Θα ανάψει η... Μουντο-φλόγα ως την Κυριακή;

Μπορεί ο Παναθηναϊκός να κρατήσει στον 2ο γύρο το +8 από την ΑΕΚ και το +12 από τον Ολυμπιακό; Πόσα sold out θα κάνει ακόμη η «Αγιά Σοφιά»; Ο Μαρσέλο θα μπει κάποια στιγμή στο γήπεδο ή θα μείνουμε στα «Μαρσέλο έλα μας έχει πιάσει τρέλα»; Ο «Ντέλιας» θα συνεχίσει και μετά την διακοπή να είναι το νέο και το φρέσκο που ομορφαίνει το ελληνικό πρωτάθλημα; Με τον Μαντσίνι και τον Άρη τί γίνεται; Ο Βόλος θα ξεφουσκώσει;

Η ελληνική ποδοσφαιρική επικαιρότητα κινείται συνήθως γύρω από τα παραπάνω ερωτήματα και όλα όσα μπορείτε να προσθέσετε και σεις. Απολύτως λογικό θα πει κανείς. Τι άλλο θα μπορούσε να μας απασχολεί με το ημερολόγιο στα μισά του Νοέμβρη; Κι όμως σε 5 ημέρες, για την ακρίβεια το απόγευμα της Κυριακής (20/11) κάνει... σέντρα το Μουντιάλ του Κατάρ. Ένα Παγκόσμιο Κύπελλο που περισσότερο συζητήθηκε όλα τα χρόνια που προηγήθηκαν, παρά τις εβδομάδες και τις μέρες πριν την αυλαία του.

Το γεγονός ότι για πρώτη φορά στα χρονικά θα διεξαχθεί στην καρδιά του χειμώνα, τα «εργατικά δυστυχήματα» που όπως λένε οι έρευνες μόνο λίγα δεν ήταν, τα εθνικά πρωταθλήματα και οι διοργανώσεις της UEFA που... θυσιάζονται στον βωμό του, ακόμη και ο τρόπος που θα το παρακολουθήσουμε τηλεοπτικά στην χώρα μας σήκωσε εδώ και μήνες συζήτηση. Κι όμως μερικά 24ωρα πριν την σέντρα κανείς δεν διακρίνει εκείνη την «Mundo-mania» που κυριεύει όλους τους ποδοσφαιρόφιλους παραμονές μιας τόσο μεγάλης διοργάνωσης.

Το Μουντιάλ δεν είναι μόνο οι δεκάδες ώρες μπροστά από την τηλεόραση για έναν ολόκληρο μήνα. Δεν είναι μόνο η παρέλαση των καλύτερων ποδοσφαιριστών του πλανήτη. Δεν είναι τα εκατομμύρια που θα πέσουν στα πόδια από τα νέα αστεράκια που θα προκύψουν.

Μουντιάλ είναι και άλλα πολλά στην καθημερινότητά μας...

Είναι τα μαγαζιά με τα ηλεκτρικά είδη που σε περιμένουν για να ψωνίσεις εκεί την τελευταίας τεχνολογίας τηλεόραση για να δεις τα ματς με τους φίλους σου και η... βιτρίνα με τον Κριστιάνο και τον Μέσι να σε καλούν.

Είναι τα μαγαζιά με τα αθλητικά είδη για μικρούς και μεγάλους όπου στα «πάνω ράφια» ξεχωρίζουν οι φανέλες των πιο εμπορικών εθνικών ομάδων.

Είναι τα παιδιά που κυκλοφορούν σε δρόμους και αθλητικούς χώρους με την φανέλα της Βραζιλίας, της Αργεντινής, της Γαλλίας, της Γερμανίας, της Ισπανίας.

Είναι οι «ειδικές εκδόσεις» τόσο των αθλητικών, όσο και των πολιτικών (τα παλιά ένδοξα χρόνια) εφημερίδων για να μας βάλουν στο... κόλπο από νωρίς.

Όλες αυτές τις μέρες είδατε κάτι από όλα τα παραπάνω; Μάλλον όχι είναι η απάντηση των περισσότερων. Κι όμως το Μουντιάλ είναι... Μουντιάλ. Όποια εποχή κι αν γίνει, όπως κι αν είναι οι ώρες, όποιες κι αν είναι οι συνήθειές μας που αλλάζουν, η αγάπη για κάτι που οι περισσότεροι γνωρίσαμε πριν καλά-καλά μάθουμε την προπαίδεια, δεν αλλάζει.

Η γοητεία ενός Παγκοσμίου Κυπέλλου παραμένει πάντα η ίδια, όταν στο χορτάρι κάνουν την εμφάνισή τους τα λαμπερά ονόματα και στις εξέδρες εμφανιστεί εκείνο το μοναδικό μωσαϊκό χρωμάτων και λαών! Το κουτάκι με τις μνήμες ανοίγει για να θυμηθούμε που είδαμε το «χέρι του Θεού», που είδαμε την κουτουλιά του Ζιντάν, που είδαμε το πάρτι του Ρονάλντο (του Βραζιλιάνου έτσι...), το πέναλτι του Μπρέμε, το κλάμα του Ντιέγκο, το γκολ-πέναλτι του Σαμαρά. Μνήμες που όσα χρόνια κι αν περάσουν είναι κάπου φωλιασμένες και κάθε τέσσερα χρόνια βρίσκουν... γήπεδο και παίζουν την δική τους μπαλίτσα στο μυαλό μας.

Και το ερώτημα είναι: Προλαβαίνει να ανάψει η... Μουντο-φλόγα ως την Κυριακή; Θα θυσιάσει κάποιος την βόλτα του για το «αντιεμπορικό» Κατάρ-Εκουαδόρ της πρεμιέρας; Πιστεύω πως ναι...