Λιονέλ Μέσι, μήπως την Κυριακή να σταματήσεις το ποδόσφαιρο;

Πριν από λίγο καιρό, ο Κριστιάνο Ρονάλντο είχε αφήσει να εννοηθεί πως σκεφτόταν πολύ σοβαρά το ενδεχόμενο να «κρεμάσει» τα παπούτσια του, εφόσον η Πορτογαλία κατακτούσε το Παγκόσμιο Κύπελλο. Λίγο πριν κλείσει τα 38, με τον ίδιο να έχει μείνει ελεύθερος από τη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, ο CR7 φανταζόταν τον εαυτό του απόλυτο κυρίαρχο στο Μουντιάλ του Κατάρ. Ωστόσο, το Μαρόκο και ο... Φερνάντο Σάντος είχαν αντίθετη άποψη. Την ίδια ώρα, ο Λιονέλ Μέσι κουβαλούσε το δικό του... βάρος. Αυτό που έχει πέσει στις πλάτες του από το 2006, όταν εμφανίστηκε για πρώτη φορά σε Παγκόσμιο Κύπελλο. Να οδηγήσει την Αργεντινή στην κορυφή του κόσμου και να πραγματοποιήσει αυτό που είχε κάνει ο Ντιέγκο Μαραντόνα το 1986.

Αυτό το βάρος τον είχε οδηγήσει το 2016 στην – ευτυχώς προσωρινή - απόφαση να αποσυρθεί από την εθνική ομάδα. Μέσα σε τρία διαδοχικά καλοκαίρια, μετρούσε ισάριθμες ήττες σε τελικούς με την «αλμπισελέστε». Μία σε Παγκόσμιο Κύπελλο (2014) και δύο σερί σε Copa America (2015, 2016). Ο αποκαλούμενος «διάδοχος του Μαραντόνα»... όφειλε στα μάτια των φίλων του ποδοσφαίρου (όχι μόνο της Αργεντινής) να κατακτήσει ένα τρόπαιο με την εθνική ομάδα, ώστε να θεωρηθεί – τουλάχιστον – ισάξιος του Ντιέγκο. Αυτή η πίεση τον είχε λυγίσει τότε.

Ο ίδιος πήρε πίσω αυτή την – εν θερμώ – απόφασή του και παρέμεινε ο ηγέτης της «αλμπισελέστε», με αποτέλεσμα πέρσι να σπάσει την πρώτη «κατάρα», που κρατούσε για 28 χρόνια. Οδήγησε την Αργεντινή στην κατάκτηση του Copa America και μάλιστα μέσα στη Βραζιλία. Το πρώτο βάρος για τον ίδιο είχε ήδη φύγει. Να κατακτήσει έστω ένα τρόπαιο με την εθνική ομάδα. Και ένα χρόνο μετά, βρίσκεται μία ανάσα από το απόλυτο. Να σηκώσει – επιτέλους – το τρόπαιο του Παγκοσμίου Κυπέλλου. Ώστε να σταματήσει και αυτή η «καραμέλα» ότι ο Μαραντόνα παραμένει ο GOAT, επειδή ο Μέσι δεν έχει πάρει Μουντιάλ.

Απόλυτη σύγκριση δε θα υπάρξει ποτέ, καθώς πρόκειται για ποδοσφαιριστές δύο διαφορετικών εποχών. Και φυσικά η όποια ετυμηγορία δεν πρέπει να εξαρτηθεί σύμφωνα με το αποτέλεσμα του τελικού της Κυριακής. Δηλαδή, αν ο Μέσι σηκώσει την κούπα θα είναι ο κορυφαίος όλων των εποχών, ενώ αν δεν τα καταφέρει δε θα είναι; Κατά τη γνώμη μου, τις απαντήσεις και τα διαπιστευτήρια τα έχει δώσει ο ίδιος τα τελευταία 15 χρόνια. Όχι σε μία διοργάνωση ή σε δύο. Δεκαπέντε - και βάλε - συνεχόμενα χρόνια (μαζί με τον Κριστιάνο φυσικά) είναι στην κορυφή. Με υψηλού επιπέδου ποδοσφαιρικές παραστάσεις δύο φορές την εβδομάδα. Με πάνω από 50 παιχνίδια ανά σεζόν. Πραγματικά απλησίαστα κατορθώματα.

Ποιος δεν τον έχει θαυμάσει να περνάει όλη την άμυνα της Χετάφε, πριν βάλει γκολ, σε ηλικία 20 ετών; Ή όταν ανάγκασε τον Ζερόμ Μπόατενγκ σε μία μεγαλοπρεπέστατη τούμπα, μετά από μία ακόμη μαγική ντρίμπλα; Για να μην πούμε πόσες φορές έχει αφήσει άναυδο το κοινό στο Μπερναμπέου σε clasico με τη Ρεάλ. Όσο για τίτλους και προσωπικές διακρίσεις; Δεν υπάρχει λόγος να τα απαριθμήσουμε, γιατί το κείμενο δε θα έχει τελειωμό. Και γιατί φυσικά ο Λιονέλ Μέσι δεν είναι μόνο οι τίτλοι που κατέκτησε, αλλά κυρίως αυτό το «χάδι» στη μπάλα με το αριστερό του πόδι.

Τι άλλο, δηλαδή, μπορεί να κυνηγήσει στην καριέρα του ο Μέσι μετά από αυτό το Παγκόσμιο Κύπελλο. Ανεξάρτητα, αν το κατακτήσει ή όχι. Από τη στιγμή που ο ίδιος δήλωσε πως ο τελικός θα είναι το τελευταίο του ματς σε Μουντιάλ, τότε τι άλλο του μένει; Να πάρει ένα ακόμη Champions League ή ένα πρωτάθλημα με την Παρί; Μία ακόμη Χρυσή Μπάλα; Συγγνώμη, αλλά τίποτα από όλα αυτά δε... λέει κάτι πια, μπροστά σε όσα έχει καταφέρει. Δεν ξέρω τι δεσμεύσεις έχει με χορηγούς και συμβόλαια, όμως ο Μέσι στα 35 του, δεν πρέπει να κάνει το λάθος τόσων κορυφαίων ποδοσφαιριστών, που δεν αποσύρθηκαν την κατάλληλη στιγμή, με αποτέλεσμα να φθαρεί η εικόνα τους. Μήπως πρέπει να σκεφτεί το «αντίο» μετά τον τελικό και να αποσυρθεί εκεί που του αξίζει; Δηλαδή στην κορυφή...