέα Μπαρτσελόνα που θα είναι όμορφη στο μάτι και θα κατακτά τίτλους με στιλ. Αντίθετα από την Ατλέτικο του Ντιέγκο Σιμεόνε έχω πάψει εδώ και χρόνια, με κάποιες μικρές αναλαμπές, να περιμένω θέαμα, ή έστω να θαυμάζω την ποιότητα της απόδοσης ή/και την αγωνιστική νοοτροπία.

Παρόλο που το θεωρώ άδικο και για τους δύο να κριθούν από την κατάληξη της φετινής προσπάθειας για τον τίτλο, αν αυτός δίνει “ζωή” σε έναν, θα ήθελα να δω τον Κούμαν να συνεχίζει. Εσείς;