Μουντιάλ 2022, Γαλλία: Η κληρονομιά του Ζιντάν και η στόφα νικητή μιας πρώην... αποτυχημένης

12 Ιουλίου του 1998. Η μέρα που η ποδοσφαιρική μοίρα μιας χώρας 67,5 εκατομμυρίων ανθρώπων θα άλλαζε για πάντα. Μέχρι τότε βλέπετε το αγαπημένο της άθλημα την κερνούσε μόνο πίκρες. Αποτυχίες στοιβαγμένες η μια πάνω στην άλλη. Για 68 ολόκληρα χρόνια πάσχιζε να λύσει αυτή την κατάρα. Κι εκείνο το καλοκαίρι όλα έμοιαζαν ιδανικά για να το πετύχει.

Το Παγκόσμιο Κύπελλο είχε επιστρέψει στα εδάφη της και η Γαλλία για πρώτη φορά στην ιστορία είχε καταφέρει το ανέλπιστο: να περάσει τον σκόπελο των ημιτελικών και να καταγράψει την παρθενική της συμμετοχή σε τελικό της σπουδαιότερης ποδοσφαιρικής γιορτής. Αντίπαλος τότε η Βραζιλία των αστέρων. Των Ρονάλντο, Ριβάλντο, Ρομπέρτο Κάρλος και Καφού που ήταν έτοιμοι να υπερασπιστούν το στέμμα τους απέναντι σε κάποιους ευρωπαίους... πρωτάρηδες.

Το μόνο πρόβλημα ήταν πως και η Γαλλία από την πλευρά της είχε φροντίσει να συλλέξει τη δική της πανστρατιά αστέρων, διψώντας για μια ιστορική κορυφή. Λιζαραζού, Βιεϊρά, Μπλαν, Τζορκαέφ, Ντεσάν, Ντεσαϊγί, Ζιντάν, Πιρές, Ανρί, Τουράμ, Μπαρτέζ, Πετίτ, Καρεμπέ, Τρεζεγκέ συνέθεταν μεταξύ άλλων ένα ρόστερ που έλαμπε από κάθε όψη.

Μαζί κι η δύναμη του κόσμου που τους είχε ήδη βοηθήσει απέναντι στα εμπόδια των Παραγουάη, Ιταλία και Κροατία στα νοκ-άουτ για να τους στείλει στον μεγάλο τελικό. Ένα ολόκληρο έθνος που έσφυζε από ενθουσιασμό σαν να ήξερε τι το περιμένει... Το τέλος της ιστορίας λίγο - πολύ γνωστό.... Δυο γκολ του Ζιντάν που του χάρισαν μια αιώνια θέση στη σφαίρα του μύθου, ένα ακόμα από τον Πετίτ, 3-0 και... γαλλικό πάρτι μέχρι το πρωί. Το μόνο δεδομένο εκείνη τη στιγμή ήταν πως η Γαλλία είχε κατακτήσει το πρώτο της Παγκόσμιο Κύπελλο, όμως τα αποτελέσματα που φάνηκαν μελλοντικά ήταν ακόμα πιο εντυπωσιακά.

Με μια κατάκτηση Euro να ακολουθεί το 2000 και μια ακόμα παρουσία σε τελικό Μουντιάλ πίσω στο 2006, η γενιά του Ζιντάν είχε ολοκληρώσει το έργο της με τρόπαια, ιστορία, αναμνήσεις. Αναμνήσεις που σφυρηλάτησαν μια νέα γενιά, γαλουχημένη πλέον με την γλυκιά γεύση της επιτυχίας. Μέχρι το έπος του 1998, η Γαλλία ποτέ δεν ήταν αυτή η υπερδύναμη στο παγκόσμιο ποδόσφαιρο. Κι όμως στα χρόνια που ακολούθησαν, τα παιδιά που τότε παρακολουθούσαν εκστασιασμένα μέσα από τους τηλεοπτικούς δείκτες τους ήρωές τους να φτάνουν στην κορυφή του κόσμου, χρόνια αργότερα ήταν σε θέση να το επαναλάβουν.

Οι Ζιντάν, Μπλαν, Ντεσαϊγί, Ανρί μετατράπηκαν στους Μπαπέ, Πογκμπά, Γιορίς, Γκριεζμάν, Ζιρού οι οποίοι καθοδηγούμενοι υπό τις οδηγίες του Ντιντιέ Ντεσάν (μέλος εκείνης της χρυσής γενιάς της Γαλλίας) απέδειξαν ποιο είναι το πραγματικό κατόρθωμα του έπους του 98΄. Το τρόπαιο άλλωστε μπορεί να ήταν το επιστέγασμα, ο πρώτος γλυκός καρπός έπειτα από χίλιες πίκρες. Η κληρονομιά ωστόσο που άφησαν για τους μελλοντικούς αστέρες ήταν εκείνη που πραγματικά έκανε τη διαφορά για τη Γαλλία, για να τη μετατρέψει σε ένα μεγαθήριο με ατόφια στόφα νικητή.

Η ιστορία την τελευταία δεκαετία σχεδόν μιλάει από μόνη της. Μια παρουσία στον τελικό του Euro 2016 για... ορεκτικό, η κατάκτηση του Μουντιάλ του 2018 στα γήπεδα της Ρωσίας, μια κακή παρένθεση στο προηγούμενο Euro και πλέον επιστροφή στις αποδόσεις που έχει συνηθίσει. Ακόμα και αν πριν τη σέντρα στο Παγκόσμιο Κύπελλο του Κατάρ θεωρούνταν από πολλούς ως ντεφορμέ, ακόμα κι αν δέχθηκε κύμα τραυματισμών πριν καν προλάβει να ανταλλάξει την πρώτη πάσα, η Γαλλία είναι ξανά εδώ. Στο τελευταίο σκαλί, ένα βήμα πριν από το όνειρο και το πρώτο back to back στην ιστορία των Μουντιάλ μετά το μακρινό 1962...

Ένα έθνος που για σχεδόν 70 χρόνια είχε μάθει στην αποτυχία, την τελευταία εικοσαετία έχει ανοίξει τα φτερά του και έχει εξελιχθεί σε έναν από τους μεγάλους «παίκτες» σε παγκόσμιο επίπεδο. Κι όλα αυτά... επειδή κάποια πιτσιρίκια στις αρχές της χιλιετίας πήραν έμπνευση από τους παιδικούς τους ήρωες και αποφάσισαν να τους μιμηθούν με μια μπάλα στα πόδια!