Αγγλία και πέναλτι: Σαν παραμυθιού κατάρα...

To «it's coming home» αποτελεί το πλέον διαχρονικό ανέκδοτο των μεγάλων ποδοσφαιρικών τουρνουά στα οποία συμμετέχει η Αγγλία. Η διάρκεια του είναι περίπου 15 με 20 μέρες όσο δηλαδή είναι το χρονικό διάστημα από την (συνήθως) λαμπερή κι ελπιδοφόρα πρεμιέρα των «Τριών Λιονταριών» σε κάθε διοργάνωση μέχρι τον αποκλεισμό που κάθε φορά έχει κι ένα διαφορετικό... τραγικό πρόσωπο, αλλά πάντα ο τρόπος είναι ο ίδιος. Ενα χαμένο πέναλτι. Καμιά φορά και περισσότερα.

Τα αγγλικά ταμπλόιντ στο πέρασμα των χρόνων έκαναν περιουσίες ολόκληρες, ποδοσφαιρικοί συγγραφείς θησαύρισαν γράφοντας για την ίδια κατάρα που... διαλύει την εθνική Αγγλίας δεκαετίες ολόκληρες. Η βούλα του πέναλτι είναι κάτι σαν... απαγορευμένος καρπός. Όσο προσπαθούν να δαγκώσουν από αυτόν, τόσο ο ποδοσφαιρικός παράδεισος που κάθε φορά ονειρεύονται, απομακρύνεται.

Ενα χαμένο πέναλτι ήταν αυτό που λειτούργησε ξανά σαν... μαχαίρι κι άνοιξε μια ακόμη πληγή στο... σώμα της Αγγλίας, πληγή ικανή να στοιχίσει ακόμη έναν αποκλεισμό (από τη Γαλλία) από τα προημιτελικά ενός Παγκοσμίου Κυπέλλου.

«Τι πιο σύνηθες» όπως είναι και η ατάκα της εποχής. Ένα ακόμη «it's coming home» μπαίνει στο χρονοντούλαπο της ιστορίας και θα περιμένει να ξαναβγεί στο Euro2024 και μετά θα χαθεί για να εμφανιστεί στο Μουντιάλ2026 και πάει λέγοντας. Δεκαετίες ολόκληρες στο ίδιο έργο θεατές.

Αυτή την φορά ήταν ο Κέιν. Ναι, ο σπεσιαλίστας, ο άχαστος. Ο ηγέτης. Αυτός που δεν κατάλαβε καν ο Λιορίς που... έστειλε το πρώτο πέναλτι. Κι όμως το δεύτερο ήταν το «ιστορικό». Αυτό που θα τον στοιχειώσει για πάντα στην αγγλική ποδοσφαιρική ιστορία.

Τότε που έκανε την εμφάνισή της μια από τις Μοίρες της Αρχαίας Ελληνικής μυθολογίας. Η Ατροπος που έκοβε το νήμα της ζωής και όριζε τον θάνατο. Αυτή... ταξίδεψε την μπάλα μακριά και όρισε τον «ποδοσφαιρικό θάνατο» της Αγγλίας σε ένα ακόμη Παγκόσμιο Κύπελλο.

Σε ένα ακόμη τουρνουά που θα γραφεί με... κεφαλαία γράμματα στη βίβλο της αποτυχίας. Σαν παραμυθιού κατάρα η σχέση των Άγγλων με τα πέναλτι. Τόσες και τόσες ιστορικές ευκαιρίες... έφυγαν σαν άνεμος μέσα από τα χέρια τους μόνο και μόνο επειδή έπρεπε η μπάλα να στηθεί στην άσπρη βούλα.

Εκεί που άλλες και άλλες χώρες, ακόμη και υποδεέστερες ποδοσφαιρικά από τα Λιοντάρια έχουν πανηγυρίσει μοναδικές επιτυχίες. Για την Αγγλία δεν ισχύει αυτό.

Τρεις δεκαετίες τώρα τα σημάδια που αφήνουν τα «μοιραία πέναλτι» είναι ανεξίτιλα. Ο Κέιν, δυστυχώς για τον ίδιο και την εθνική του, δεν πήγε κόντρα στη μοίρα της Αγγλίας. Οι... Κέιν του παρελθόντος πολλοί και με ονόματα βαριά.

- Ο Πιρς και ο Γουόντλ στον ημιτελικό με την Γερμανία στο Μουντιάλ της Ιταλίας. Tότε που ο Γκάρι Λίνεκερ είπε την ιστορική του ατάκα.

- Ο νυν προπονητής της Αγγλίας, Γκάρεθ Σάουθγκεϊτ πάλι σε ημιτελικό με τη Γερμανία, επί αγγλικού εδάφους, στο Euro1996.
- O Iνς και ο Μπάτι στα προημιτελικά με την Αργεντινή στο Μουντιάλ της Γαλλίας το 1998.
- Ο μεγάλος Ντέιβιντ Μπέκαμ και ο Βασέλ στα προημιτελικά με τους Πορτογάλους, στο αξέχαστο για την Ελλάδα, Ευρωπαϊκό του 2004.

- Οι σπουδαίοι Λάμπαρντ, Τζέραρντ και ο Γκάραγκερ στον προημιτελικό με την Πορτογαλία στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 2006 στα γερμανικά γήπεδα.
- Ο Γιανγκ και ο Κόουλ στο Euro του 2012.
-Και φυσικά μόλις το προπερασμένο καλοκαίρι. Το καλοκαίρι του 2021, στο... ελέω κορονοϊού Euro2020. Στον τελικό κόντρα στην Ιταλία. Mέσα στο Γουέμπλεϊ. Μπροστά σε περισσότερους από 60.000 Άγγλους. Το «it's coming home» ήταν πιο κοντά από ποτέ. Η κατάρα των πέναλτι όμως δεν άλλαξε. Σάντσο, Ράσφορντ και Σάκα πήραν σειρά στην μακρά λίστα με τα... μοιραία πρόσωπα.

Φτάσαμε στο βράδυ του Σαββάτου. Αυτή τη φορά δεν χρειάστηκε η «ρουλέτα των πέναλτι». Ο τρόπος πάλι ήταν ο ίδιος όμως. Η άσπρη βούλα, ήταν η... μαύρη τρύπα που κατάπιε και τον Κέιν και τις ελπίδες εκατομμυρίων Άγγλων για κάτι καλό στο Μουντιάλ του Κατάρ. Ο σέντερ φορ της Τότεναμ θα δει εαυτόν... κρεμασμένο για πολλές εβδομάδες σε εφημερίδες και sites στο Νησί. Το έζησε ο Μπέκαμ, το έζησε ο Γουόντλ, το έζησε ο Τζέραρντ, το έζησε ο Λάμπαρντ. Σειρά του τώρα.

Η Αγγλία δεν νίκησε την μοίρα της. Ποιος ξέρει; Ίσως κάπου, κάπως, κάποτε...