Σαν το curling του Καπουτζίδη!

Το «Εθνική Ελλάδος» ήταν μια από τις σημαντικότερες τηλεοπτικές δουλειές του Γιώργου Καπουτζίδη. Δυστυχώς συνέπεσε με τα οικονομικά προβλήματα αλλά και το κλείσιμο του MEGA (πριν ανοίξει ξανά προ διετίας) και έτσι η σειρά δεν ολοκληρώθηκε ποτέ. Πέρα από τα πολλά κοινωνικά μηνύματα που ήθελε να περάσει στην ελληνική κοινωνία, ο γνωστός ηθοποιός και σεναριογράφος προσπάθησε να γνωρίσει στο τηλεοπτικό κοινό και το... curling.

Ενα άθλημα εντελώς άγνωστο στην χώρα μας, αφού τις ελάχιστες φορές που κανείς μπορεί να το παρακολούθησε από το Eurosport απλά θα το περιέγραφε ως «αυτό με τις σκούπες και τις πέτρες». Στην σειρά ο Καπουτζίδης... κατάφερε να φτιάξει από το μηδέν την Εθνική Ελλάδος γυναικών στο curling, η οποία πήρε μέρος και σε Πανευρωπαϊκό Πρωτάθλημα και ως... μια έκπληξη πρώτου μεγέθους κατάφερε να ανέβει στο βάθρο των μεταλλίων.

Στην μυθοπλασία όλα επιτρέπονται θα πει κανείς γιατί η πραγματικότητα είναι εντελώς διαφορετική. Ακόμη κι αν ένα ωραίο πρωί η... καλή Νεράιδα του αθλήματος είχε αναθέσει στην Ελλάδα μια μεγάλη διοργάνωση, πιθανότατα θα ήμασταν καλοί οικοδεσπότες (όπως το συνηθίζουμε), αλλά από... πέτρα και σκούπα λίγα πράγματα. Αυτό ακριβώς ισχύει και με την Εθνική ομάδα του Κατάρ που είδαμε στην πρεμιέρα του Παγκοσμίου Κυπέλλου.

Μια ομάδα που... χτίζεται πάνω από μια 10ετία για να παρουσιαστεί έτοιμη και ανταγωνιστική ακριβώς αυτές τις μέρες. Την συνέχεια την ξέρουμε. Το Εκουαδόρ πέτυχε δύο στο ρελαντί και σταμάτησε αντί να... φρενάρει στα πέντε και δεν ξέρουμε που μπορεί να σταματήσει σε μερικές μέρες η Ολλανδία.

Τα εκατομμύρια δολάρια μπορεί να χτίσουν γήπεδα-παλάτια, μπορεί να φτιάξουν ξενοδοχεία που μοιάζουν με... διαστημόπλοια. Μπορούν ακόμη και να μεταφέρουν ένα Παγκόσμιο Κύπελλο μεσούσης της σεζόν, αλλάζοντας συνήθειες δεκαετιών. Να σκοράρουν όμως δεν μπορούν. Να απεκρούσουν επίσης. Ούτε να κόψουν τις αντίπαλες επιθέσεις, ούτε να αλλάξουν την μπάλα σωστά.

«Αυτή η στάνη, αυτό το γάλα βγάζει» λέει ο σοφός λαός κι αυτό ισχύει και στην περίπτωση του Κατάρ. Όσα εκατομμύρια δολάρια κι αν έπεσαν όλα αυτά τα χρόνια σε διάφορα ποδοσφαιρικά προγράμματα, είναι προφανές ότι έπεσαν σε ένα μεγάλο βαρέλι δίχως πάτο. Απορώ ο κόσμος που έφυγε στο ημίχρονο τί ακριβώς καλύτερο περίμενε να δει;

Το... άγχος της πρεμιέρας ως οικοδεσπότες ίσως και να βάρυνε περισσότερο τους Καταριανούς, αλλά μην περιμένετε ότι υπάρχει κανένα μαγικό ραβδάκι που θα μας φανερώσει άλλη ομάδα στα ματς με Ολλανδία και Σενεγάλη που ακολουθούν στον όμιλο.

Bλέποντας Μουντιάλ από το 1986 έχω στο μυαλό μου ως χειρότερες παρουσίες πρώτη αυτή των Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων στο Italia90 και δεύτερη της Βόρειας Κορέας στο Παγκόσμιο του 2010 στη Νότια Αφρική. Το Κατάρ με το... καλημέρα έδειξε πως έχει όλα τα φόντα να σκαρφαλώσει «ψηλότερα» όλων.

Είπαμε, ούτε εμείς θα μάθουμε curling όσο κι αν το ήθελε ο Γιώργος Καπουτζίδης, ούτε οι Καταριανοί ποδόσφαιρο όσο κι αν το θέλουν οι Εμίρηδες.