Ολλανδία: Αμυντικά επιπόλαιη και επιθετικά ανούσια!

• Κέρδος ο Γκάκπο αλλά αρκεί;

Πράξη δεύτερη για τους Ολλανδούς στο Παγκόσμιο σε έναν όμιλο που για τα δικά τους κυβικά θα έπρεπε να είναι εύκολος. Ή τέλοσπαντων πιο εύκολος σε σχέση με άλλα γκρουπ στο φετινό και πολυσυζητημένο Μουντιάλ του Κατάρ. Έλα που όμως δεν είναι έτσι και έως τώρα έχουν μία νίκη που δεν ήρθε και τόσο εύκολα και μία ισοπαλία που επίσης ήρθε... ζόρικα.

Το πρώτο εμπόδιο με τη Σενεγάλη του Παπέ Σισέ ξεπεράστηκε και ήρθε μετά το Εκουαδόρ για να θυμίσει στην Ολλανδία το πόσο επιπόλαιη ομάδα παραμένει από τη μέση και πίσω. Ο τρόπος που έχει δεχθεί το γκολ είναι αρκετά απίστευτος για τα δεδομένα της με ένα διώξιμο προς τα πίσω. Και σε μία φάση που το Εκουαδόρ ουσιαστικά... έχτισε την επίθεσή του σχεδόν από τον χώρο του κέντρου και που ακόμα και ο Νόπερτ έδωσε με λάθος τρόπο τη μπάλα.

Το Εκουαδόρ ή Ισημερινός ανέδειξε τα τρωτά σημεία των Ολλανδών που όσο καλές μονάδες μπορεί να έχουν από τη μέση και μπροστά έχουν και πάλι πρόβλημα στα μετόπισθέν τους.

Τι έκανε το Εκουαδόρ; Πολύ απλά έτρεξε περισσότερο και βγήκε πιο καλά και σωστά στην κόντρα. Και αυτό η Ολλανδία σε καθοριστικά σημεία δεν το διαχείριστηκε σωστά. Δεν γίνεται σε έναν αγώνα να χρειάζεσαι τρία γκολ ή και παραπάνω για να πάρεις τη νίκη. Ακόμα βέβαια και να τα χρειαζόταν η Ολλανδία με τέτοια σχεδόν ανούσια εικόνα μπροστά δεν θα τα έβαζε τα τρία γκολ.

Έτσι και αλλιώς και το επιθετικό πρίσμα να δούμε θα φτάσει πολύ απλά μία στιγμή όπου θα βρεθεί ένας αντίπαλος, ο οποίος δεν θα είναι το Εκουαδόρ με κάθε σεβασμό στην αξιολογότατη και αξιόμαχη αυτή ομάδα. Και εκεί δεν θα είναι τόσο απλά τα πράγματα. Εκεί δεν θα μπορούν να βγουν τα τρία γκολ.

Κέρδος ο Γκάκπο αλλά αρκεί;

Ο Γκάκπο με τα γκολ του (γκολάρα με το Εκουαδόρ φυσικά) αλλά και γενικά την προσπάθειά του είναι από τα ωφέλη των Οράνιε στο Παγκόσμιο Κύπελλο. Αρκεί όμως μόνο αυτός; Αρκούν μόνο οι εμπνεύσεις του;

Η απάντηση είναι σαφέστατα όχι. Οι Ολλανδοί θέλουν παραπάνω πράγματα από τα βαριά τους χαρτιά. Απ' όλα τα ατού τους και τις μεγάλες προσωπικότητές τους.

Τον Ντάμφρις, τον Ντε Λιχτ, τον Φαν Ντάικ, και τον Ντε Γιονγκ και βέβαια τον Ντεπάϊ. Και δεν θέλουν μόνο προσωπικότητα και ποδοσφαιρικό χαρακτήρα γενικά.

Θέλουν και πιο σωστή και προσεκτική κυκλοφορία της μπάλας. Θέλουν και πιο καλές τελικές επιλογές από κάθε άποψη. Γενικά δεν είναι και λίγα τα στοιχεία που θέλουν εάν θέλουν να αφήσουν το στίγμα τους στον θεσμό. Και μία χώρα όπως η Ολλανδία που έχει βρεθεί σε τρεις τελικούς Παγκοσμίου χωρίς να έχει πάρει κανέναν εξ αυτών πάντα πρέπει να έχει ψηλά τον πήχη.

Το επιθετικό ποδόσφαιρο μία χαρά είναι αρκεί ειδικά όταν το χρειάζεσαι θα πρέπει και να το υποστηρίζεις πιο καλά αλλά και θα πρέπει να μην λειτουργεί σε βάρος της αμυντικής σου παρουσίας. Και μία γενικότερη έξτρα παρατήρηση για τη διοργάνωση του Κατάρ.

Σε αυτό το Παγκόσμιο Κύπελλο αρκετές παραδοσιακές ποδοσφαιρικές δυνάμεις παρουσιάζονται κατώτερες των περιστάσεων. Μπορεί να φταίει η εποχή και το γεγονός πως έχουμε στην... καρδιά του χειμώνα Μουντιάλ. Μπορεί να φταίει η προσέγγιση των αγώνων τους. Ωστόσο αυτό που φαίνεται είναι πως οι ομάδες που μπορούν να τρέξουν περισσότερο, να αγωνιστούν γενικά με πιο μεγάλη ένταση από τους αντιπάλους τους αλλά να έχουν και τουλάχιστον μία με δύο μονάδες να κρατήσουν τη μπάλα πως θα μπορούν να ελπίζουν σε περισσότερα πράγματα.

Και εάν δούμε την εικόνα ομάδων όπως πχ το Βέλγιο δεν μπορούν όλες οι ομάδες να το κάνουν αυτό. Όπως επίσης η Ολλανδία από τις λεγόμενες πιο δυνατές Εθνικές είναι από τις χειρότερες σε αυτό το ξεκίνημα του Παγκοσμίου Κυπέλλου.