Εκουαδόρ-Κατάρ: Ποδόσφαιρο σε άλλη ταχύτητα

Όταν η ζωή σου δίνει λεμόνια, φτιάχνεις λεμονάδα και όταν οι διοργανωτές του Παγκοσμίου Κυπέλλου σου δίνουν πρεμιέρα ανάμεσα στο Εκουαδόρ και το Κατάρ τότε φτιάχνεις ένα όσο το δυνατόν πιο ωραίο σημείωμα για το πρώτο παιχνίδι του Μουντιάλ. Μία αναμέτρηση που έχει μία και ξεκάθαρη ανάγνωση για την εικόνα και τον νικητή, καθώς το Εκουαδόρ ήταν δύο ταχύτητες πάνω σε όλα και δικαίως έφτασε στο ''τρίποντο'' χάρη στα δύο γκολ ενός σεσημασμένου killer. Του Ένερ Βαλένσια.

Η διαφορά επιπέδου ανάμεσα στις δύο ομάδες ήταν εμφανής από το πρώτο λεπτό. Οι παίκτες του Εκουαδόρ πρώτοι σε κάθε δεύτερη μπάλα, πιο δυνατοί σε κάθε μονομαχία, πιο γρήγοροι, πιο αθλητικοί, έπαιζαν το -όχι και ιδιαίτερα ποιοτικό-ποδόσφαιρό τους, σε μία διαφορετική ταχύτητα από το σύνολο του Κατάρ, βασιζόμενοι στην ένταση, το counter pressing που τους ανανέωνε εύκολα τις επιθέσεις με άμεσες επανακτήσεις, το καλό βράδυ των αξιόλογων δημιουργικών ποδοσφαιριστών του και τις άμεσες επιθέσεις που έπιανε στον... ύπνο τους γηπεδούχους που είχαν κάκιστες επιστροφές.

Σε μία από αυτές τις επανακτήσεις και ένα τρανζίσιον για σεμινάριο βρήκε το πέναλτι που άνοιξε το σκορ, σε μία φάση καρμπόν βρήκε και το δεύτερο τέρμα. Κλέψιμο, άμεση μετάβαση, ιδανικές επαφές. Διαφορά.

Το Κατάρ που ως οργανισμός διαθέτει ένα αξιοθαύμαστο πλάνο ανάπτυξης του αθλήματος μέσω της Aspire Academy, προσπάθησε να παίξει ποδόσφαιρο κατοχής, να οργανώσει τις επιθέσεις με αυτό που έχουμε μάθει ως ισπανικό μοντέλο, να κυριαρχήσει στον αγωνιστικό χώρο με positional play. Ως ιδέα; Εξαιρετική. Η θεωρεία από την πράξη, όμως, απέχει αρκετά και η διαφορά των μονάδων στο αποψινό παιχνίδι θα ήταν πολύ δύσκολο να υπερκεραστεί από οποιοδήποτε τακτικό πλάνο.

Αν ρίξει κανείς μια ματιά στα ρόστερ των δύο ομάδων, θα βρει και τις απαντήσεις στη διαφορά που διαπιστώσαμε απόψε στο physical κομμάτι του παιχνιδιού. Το Κατάρ έχει 26 παίκτες που όλοι αγωνίζονται στο εγχώριο πρωτάθλημα, το οποίο για να το πούμε ευγενικά, δεν φημίζεται για το ανταγωνιστικό επίπεδό του. Οι απαιτήσεις είναι χαμηλές, όπως δεν είναι και ιδιαίτερα υψηλά τα εμπόδια που αντιμετωπίζει το Κατάρ στις διοργανώσεις της δικής του Ηπείρου.

Στον αντίποδα, σε όσους πάτησαν απόψε το χορτάρι με την φανέλα του Εκουαδόρ συναντάς ποδοσφαιριστές που αγωνίζονται στο υψηλότερο επίπεδο του ποδοσφαίρου στην Ευρώπη και την Αμερική. Ο Ινκαπιέ της Λεβερκούζεν, ο Καϊσέδο, ο Εστουπινιάν(πρώην της Βιγιαρεάλ) και ο Σαρμιέντο της Μπράϊτον, ο Βαλένσια της Φενέρμπαχτσε με θητεία ετών στη Premier League, ο Πρεσιάδο της Γκενκ, ο Πλάτα της Βαγιαδολίδ. Παράλληλα, για να φτάσει στη πρόκριση, το σύνολο του Γκουστάβο Αλφάρο έπρεπε να πάρει βαθμούς από την Αργεντινή, την Βραζιλία, να μοιράσει έξι γκολ στη Κολομβία, τέσσερα στην Ουρουγουάη.

Και κάτι ακόμη πολύ σημαντικό που αφορά το πνευματικό κομμάτι: Οι παίκτες του Εκουαδόρ είχαν να αποδείξουν και ότι δεν είναι... ελέφαντες, μετά τον σάλο που έφερε το ''τιτίβισμα'' περί στημένης πρεμιέρας. Πριν καν συμπληρωθεί το πρώτο ημίχρονο ο φωτεινός πίνακας έδειχνε 2-0 υπέρ τους και κάθε αστεία συζήτηση είχε καταλήξει στα σκουπίδια...