Ουρουγουάη: Το «πάντρεμα» νέων και παλιών και η έλλειψη ξεκάθαρου πλάνου

Πριν την έναρξη του Μουντιάλ, πολλοί πίστευαν ότι η Ουρουγουάη θα μπορούσε να φτάσει μέχρι και στον τελικό της διοργάνωσης. Ο συνδυασμός των «παλιοκαραβάνων» με τη νέα φουρνιά έφερναν έναν άνεμο αισιοδοξίας στους κόλπους της «σελέστε», για μία μεγάλη πορεία στα γήπεδα του Κατάρ. Και μπορεί με μια ισοπαλία στην πρεμιέρα να μη... χάνεται ο κόσμος, όμως η «άνοστη» εμφάνισή της απέναντι στη Νότια Κορέα έστειλε απαισιόδοξα μηνύματα στους υποστηρικτές της.

Η ευλογία και ταυτόχρονα η... κατάρα που είχε να αντιμετωπίσει ο Ντιέγκο Αλόνσο στη μετα-Ταμπάρες εποχή ήταν η ταυτόχρονη παρουσία νέων και παλιών στο ρόστερ. Από τη μία, οι παλιοσειρές Σουάρες, Καβάνι, Γοδίν και Κάσερες και από την άλλη η επόμενη γενιά με κύριους εκφραστές τους Νούνιες, Βαλβέρδε και Μπεντανκούρ. Ο συνδυασμός στη θεωρία έδειχνε εκρηκτικός, όμως στην πράξη εντός αγωνιστικού χώρου, οι Ουρουγουανοί έμειναν... μετεξεταστέοι.

Στην πρεμιέρα του σε αγώνα Παγκοσμίου Κυπέλλου, ως ομοσπονδιακός τεχνικός της εθνικής Ουρουγουάης, ο Ντιέγκο Αλόνσο δεν μπόρεσε να σηκώσει στους ώμους του τη βαριά κληρονομιά που άφησε στον πάγκο της «σελέστε» η τεράστια προσωπικότητα του Όσκαρ Ταμπάρες. Η εικόνα στον αγωνιστικό χώρο δεν έμοιαζε σε καμία περίπτωση, με την ομάδα που πρωταγωνιστούσε σε προηγούμενες διοργανώσεις. Υπήρχε έλλειψη ξεκάθαρου αγωνιστικού πλάνου και στη μεγαλύτερη διάρκεια του αγώνα η Νότια Κορέα έδειχνε πιο επικίνδυνη στην επιθετική της ανάπτυξη.

Ο Αλόνσο επέλεξε στο πρώτο ημίχρονο να δώσει την κυκλοφορία της μπάλας στη Νότια Κορέα, με την ομάδα του να περιμένει και να ψάχνει τις αντεπιθέσεις. Το μοναδικό επιθετικό πλάνο που υπήρχε στο πρώτο 45λεπτο ήταν κάποιες μακρινές 40άρες μπαλιές από τον Χιμένες στην αντίπαλη περιοχή. Πέρα από αυτό, απολύτως τίποτα. Ο Σουάρες δεν μπόρεσε ποτέ να μπει στο ματς, ενώ αυτός ο τρόπος παιχνιδιού στην ουσία απενεργοποίησε τον Βαλβέρδε στη μεσαία γραμμή. Μπορεί στο φινάλε, ο μέσος της Ρεάλ Μαδρίτης να είχε το σουτ-οβίδα στο δοκάρι, όμως η συγκεκριμένη φάση προήλθε από μία ατομική ενέργεια. Όπως και το δοκάρι του Γοδίν στο πρώτο μέρος, ήταν απόρροια της διαφοράς ύψους ανάμεσα στους ποδοσφαιριστές των δύο ομάδων.

Στο δεύτερο ημίχρονο, περισσότερο κουράστηκε η Νότια Κορέα, παρά η Ουρουγουάη βελτίωσε την απόδοσή της. Αυτός ήταν ο λόγος που η «σελέστε» πήρε μέτρα στον αγωνιστικό χώρο και όχι η πίεση της στους αντιπάλους της. Φυσικά, το 0-0 για κανέναν δεν είναι καταστροφή στην πρεμιέρα, όμως ο Ντιέγκο Αλόνσο οφείλει σύντομα να βρει πως θα «παντρέψει» νέους και παλιούς, αλλά και να βρει ένα ξεκάθαρο αγωνιστικό πλάνο. Αλλιώς, τα όνειρα θα τελειώσουν νωρίς...