Cry for me Argentina

Αποστολή στο Κατάρ: Γιάννης Λαμπίρης

Το χρονόμετρο έδειχνε το 7ο και τελευταίο λεπτό των καθυστερήσεων από αυτές που είχε δείξει ο Πολωνός ρέφερι Σίμον Μαρτσίνιακ όταν οι 47.000 θεατές στο «Αχμεντ Μπιν Αλι» κράτησαν για λίγο την αναπνοή τους.

Ο Γκαράντζ Κουόλ βρέθηκε σε ανεπανάληπτο τετ α τετ με τον Εμιλιάνο Μαρτίνες και ήταν έτοιμος να στείλει έναν «τελειωμένο» αγώνα στο 70’ (με 2-0 και χαμένες ευκαιρίες της Αργεντινής) στη παράταση!

Ο Αργεντίνος κήπερ έκανε την απόκρουση του αγώνα και οι συμπαίκτες του έπεσαν όλοι πάνω του. Η Αργεντινή στο πιο εύκολο – θεωρητικά – παιχνίδι της στη μάχη των νοκ αουτ είχε πάρει με λαχτάρα στο φινάλε την πρόκριση και τα δάκρυα (χαράς) μόλις έχουν αρχίσει.

«Γεννήθηκα στην Αργεντινή, τη χώρα του Ντιέγκο και του Λιονέλ, τα παιδιά από τις Μαλβίνες που δεν θα ξεχάσω ποτέ» λέει στην αρχή το τραγούδι των Αργεντίνων με ξεκάθαρη αναφορά στα νησιά Φόκλαντ (Μαλβίνες στα ισπανικά) που δεν τα ξεχνούν ποτέ.

«Δεν μπορώ να σας το εξηγήσω γιατί δεν θα καταλάβετε, για τους τελικούς που χάσαμε, πόσα χρόνια έκλαψα για αυτούς. Αλλά αυτό τελείωσε γιατί στο Μαρακανά, πατέρα νικήσαμε , ξανά, στον τελικό με τους Βραζιλιάνους. Παιδιά, τώρα ενθουσιαστήκαμε ξανά. Θέλω να κερδίσω το τρίτο, θέλω να γίνω παγκόσμιος πρωταθλητής. Και τον Ντιέγκο στον ουρανό μπορούμε να τον δούμε μαζί με τον πατέρα Ντιέγκο και την Τότα (μητέρα του), όλοι μαζί να φωνάζουν για τον Μέσι» συνεχίζουν το τραγούδι οι περισσότεροι δακρυσμένοι.

«Ναι γιατί για μας αυτή η ομάδα είναι η περηφανια μας, η αγάπη μας, η ζωή μας ολόκληρη» μας εξηγεί δακρυσμένος και ενώ τραγουδάει μαζί με τον κόσμο, ένας Αργεντίνος συνάδελφος (διακρίνεται στο βίντεο με το τραγούδι) που ήταν το 1986 στο Μεξικό και ονειρεύεται το τρίτο παγκόσμιο κύπελλο.

Οι πανηγυρισμοί μετά την μεγάλη πρόκριση της Αργεντινής! pic.twitter.com/pZGT5HAP28

— gazzetta.gr (@gazzetta_gr) December 4, 2022

«Ξέρεις η νίκη μας επί της Βραζιλίας στο σπίτι της στον τελικό του Κόπα Αμέρικα άλλαξε όλη την ψυχολογία αυτού του λαού και γέννησε έντονα ξανά την προσδοκία» συνεχίζει ο έμπειρος δημοσιογράφος και δεν μπορεί να κρύψει τη συγκίνησή του.

Δύο αδέλφια πιο δίπλα μας φωτογραφίζονται για να θυμούνται τη σκηνή, αν κρίνει κανείς από τις εκδηλώσεις πανηγυρισμών (και των παικτών στο γήπεδο μπροστά στην κερκίδα) νομίζει ότι η Αργεντινή κατέκτησε το τρόπαιο και όχι απλά πέρασε – για μια ακόμα φορά – στα προημιτελικά της διοργάνωσης.

«Η Ελπίδα είναι μεγάλη και το ξέσπασμα έχει να κάνει καθαρά με τις δυσκολίες που αντιμετώπισε ως τώρα η ομάδα αλλά τις ξεπέρασε» μας λέει ο Αργεντίνος δημοσιογράφος και μας αφήνει για να συνεχίσει το τραγούδι συνεπαρμένος από την εξέδρα.

Χαμός και έξω από το γήπεδο με τους Αργεντίνους να πανηγυρίζουν και να είναι ενθουσιασμένοι.

«Έχουμε περάσει πολλά και ως λαός και ως εθνική ομάδα χάσαμε δύο τελικούς μετά το 1986, και με τον Μέσι θεωρούμε ότι αυτή είναι η ευκαιρία μας» μας λέει ένας φίλαθλος λίγο πριν στηθεί με την παρέα του για να τον φωτογραφίσουμε.

Μαζί τους πανηγυρίζουν και οι Καταριανοί που είναι τρελοί με την Αργεντινή και με τον Μέσι αλλά και με το Μαρόκο!

Και τώρα ξανασμίγουν τα αηδόνια καθώς σε έναν προημιτελικό «τελικό» δύο από τις κορυφαίες ομάδες στην ιστορία του παγκοσμίου ποδοσφαίρου θα βρεθούν αντίπαλες για 6η φορά σε τελική φάση του Παγκοσμίου Κυπέλλου.

Η Αργεντινή και η «Βασίλισσα χωρίς στέμμα» με τους τρεις χαμένους τελικούς Ολλανδία σε ένα παιχνίδι πρόκληση που αναμένεται να μας προσφέρει μεγάλες συγκινήσεις όπως και τα προηγούμενα “All time classic” παιχνίδια τους.

Ο τελικός του 1978 στο Μπουένος Αίρες όπου η Αργεντινή πήρε το τρόπαιο στην παράταση (3-1) έχοντας «επιβιώσει» στο 90ο λεπτό του τελικού με το σκόρ στο 1-1 όταν το πλασέ του Πιτερ Ρέζενμπρικ σταμάτησε στο δοκάρι των Αργεντινων !

«Οταν είδα τον Ρέζενμπρινκ να πλασάρει τον Φιγιόλ το μόνο που σκέφτηκα ήταν καλύτερα να πεθάνω εδώ παρά στη φυλακή» είχε δηλώσει χρόνια αργότερα ο τότε αμυντικός της Αλμπισελέστε, Αλμπέρτο Ταραντίνι.

Η παράσταση του Γιόχαν Κρόιφ και της παρέας του το 1974 στο Γκελζενκίρχεν (4-0) στο δρόμο προς το χαμένο τελικό κόντρα στους γηπεδούχους Δυτικογερμανούς.

Το ανιαρό παιχνίδι τους (0-0) και πάλι επί γερμανικού εδάφους (Φρανγκφούρτη 2006) στον όμιλο οπου πέρασαν μαζι στο πρώτο Μουντιάλ του Μέσι.

Ο αξέχαστος προημιτελικός του 1998 στη Μασαλλία που κρίθηκε με το γκολ-όνειρο του Μπέργκαμπ (2-1) με τους Ολλανδούς (από τις καλύτερες εθνικές τους ομάδες) να χάνουν στα πέναλτι στον ημιτελικό από τους Βραζιλιανους και δύο χρόνια αργότερα πάλι στα πέναλτι από τους Ιταλούς στον ημιτελικό του Euro που φιλοξένησαν με το Βελγιο.

Και πάλι στα πέναλτι (!) αποκλεισμός από την Αργεντινή στο Σάο Πάολο το 2014, στον ημιτελικό με 4-2 (0-0 κανονική διάρκεια και παράταση).