Ο τελευταίος χορός των «πολεμιστών» της Ουρουγουάης

• Ουρουγουάη: Το τέλος εποχής του Όσκαρ Ταμπάρες
• Η εποχή των Σουάρες - Καβάνι φτάνει στο τέλος της
• Η παρουσία του Όσκαρ Ορτέγα και το Garra Charrua

Βρίσκεται ανάμεσα στη Βραζιλία των 214 εκατομμυρίων κατοίκων και της Αργεντινής των 45.4, έχοντας 3.5 εκατομμύρια κατοίκους, λιγότερους από κάποιες μεγάλες πόλεις της Νότιας Αμερικής. Κι όμως, η ποδοσφαιρική της παράδοση είναι αξιοζήλευτη. Με 15 κατακτήσεις Copa America και δύο Παγκόσμια Κύπελλα στη συλλογή της, η Σελέστε έχει δημιουργήσει ποδοσφαιρικούς θρύλους και έχει χτίσει την κληρονομιά του "garra charrua", που λένε ότι βρίσκεται έμφυτο στους ποδοσφαιριστές της χώρας. Ο Ντιέγο Φορλάν, το είχε περιγράψει ως εξής: «Είναι σαν να μην έχεις ούτε μια ανάσα ακόμα, αλλά πάντα να θέλεις να δώσεις κάτι περισσότερο». Είναι η αντοχή και το θάρρος, κόντρα σε κάθε εμπόδιο, με την επινοητικότητα και την τόλμη ως αντίβαρο, με την ικανότητα να μην τα παρατάς ποτέ. Και είναι το πιο χαρακτηριστικό στοιχείο στην ταυτότητα των «Τσαρούας» με τη γαλάζια φανέλα, η οποία με τη σειρά της είναι βασικό στοιχείο στην ταυτότητα ενός ολόκληρου λαού.

Μολονότι στον τρέχοντα αιώνα η Ουρουγουάη έχει σηκώσει μόνο το Copa America του 2011, είναι πιστή στο ραντεβού της με τα νοκ-άουτ στα τελευταία τρία Μουντιάλ, φτάνοντας στα ημιτελικά το 2010. Η «βαριά βιομηχανία» ποδοσφαιριστών συνεχίζεται, ωστόσο το Παγκόσμιο Κύπελλο του Κατάρ θα είναι η τελευταία παράσταση για μια γενιά ποδοσφαιριστών, που έχουν αφήσει το δικό τους σημάδι στο ποδόσφαιρο. Λουίς Σουάρες, Έντινσον Καβάνι, Ντιέγο Γοδίν κατά κύριο λόγο, αλλά και οι Μάρτιν Κάσερες, Φερνάντο Μουσλέρα έχουν περάσει τα 34, όμως η καρδιά τους το λέει ακόμα. Ο Γοδίν, στα 36 του, είχε τα περισσότερα λεπτά (1.516) από κάθε άλλον στα προκριματικά.

Ουρουγουάη: Το τέλος εποχής του Όσκαρ Ταμπάρες

Τα προκριματικά, τα οποία έφεραν μια τεράστια αλλαγή στη Σελέστε, καθώς ο εμβληματικός Όσκαρ Ταμπάρες αποχώρησε από τον πάγκο, με τον Ντιέγο Αλόνσο να παίρνει τη θέση του, έπειτα από το κακό ξεκίνημα της ομάδας στη μάχη για την τελική φάση του Κατάρ. Τριάρα από Αργεντινή και Βολιβία, τεσσάρα από Βραζιλία, πέντε ματς χωρίς νίκη. Κι έπειτα, η αντεπίθεση. Η εκτός έδρας νίκη επί της Παραγουάης ήταν κρίσιμη και έστρωσε το δρόμο για τις τέσσερις σερί νίκες, που ολοκληρώθηκε με το 0-2 μέσα στη Χιλή. Η Ουρουγουάη, θα είναι ξανά σε μια τελική φάση Παγκόσμιου Κυπέλλου και με τον νέο της προπονητή έχει χάσει μόνο μια φορά, στο φιλικό με το Ιράν (1-0).

Τα «βαριά» ονόματα είναι στο Κατάρ, όμως τα ερωτήματα είναι αρκετά. Ο Αλόνσο, ο οποίος σε καμία περίπτωση δεν προσπάθησε να μειώσει το έργο του Ταμπάρες, πορεύτηκε κατά κύριο λόγο με ένα 4-4-2 ή πιο σωστά με ένα 4-2-2-2, στο οποίο κατάφερε να χωρέσει τους έμπειρους ποδοσφαιριστές του. Φυσικά, δοκίμασε κι άλλους σχηματισμούς. Με τριπλέτα στη μεσαία γραμμή, όπως στο πρόσφατο φιλικό με το Ιράν, έμοιαζε να συνδέεται καλύτερα, συνδυάζοντας στην 11άδα τον Σουάρες με τον Νούνιες, ενώ έχει δοκιμάσει και δύο playmakers πίσω από τον φορ.

Η εποχή των Σουάρες - Καβάνι φτάνει στο τέλος της

Στο φιλικό με τον Καναδά, οι ακραίοι έρχονταν σε περισσότερο κεντρικές θέσεις, δίνοντας έξτρα επιλογή για πάσα στην ανάπτυξη, με στόχο τη γρήγορη μετάβαση στην επίθεση, ενώ τα ανεβάσματα των μπακ κάλυπταν τους χώρους που άφηναν στα «φτερά». Ανάλογο σκοπό εξυπηρετούσε και η κίνηση του «κατεβάσματος» ενός χαφ ανάμεσα στα στόπερ για την γρήγορη, κάθετη ανάπτυξη. Παράλληλα, η Ουρουγουάη μπορεί να γίνει πολύ επικίνδυνη σε κάθε στημένη φάση, ακόμα και από τα πλάγια άουτ, όπως έγινε απέναντι στην Βενεζουέλα, τη Χιλή, αλλά και στο φιλικό με τον Καναδά. Αξίζει, βεβαίως, να αναφερθεί ότι όλες οι τακτικές δοκιμές του Αλόνσο έχουν γίνει με αντιπάλους θεωρητικά χαημηλότερης δυναμικής. Και φυσικά, ο Σουάρες και ο Καβάνι παραμένουν σημεία αναφοράς. Ο πρώτος, κορυφαίος σκόρερ στην ιστορία της εθνικής με 68 γκολ, έβαλε 8 γκολ στα προκριματικά, ενώ ο δεύτερος, με 58 τέρματα με τη φανέλα της Εθνικής, είναι ο δεύτερος σκόρερ στην ιστορία της. Αμφότεροι γνωρίζουν καλά από Μουντιάλ, καθώς έχουν ήδη παίξει σε τρία!

Φυσικά, η Ουρουγουάη δεν έχει μόνο «βετεράνους». Ο 24χρονος Φεντερίκο Βαλβέρδε της Ρεάλ Μαδρίτης είναι παίκτης-κλειδί για το κέντρο. Ο 23χρονος Ντάργουιν Νούνιες, που έγινε talk of the town το καλοκαίρι για τη μεταγραφή του στη Λίβερπουλ. Ο 20χρονος Φακούντο Πεγίστρι έκανε ντεμπούτο απέναντι στην Παραγουάη και έλαμψε απέναντι στην Βενεζουέλα με 100% επιτυχία στις ντρίμπλες, 93% στις πάσες και 7/10 κερδισμένα τάκλιν. Δημιούργησε τέσσερις ευκαιρίες, είχε ασίστ και κερδισμένο πέναλτι. Έχει στοιχεία που μπορούν να συνδυάσουν το θέαμα με την ουσία και ο Αλόνσο δείχνει ότι δίνει περισσότερη έμφαση από τον προκάτοχό του στα ατομικά χαρακτηριστικά των παικτών που μπορούν να διευρύνουν τη δυναμική του συνόλου.

Η παρουσία του Όσκαρ Ορτέγα και το Garra Charrua

Ο 23χρονος Ρόναλντ Αραούχο της Μπαρτσελόνα ετοιμαζόταν να χάσει το Μουντιάλ, ωστόσο έδωσε αγώνα δρόμου και είναι στην αποστολή. Ο 25χρονος Ροδρίγο Μπεντακούρ, κομβικός για τον ρυθμό της ομάδας και δεύτερος σε αγωνιστικά λεπτά στα προκριματικά, πίσω από τον Γοδίν. Ο 25χρονος Ματίας Ολιβέιρα που κάνει πρωταθλητισμό με τη Νάπολι, ο ταλαντούχος Ουγκάρτε. Και οι πιο έμπειροι Βεσίνο, Χιμένες Τορέιρα, Ντε Αρασκαέτα, ο οποίος θέλει να αποδείξει ότι μπορεί να σηκώσει το βάρος. Πρόκειται για ένα άκρως ενδιαφέρον μείγμα ποδοσφαιριστών, μπολιασμένο από τη νοοτροπία του Ταβάρες και με τη φρεσκάδα του Αλόνσο, που καλείται να βρει την ισορροπία και να μασκαρέψει την αργή άμυνα, η οποία είναι ευάλωτη στις αντεπιθέσεις και στο γρήγορο τρανζίσιον.

Ο Αλόνσο έχει στο πλευρό του και τον «Καθηγητή» Όσκαρ Ορτέγα, μετρ στη φυσική κατάσταση, ο οποίος είναι ένας από τους αφανείς ήρωες στο οικοδόμημα του Ντιέγο Σιμεόνε στην Ατλέτικο Μαδρίτης. Οι Ισπανοί του έδωσαν άδεια να συνεργαστεί με την Εθνική Ουρουγουάης και να ταξιδέψει μαζί της στο Κατάρ, προκειμένου να βοηθήσει με τον τρόπο του για να παρουσιαστεί η ομάδα όσο το δυνατόν πιο έτοιμη.

Αναμφίβολα, η πορεία της Ουρουγουάης στο Μουντιάλ του Κατάρ είναι απρόβλεπτη και συνάμα συγκεντρώνει τεράστιο ενδιαφέρον. Ο Ντιέγο Αλόνσο, όταν ρωτήθηκε για το στοιχείο που εκτιμά περισσότερο από την 15ετή παρουσία του Ταμπάρες, τόνισε: «Η αίσθηση του ανήκειν που έχουν οι παίκτες, ως μέλος μιας ομάδας που εκπροσωπεί μια χώρα». «Είμαστε μια ομάδα γεμάτη όνειρα», τόνισε και πόσο όμορφο θα ήταν να κρεμάσει, αυτή η τόσο σημαντική γενιά, τα παπούτσια της με μια ακόμα διεθνή διάκριση; Θα μάθουμε σύντομα, αν το "Garra Charrua" θα «μιλήσει» ξανά...