Δεν κάνει κρύο στην Ελλάδα (και στο Κατάρ επίσης)

Ποιος είπε ότι το Μουντιάλ του Κατάρ δεν γίνεται καλοκαίρι ; Ναι ημερολογιακά ξενίζει να διεξάγεται το Παγκόσμιο Κύπελλο Νοέμβριο και Δεκέμβριο αλλά όχι εδώ στη Ντόχα όπου όλα θυμίζουν καλοκαιράκι φουλ.

Ξεκινώντας για το γήπεδο το πρωί (για αγώνες που αρχίζουν στις 13.00 τοπική ώρα) ή το μεσημέρι (για τους αγωνες των 16.00) το μπουφάν είναι προαιρετικό, το κασκόλ απαγορευμένο δια ροπάλου, αλλά το αντηλιακό και το καπέλο είδη απαραίτητα αλλιώς υπάρχει πρόβλημα. Οι Καταριανοί τα ξέρουν αυτά και για αυτό έχουν προβλέψει (όχι τώρα αλλά ανέκαθεν) ειδικές στάσεις για τα λεωφορεία που είναι κλιματιζόμενες αίθουσες και ανοίγουν με ειδικό κουμπί και όχι με αισθητήρα κίνησης στην έξοδο προκειμένου να διατηρείται όσο το δυνατόν πιο δροσερή η ατμόσφαιρα.

Η έλλειψη δέντρων ουσιαστικά (οι φοίνικες είναι ελάχιστοι αναλογικά και δεν έχουν την ίδια δυνατότητα σκιάς) κάνουν ακόμα πιο αφόρητη την ατμόσφαιρα κάτω από τον καυτό ήλιο της Ντόχα και είναι δεδομένο ότι το καλοκαίρι ο κόσμος παραμένει ελάχιστα σε ανοιχτό χώρο ανευ κλιματισμού διοτί πολύ απλά δεν αντέχεται.

Στο δρόμο προς το γήπεδο για τον αγώνα της Ουρουγουάης με τη Νότια Κορέα, στο υπερσύγχρονο (και πεντακάθαρο όπως όλη η πόλη) μετρό συναντάμε αρχικά μια θηλυκή κόκκινη διάβολο την Ντεούν από τη Νότια Κορέα, η οποία όμως είναι γλυκύτατη και μας αποκαλύπτει εκτός από την ευχή της για να νικήσει η χώρα της, τα στολισμένα σε ρυθμό Μουντιάλ νύχια της με το ένα εξ’ αυτών να είναι αφιερωμένο στον Σόν το μεγάλο αστέρι της Τόττεναμ και της εθνικής ομάδας της χωρας.

Στην άλλη άκρη του βαγονιου (κάθε ένα είναι προσαρμοσμένο στα πλαίσια της διοργάνωσης με μπάλες ακόμα και στις χειρολαβές) ο Αργεντινός δημοσιογράφος κάνει ρεπορτάζ…συρμού και ρωτάει τον κάθε επιβάτη που είναι ο Μέσι για να πάρει την απάντηση στο Κατάρ και να αρχίσει να πανηγυρίζει. Όταν τον παίρνουμε βίντεο έρχεται προς το μέρος μας με την κλασσική ερώτηση αλλά απαντώντας του «Νεϊμάρ» γίνεται…καπνός απογοητευμένος.

Στους σταθμούς του μετρό το προσωπικό είναι άρτια εκπαιδευμένο για να καθοδηγεί το πλήθος προς τα στάδια, ακόμα και μιλώντας ρυθμικά σε αυτό ενώ μέσα στους σταθμούς υπάρχουν μουσικά συγκροτήματα που φτιάχνουν ατμόσφαιρα.

Έξω από το στάδιο πωλούνται όλα τα καλά (εξαρτήματα) για τον φίλαθλο ακόμα και τύμπανα, αλλά η Βραζιλια παίζει αργότερα και σε άλλο γήπεδο οπότε οι πωλήσεις δεν είναι ανάλογες. Στο γήπεδο – και πάλι με αρκετές άδειες θέσεις – υπάρχουν μια μικρή εξέδρα Ουρουγουανών και άλλη μία Κροατών και μετά το…μέγαρο μουσικής με απλά χειροκροτήματα σε κάποια καλά σουτ. Οι Καταριανοί είναι φιλότιμοι αλλά δεν έχουν τον παλμό παραδοσιακών χωρών και δεν μπορούν να κάνουν ένα μεγάλο γήπεδο να έχει κλασσικά ποδοσφαιρική ατμόσφαιρα.

Στην αίθουσα εργασίας των δημοσιογράφων υπάρχουν όλα τα…απαραίτητα αξεσουάρ από ποδοσφαιράκι μέχρι και αίθουσα προσευχής καθώς μην ξεχνάμε ότι σήμερα Παρασκευή είναι ημέρα προσευχής και για το Κατάρ (όπως και για τον περισσότερο αραβικό κόσμο) είναι σαν Κυριακή.

11.00-13.00 όλα κλειστά και κυριακάτικο τραπέζι όλη η οικογένεια μαζί με τα παιδιά (ακόμα και αν είναι έφηβοι) να επιβάλλεται να περνούν αρκετό χρόνο με τους γονείς τους στο σπίτι αυτή τη μέρα στα πλαίσια του να έρχεται πιο κοντά η οικογένεια.

Κατά τα άλλα το VAR όσο και αν υπάρχουν ακόμα αρκετοί πολέμιοί του δεν αποδίδει μόνο δικαιοσύνη αλλά κάνει ακόμα πιο απρόβλεπτο το κορυφαίο άθλημα στον κόσμο. Ηδη είναι «υπεύθυνο» σε μεγάλο βαθμο για δύο από τις μεγαλύτερες εκπλήξεις όχι απλά σε αυτό το Μουντιάλ αλλά στην ιστορία της διοργάνωσης. Η Αργεντινή θα ήταν μίνιμουμ 2-0 ή 3-0 στο ημίχρονο (αδύνατον να πιάσει ιδιαίτερα το ένα οφσάιντ ανθρώπινο μάτι) και η Γερμανία με έναν…απροσεκτο επόπτη στο 2-0 και Σαουδική Αραβία και Ιαπωνια θα είχαν πετάξει λευκή πετσέτα, ενώ τώρα έκαναν επικές ανατροπές και νίκες.

ΥΓ1: To κλασσικό mind the gap (προσοχή στο κενό) στα αγγλικά μετρό και όχι μόνο, εδώ στο Κατάρ θα μπορούσε κάλλιστα να είναι “Προσοχή στο Τσαντόρ» για να μην πιαστεί σε πόρτα βαγονιού ή στις κυλιόμενες σκάλες. Είναι ο μανδύας που φοράνε οι γυναίκες.

ΥΓ2: Το εκπληκτικό (δεύτερο) γκολ του Ριτσάρλισον έδειξε για μια ακόμα φορά γιατί η Βραζιλία είναι χάρμα ιδέσθαι για τα μάτια. Μια βόλτα στο μετρό, αλλά και στην πόλη δείχνει γιατί η συγκεκριμένη χώρα, πρέπει να παίζει πάντα τελικό και να μένει μέχρι το τέλος του τουρνουά (φωτογραφιες προσεχώς)