Ένα Μουντιάλ που μπορεί να είναι όντως ιστορικό

Πρώτα απ' όλα να καταλήξουμε ότι ακόμα και αν παιχτεί σε όλα τα ματς η... υπερμπάλα που δεν έχουμε δει ποτέ ξανά στη ζωή μας, αυτό που διεξάγεται τώρα, ΔΕΝ θα είναι το καλύτερο Μουντιάλ όλων των εποχών. Και για να λέμε την αλήθεια ακόμα (ούτε) και αν έχεις αγοράσει τα δικαιώματα μετάδοσης του δεν είσαι υποχρεωμένος να το λες αυτό, όταν γύρω από αυτή τη διοργάνωση (περισσότερο και από άλλες που είχαν τα ίδια θέματα) υπάρχουν χιλιάδες τόνοι διαφθοράς, αλλά και υποκρισίας. Καθ' ότι μια διοργάνωση δεν είναι μόνο ότι γίνεται μέσα στους αγωνιστικούς χώρους της.

Αλλά και καθαρά αγωνιστικά να το δεις ναι μεν βλέπουμε και εκπλήξεις και ανατροπές και ενδιαφέροντα παιχνίδια, αλλά έχουμε καταναλώσει και (αρκετή μάλιστα)...σουπίτσα ζεστή, ζεστή σε αρκετούς αγώνες. Οπότε μέχρι τώρα δεν έχουμε δει κάτι φοβερά διαφορετικό από άλλα Μουντιάλ. Αν μάλιστα αυτή η διοργάνωση φτάσει να χαρακτηριστεί τελικά ως αξιοσημείωτη ακόμα και "ιστορική" στην πορεία των Παγκόσμιων Κυπέλλων, μέσα στο χρόνο, πιθανότατα δεν θα είναι για τα αγωνιστικά της επιτεύγματα.

Είναι λογικό, η πλειοψηφία όσων έχουμε το μάτια μας στραμμένα στο Κατάρ, να εστιάζει σε ότι γίνεται μέσα στον αγωνιστικό χώρο. Δεν θα αποδεχθώ ασφαλώς την άποψη όσων λένε: "μας πρήξατε με τον...δικαιωματισμό" αλλά είναι πολλοί αυτοί που θέλουν να αγνοούν το (όποιο) πρόβλημα μέχρι να φτάσει να τους χτυπήσει την πόρτα.

Όμως, γύρω από αυτό το Μουντιάλ, υπάρχουν τόσες διαφορετικές παράλληλες συζητήσεις που ναι μεν δεν αφορούν το ποδόσφαιρο και τους κανονισμούς του, αλλά μπορούν να κρίνουν αρκετά σημαντικά ζήτηματα που αφορούν το μέλλον του. Και αυτό το μέλλον έχει να κάνει σαφώς με τα οικονομικά μεγέθη του αλλά (πλέον) σε συνδυασμό και με την ευρύτερη αποδοχή αλλά και τη βιωσιμότητα του.

Αυτή τη στιγμή, οι περισσότεροι αναλυτές και αρθρογράφοι, σε όλο τον κόσμο, συμφωνούν πως όσα συμβαίνουν με τις αντιδράσεις τόσο στα ζητήματα ανθρωπίνων δικαιωμάτων, όσο και με τις απαγορεύσεις του καθεστώτος προς τους φιλάθλους που βρέθηκαν στο Κατάρ, αλλά και αυτές της FIFA προς τους παίκτες, αμαυρώνουν και άλλο την ήδη μουτζουρωμένη εικόνα της παγκόσμιας ομοσπονδίας. Υπάρχει όμως διάσταση απόψεων όσον αφορά το βάρος των επιπτώσεων.

Μια μερίδα αναλυτών τονίζει ότι οι μαζικές αντιδράσεις στα social media είναι τόσο σημαντικές ώστε τις μετράνε ήδη οι μεγάλοι χορηγοί της FIFA , όσο και αυτοί που θα ήθελαν στο μέλλον να πάρουν τη θέση τους. Σε σημείο που είτε να είναι έτοιμοι να αποσυνδεθούν από την παρέα του Ινφαντίνο, ή να πιέσουν τόσο ώστε στο μέλλον οι επιλογές της να είναι καλύτερες από καθεστώτα τύπου Κατάρ. Και η οικονομική αιμορραγία για μια διοργάνωση της οποίας τα μεγέθη ξεπερνούν τα 4.5 δισ δεν καλύπτεται εύκολα.

Δεν είναι ότι στα υψηλά κλιμάκια των εταιρειών βρίσκονται αριστεροί ακτιβιστές αλλά, ότι μπορεί να τους πλήξει αγοραστικά και να δώσει πόντους στον ανταγωνισμό, μετράει δεκαπλάσια στην εποχή της άμεσης διάδοσης της πληροφορίας και της δυσφήμισης.

Από την άλλη οι πιο κυνικοί αναλυτές σημειώνουν δύο πράγματα. Πρώτον ότι ναι μεν τα social media εκθέτουν εύκολα και γρήγορα κάποιον, αλλά από την άλλη αυτή η διαδικασία αντίδρασης έχει και πιο γρήγορη ημερομηνία λήξης. Ότι -δηλαδή- η μεγάλη φασαρία σβήνει και γρήγορα αφού οι χρήστες των νέων μέσων εκτονώνουν εύκολα την οργή τους και πάνε παρακάτω. Και, δεύτερον και πολύ σημαντικό, ότι στην εποχή της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης και των συγκρούσεων θα επιζητούν την νομιμοποίηση τους μέσω μεγάλων αθλητικών διοργανώσεων, όλο και περισσότερο, καθεστώτα που έχουν πολύ χρήμα για να φέρουν εις πέρας κάτι τόσο ακριβό αλλά δεν τα λες και... δημοκρατικά. Αν λοιπόν η κάθε FIFA θέλει χλιδές, υπερσύγχρονα γήπεδα και χρυσάφια για τα αφεντικά της, θα συνεχίσει να κάνει τα στραβά μάτια για πολλά πράγματα όπως συνέβη με τη Ρωσία και το Κατάρ.

Εδώ ακριβώς είναι που ανοίγει η κουβέντα για τις αντιδράσεις που μπορούν πραγματικά να κάνουν τη διαφορά. Αυτές των εθνικών ομοσπονδιών μελών της FIFA. Σκέφτονται όντως χώρες όπως η Δανία και η Γερμανία να κουνήσουν το μαντήλι στην παγκόσμια ομοσπονδία με το κόστος να μείνουν εκτός Μουντιάλ; Τι θα συμβεί αν αυτή η αντίδραση έρθει και από άλλες χώρες που είναι και τα βαριά χαρτιά του παγκόσμιου ποδοσφαίρου, άρα η απουσια τους θα είναι καταστροφική και οικονομικά για τη FIFA; Ποιον ρόλο θα παίξει σε μια τέτοια διαδικασία η UEFA που είναι μόνη που μπορεί να επιβάλει κυρώσεις, σε συλλογικό επίπεδο, που θα πονέσουν πραγματικά τις χώρες που εμπλέκονται σε τέτοιες ενέργειες;

Όλα αυτά μπορεί μοιάζουν ακραία, απίθανα, ουτοπικά αλλά υπάρχουν φορές που οι εξελίξεις επιταχύνονται ξαφνικά. Και δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι όταν παραδοσιακές δυνάμεις ελέγχου στα κέντρα αποφάσεων του ποδοσφαίρου έχουν μείνει έξω από αυτά, αν βρουν ευκαιρία να επιστρέψουν από άλλο δρόμο θα το κάνουν.

Όποιος, αυτή τη στιγμή, επιχειρήσει να ανατρέψει μια και με τη βούλα διεφθαρμένη ηγεσία στη FIFA θα έχει μαζί του την κοινή γνώμη και σίγουρα, μια σειρά ισχυρών χορηγών που θέλουν να δείξουν ένα άλλο πρόσωπο. Μην λησμονούμε ότι ήταν οι ΗΠΑ και το FBI που κίνησαν τη διαδικασία για την έρευνα στη FIFA όταν βρέθηκαν στο καναβάτσο στη διεκδίκηση του Μουντιάλ.

Ίσως μιλήσετε για θεωρίες συνομωσίας. Μπορεί. Σημειώστε όμως ότι εδώ και πολλά χρόνια οι διεθνείς αθλητικές αρχές είναι κάτι πολύ πιο πέρα και πάνω από αθλητικοί οργανισμοί. Τόσο σε οικονομικό, όσο και σε πολιτικό επίπεδο.

Μένει να δούμε λοιπόν αν, πόσο γρήγορα και πως θα σβήσουν οι αναταράξεις του πιο παραλόγου (εκτός γηπέδων) Μουντιάλ της ιστορίας ή αν -τελικά- είναι όντως ιστορικό αλλά όχι για αυτά που θα καταγράψει η στατιστική του ποδοσφαίρου.