Μουντιάλ 2022: Το Μαρόκο «πήρε» ήδη το Μουντιάλ και ο Κριστιάνο είπε «αντίο»
Ο Χασάν Χακίμι, πατέρας του Ασράφ, δούλευε στη Μαδρίτη ως πλανώδιος πωλητής, προκειμένου να μην λείψει τίποτα από την οικογένειά του. Το ίδιο και η μητέρα του Ασράφ, Σαΐντα, η οποία καθάριζε σπίτια.
Οι δύο τους έκαναν τεράστιες θυσίες προκειμένου ο Ασράφ να κάνει πραγματικότητα το όνειρό του να παίξει ποδόσφαιρο σε επαγγελματικό επίπεδο. Και, παρ’ ότι γεννήθηκε στην πρωτεύουσα της Ισπανίας και οι μικρές εθνικές ομάδες της χώρας του χτύπησαν επανειλημμένως την πόρτα, εκείνος επέλεξε να παίξει με την εθνική ομάδα του Μαρόκου, ως ελάχιστο δείγμα ευγνωμοσύνης σε όσα του έδωσαν οι γονείς του.
Και, κόντρα στην Ισπανία, σφράγισε την μεγαλύτερη στιγμή στην ιστορία των Λιονταριών του Άτλαντα, με εκτέλεση πέναλτι α λα Πανένκα, αφού νωρίτερα είχε κάνει τη δουλειά ο Γιασίν Μπόνο, τερματοφύλακας της (ισπανικής) Σεβίλλης.
Και όλα αυτά τα καθοδηγούσε μαεστρικά από την άκρη του πάγκου ο Ουαλίντ Ρεγκραγκί, ο οποίος στα νιάτα του έπαιξε για δύο χρόνια, ως ένα φιλότιμο δεξί μπακ, στην… ισπανική Ράθινγκ Σανταντέρ!
Η ιστορική πρόκριση του Μαρόκου επί της Ισπανίας, η οποία γιορτάστηκε από χιλιάδες Μαροκινούς στις τέσσερις γωνιές της χώρας της Ιβηρικής (και όχι μόνο), συνιστά από μόνη της ένα «Μουντιάλ» για την αφρικανική χώρα, έστω και αν ο Ρεγκραγκί αναρωτήθηκε αστειευόμενος (;) «και γιατί δηλαδή να μην το κατακτήσουμε;».
Παρ’ ότι ανέλαβε την ομάδα τον Σεπτέμβριο, αντικαθιστώντας τον Βαχίντ Χαλίλχοτζιτς με τον οποίο ήταν σκοτωμένοι οι περισσότεροι ποδοσφαιριστές (ο Χακίμ Ζίγιες είχε φτάσει στο σημείο να ανακοινώσει την αποχώρησή του από την εθνική ομάδα!), ο γεννημένος στη Γαλλία Ρεγκραγκί έχει κάνει μικρά, ποδοσφαιρικά θαύματα.
Συνέθεσε ένα πολύ δεμένο σύνολο, το οποίο δουλεύει για έναν κοινό σκοπό, δεν παρεκκλίνει από τον στόχο ούτε… δευτερόλεπτο και, συν τοις άλλοις, συνδυάζει αυτή την αυταπάρνηση με πολλή ποιότητα σε όλες τις γραμμές του.
Διαθέτει το κορυφαίο δίδυμο ακραίων μπακ στη διοργάνωση (Χακίμι – Μαζραουΐ), «σκυλιά πολυτελείας» στην μεσαία γραμμή (Άμραμπατ – Ουναχί) και δύο εξτρέμ μπαλαδόρους (Ζίγιες – Μπουφάλ) που μπορούν με μια ενέργειά τους να κάνουν την διαφορά. Αν είχαν και έναν ανάλογου επιπέδου σέντερ φορ, το χιουμοριστικό (;) ερώτημα του Ρεγκραγκί θα μπορούσε να είχε ακόμα μεγαλύτερη βάση!
Κριστιάνο, να η πόρτα...
Η μοίρα θέλησε το Μαρόκο, στην παρθενική του παρουσία σε προημιτελικά Παγκοσμίου Κυπέλλου, να αντιμετωπίσει, μετά την Ισπανία, την έτερη γειτόνισσά του από την Ιβηρική Χερσόνησο.
Η Πορτογαλία, βεβαίως, διαθέτει πολλή περισσότερη ποιότητα μεσοεπιθετικά και μέσα στην περιοχή, σε σχέση με μια Ισπανία που πόνταρε μόνο στον «λίγο» Άλβαρο Μοράτα, γιατί έτσι επέλεξε ο Λουίς Ενρίκε.
Στο σόου με… καλεσμένη την Ελβετία, ο Φερνάντο Σάντος πήρε ΤΗΝ απόφαση της διοργάνωσης: Να αφήσει εκτός ενδεκάδας τον αρχηγό, σούπερ σταρ και πρώτο σκόρερ όλων των εποχών σε επίπεδο εθνικών ομάδων (και όχι μόνο), Κριστιάνο Ρονάλντο!
Ο αγαπητός Φερνάντο ξεκαθάρισε ότι δεν ήταν τιμωρία για τη γκρίνια του «CR7» για την αντικατάστασή του στο ματς με τη Νότια Κορέα, αλλά επρόκειτο για καθαρά τακτική προσέγγιση του παιχνιδιού με τους Ελβετούς.
Ακόμα και αν ισχύει… μόνο το δεύτερο, ο Σάντος δικαιώθηκε πανηγυρικά! Ο παίκτης που πήρε τη θέση του Κριστιάνο, παρ’ ότι πρωτάρης σε Μουντιάλ και μόλις 21 ετών, σημείωσε χατ – τρικ (Γκονσάλο Ράμος)! Και ο παίκτης που φόρεσε το περιβραχιόνιο του αρχηγού εν τη απουσία του Ρονάλντο, σκόραρε και αυτός (Πέπε)!
Πέρα από τα γκολ, όμως, το πιο σημαντικό κέρδος από αυτή την ιστορική απόφαση ήταν η χορταστική εικόνα των Πορτογάλων, οι οποίοι κεντούσαν στον αγωνιστικό χώρο, με σημείο αναφοράς έναν μεταμορφωμένο Ζοάο Φέλιξ, ο οποίος στην εθνική ομάδα δεν έχει τους περιορισμούς που του επιβάλλει στην Ατλέτικο Μαδρίτης η συντηρητική προσέγγιση του Ντιέγκο Σιμεόνε.
Ο Ζοάο, ο Μπρούνο Φερνάντες, ο Μπερνάρντο Σίλβα, ο Γκονσάλο Ράμος και οι υπόλοιποι έδειξαν με τον πλέον εμφατικό τρόπο στον Κριστιάνο ότι, χωρίς να παραγνωρίζουν την τεράστια προσφορά του, πλέον δεν τον έχουν ανάγκη.
Ακούγεται σκληρό έως και… ιερόσυλο, αλλά είναι η αλήθεια. Αυτή η φουρνιά του πορτογαλικού ποδοσφαίρου είναι εξαιρετικά ταλαντούχα και δείχνει ικανή να πάει πολύ μακριά στα γήπεδα του Κατάρ.
Με τον Κριστιάνο σε ρόλο ηγέτη, αλλά όχι απαραιτήτως μέσα στον αγωνιστικό χώρο, όπου πιθανόν… επιβραδύνει τον φρενήρη ρυθμό που είδαμε τη Τρίτη (06/12), ενώ απασχολεί την μπάλα παραπάνω απ’ ότι χρειάζεται.
Παρά την αποθέωση απ’ όλο το γήπεδο και το γεγονός ότι όλα τα φλας ήταν επάνω του, ο τεράστιος Κριστιάνο βίωσε ένα άτυπο «αντίο», ακόμα και αν συνεχίζει να είναι σημείο αναφοράς στην Πορτογαλία, τουλάχιστον μέχρι το τέλος της στη φετινή διοργάνωση…
Υ. Γ.: Για την Ισπανία, τα έλεγα / έγραφα μετά την ήττα – επιλογή (;) κόντρα στην Ιαπωνία: Το νου σου Λουίς Ενρίκε, η μπάλα τιμωρεί. Και όχι μόνο επειδή η Ισπανία φάνηκε να διάλεξε (;) το «εύκολο» μέρος του ταμπλό. Αλλά γιατί έδειξε ανήμπορη να βρει εναλλακτικές για να διασπάσει την άμυνα – μπετόν του Μαρόκου. Και μην κοροϊδεύετε το «tiki taka». Όταν αυτό κυριαρχούσε, το εφάρμοζαν θρύλοι όπως ο Τσάβι, ο Αντρές Ινιέστα ή ο Νταβίδ Σίλβα...
Διάβασε όλα τα τελευταία νέα της αθλητικής επικαιρότητας. Μάθε για όλους τους live αγώνες σήμερα και δες τις αθλητικές μεταδόσεις της ημέρας και της εβδομάδας μέσα από το υπερπλήρες Πρόγραμμα TV του Gazzetta.
