H Γερμανία που ξέμεινε από... Maestro!

Οι παρακάτω γραμμές γράφονται αφού παρακολούθησα το αφιέρωμα για τον Λόταρ Ματέους και την εθνική Γερμανίας που επιμελήθηκε ο Μιχάλης Τσόχος στην εκπομπή του ΑΝΤ1. Για την ακρίβεια αφού είχε προηγηθεί ένας ακόμη αποκλεισμός από την φάση των ομίλων περισσότερο θύμιζε... μνημόνοσυνο με καφέ και κουλουράκι. Ανάμεσα στις πολλές εικόνες που έπεφταν η μία πίσω από την άλλη ξεχώριζε πλην του Ματέους, ο Μπρέμε, ο Φέλερ, ο Κλίνσμαν, ο Λιτμπάρσκι. Και μετά στη μνήμη έρχεται παλιότερα ο Ρουμενίγκε.

Ή πολλά χρόνια αργότερα ο Κρος και ο Κλόζε. Ο Μίλερ στα ντουζένια του και ο Νόιερ στα καλύτερά του. Αλλά και ο Χούμελς με τον Οζίλ και τον Λαμ. Ακόμη και στο Μουντιάλ του 2002 σε Κορέα - Ιαπωνία, η Γερμανία μπορεί να μην ήταν στην καλύτερη έκδοσή της όμως έφτασε τελικό βασισμένη σε προσωπικότητες όπως ο Καν και ο Μπάλακ.

Και τώρα τι; Τα «πάντσερ» προσπάθησαν για διάκριση στο Κατάρ βασισμένα σε ποιους; Στον νεαρό Μουσιάλα που στο μέλλον θα βγει αλλά τώρα δεν μπορεί να σηκώσει στις πλάτες του τέτοιο μέγεθος. Στον Γκνάμπρι και τον Σανέ; Στον Χάρβετς και τον Ρούντιγκερ; Παίκτες καλοί; Ναι καλοί. Με παραστάσεις. Αλλά ποιος είναι ο Maestro; Ουδείς.

Το απόγευμα της Πέμπτης ο αποκλεισμός του Βελγίου (θυμίζουμε πως ήταν η 3η ομάδα στο Μουντιάλ της Ρωσίας) προκάλεσε κρότο στο Παγκόσμιο Κύπελλο του Κατάρ, όμως ο απόλυτος πάταγος ήρθε μερικές ώρες αργότερα όταν η Γερμανία οδηγήθηκε κι αυτή προς το αεροδρόμιο για να κάνει το check out της επιστροφής.

Σε ένα δίωρο θρίλερ, τα «πάντσερ» αρχικά είχαν στο... τσεπάκι τους την πρόκριση καθώς κι αυτά προηγούνταν της Κόστα Ρίκα και η Ισπανία της Ιαπωνίας, όμως όσο κυλούσε η βραδιά, τόσο τα σύννεφα του αποκλεισμού ήταν πιο μαύρα και πιο ορατά. Τελικά τα 4 γκολ που έδωσε την μία και μοναδική νίκη στην ομάδα του Φλικ δεν ήταν αρκετά αφού οι Ιάπωνες βρήκαν ξανά στο δεύτερο ημίχρονο το μονοπάτι της νίκης μέσω των δύο γκολ που πέτυχαν.

Αυτό που έδωσε και το τρίποντο σίγουρα θα μνημονεύεται για πολλές δεκαετίες και πολλά Μουντιάλ ακόμη, καθώς το ανθρώπινο μάτι βλέπει ξεκάθαρα όλη την μπάλα να βγαίνει εκτός αγωνιστικού χώρου, αλλά τα... μάτια του VAR είχαν άλλη άποψη, όπως προέκυψε κι από την απόφαση να μετρήσει το γκολ.

Μια απόφαση που πάντως θα είναι... γκρίζα ζώνη μιας και ουδέποτε ο τηλεοπτικός φακός δεν μας έδωσε ένα πλάνο που να δικαιώνει την απόφαση της ομάδας του VAR. To βέβαιο είναι πάντως πως μετά από το μακρινό Μουντιάλ του 1966 και τον τελικό του Γουέμπλεϊ με την Αγγλία (το περίφημο γκολ του Χαρστ), οι Γερμανοί βρήκαν μια ακόμη φάση για να... μαδούν την μαργαρίτα αν η μπάλα πέρασε ή δεν πέρασε την γραμμή.

Στο δια ταύτα: Η Γερμανία ήταν (αν)άξια της μοίρας της και γυρίζει νωρίς – νωρίς... σπίτι της και φυσικά με άδεια χέρια. Τέσσερα χρόνια μετά το κάζο της Ρωσίας, ακόμη μια αποτυχία που κάνει πια το «ένδοξο 2014 της Βραζιλίας» να θυμίζει για τα «πάντσερ» κάτι σαν... περασμένα μεγαλεία και διηγώντας τα να κλαις. Στο πρώτο ματς με τους Ιάπωνες αντί να είναι 3-0 στο ημίχρονο, η Γερμανία έχανε την μία ευκαιρία πίσω από την άλλη.

Το 1-0 αποδείχθηκε εύθραυστο, με αποτέλεσμα να την πατήσει στο τέλος από τους Ιάπωνες που «είδαν φως και μπήκαν». Επίσης στο τελευταίο ματς αντί να είναι και πάλι 3-0 ημίχρονο και να κρατά... υποψιασμένους τους Ισπανούς όσο αφορά το σύνολο των γκολ, έβαλε ένα και άραξε απέναντι στην Κόστα Ρίκα πριν αρχίζει το θρίλερ της επανάληψης που κατέληξε σε φιάσκο.

Ο όμιλος ενός Παγκοσμίου Κυπέλλου δεν είναι πρωτάθλημα για να μπορείς να... ρεφάρεις τις γκέλες σου. Είναι μόλις τρία ματς σε διάστημα δέκα ημερών οπότε μια ήττα είναι ικανή να σε διαλύσει και να σου αλλάξει όλο τον προγραμματισμό.

Ακριβώς αυτό έγινε και με τους Γερμανούς ειδικά μετά και την 7αρα της Ισπανίας απέναντι στον Νάβας και την παρέα του. Την... πάτησαν με δεδομένο το format της ΦΙΦΑ, αφού η ομάδα του Λουίς Ενρίκε τους πρόλαβε να φτιάξει την επίδοσή της τόσο μεγάλη ώστε να είναι χαλαρή στη συνέχεια.

Η τύχη έδωσε μια δεύτερη ευκαιρία σωτηρίας στη Γερμανία καθώς πήρε ανάσα με το δώρο της Κόστα Ρίκα η οποία κέρδισε την Ιαπωνία μόλις μερικά 24ωρα αφού μέτρησε 7 από τους Ισπανούς.

Έμεινε ζωντανή στο κόλπο της πρόκρισης για να ρίξει μια καλή ζαριά την τελευταία αγωνιστική και μάλιστα να βρεθεί και κερδισμένη αν κατακτούσε την 2η θέση όσο αφορά τα σταυρώματα μετά τα όσα συνέβησαν στον 6ο όμιλο όπου η Κροατία πήρε τελικά την 2η θέση και το Βέλγιο... γύρισε στο Βέλγιο.

Όμως το «λουκουμάκι» του Μαρόκο (στα χαρτιά βέβαια, γιατί στο γήπεδο οι Αφρικανοί πετούν φωτιές) το είδε καθαρά και η Ισπανία και είχε τον πρώτο λόγο για να το διαλέξει με μια εμφάνιση βγαλμένη από τα καλύτερα απογεύματα της Superleague2.

Η ιστορία έγραψε και δεν ξεγράφει...

Η Γερμανία απέτυχε σε back to back Μουντιάλ, αν κι αυτή τη φορά η ομάδα που παρουσίασε και ταλέντο είχε και μπορούσε να πετύχει περισσότερα σε σχέση με όσα είδαμε στη Ρωσία. Πλέον για τον Φλικ και όσους παίκτες συνεχίσουν στην εθνική τους ο στόχος είναι ορατός και ξεκάθαρος.

Το Euro2024 θα γίνει στη Γερμανία και 10 χρόνια μετά το «έπος της Βραζιλίας» τα πάντσερ δεν έχουν δικαίωμα στην αποτυχία. 'Η για την ακρίβεια δεν έχουν δικαίωμα να ξοδέψουν τόσο φτηνά την πιθανότητα επιτυχίας...