Η Εύα, το Κατάρ, η FIFA και η παγκόσμια μποχα

Ζώντας σε εποχές όπου τα σκάνδαλα που «σκάνε» συνέχεια γύρω μας είναι εκκωφαντικά, η σκανδαλολογία που συντηρείται (μάλλον όχι άδικα) ακριβώς εξαιτίας των αποκαλύψεων συνεχής και η πεποίθηση ότι «όλοι τα παίρνουν από παντού» παγιωμένη. Υπάρχει, λοιπόν, ισχυρή πιθανότητα να μην αντιλαμβανόμαστε τελικά το μέγεθος και τη σημασία των συμβάντων και των καταστάσεων που βιώνουμε. Ή μπορεί (πολλοί) να μη θέλουν κιόλας. Γιατί υπάρχει τέτοια πλημμύρα διαφθοράς γύρω μας που μάλλον έχουμε συνηθίσει και δεν μας πιάνει και πολύ η…μυρωδιά.

Η περίπτωση της Εύας Καϊλή πέρα από το όποιο, πικάντικο/σκανδαλοθηρικό, σκέλος έχει λόγω της… «εκπάγλου καλλονής» της βασικής πρωταγωνίστριας, μας δίνει ακόμα μια εικόνα βούρκου για το Παγκόσμιο Κύπελλο που ολοκληρώνεται την Κυριακή στο Κατάρ. Γιατί αν δεν έχει γίνει κατανοητό οι υποθέσεις συνδέονται απόλυτα μεταξύ τους. Μόνο τυχαίο δεν είναι ότι (όπως αποκαλύπτεται) η διαδικασία έρευνας των βελγικών αρχών, που οδηγεί τώρα στις συλλήψεις και διώξεις ευρωβουλευτών και συνεργατών τους, τρέχει με ένταση τον τελευταίο χρόνο. Το ίδιο διάστημα δηλαδή που η Ευρώπη έχει στρέψει τα μάτια της πολύ περισσότερο πάνω στη διοργανώτρια του Παγκοσμίου Κυπέλλου. Όχι για καλό βέβαια. Τα όσα αποκαλύπτονταν κατά κύματα για τους χιλιάδες νεκρούς εργάτες των έργων του Μουντιάλ, αλλά και την οικτρή μεταχείρισή τους, όπως και όλα τα ζητήματα με τα ανθρώπινα δικαίωματα στο βαριά μοναρχικό αραβικό κράτος, έβγαλαν…στη σέντρα τη χώρα και την ηγεσία της, πριν από τα τη σέντρα της διοργάνωσης.

Τα όσα είχαν ακουστεί (σχεδόν ψιθυριστά) για προθέσεις της FIFA να μεταφέρει αλλού τη διοργάνωση αντιμετωπίστηκαν (και σωστά) από την αρχή ως ανέκδοτα. Από τη στιγμή που πέρα από τον πρόεδρο δεν άλλαξαν και πολλά στους μηχανισμούς (όχι στα πρόσωπα) στην Παγκόσμια Ομοσπονδία, δεν υπήρχε περίπτωση να προτιμήσει την ηθική από το χρήμα. Παρ όλα αυτά η εμπιστοσύνη της διοργανώτριας αρχής δεν αρκούσε στους εμίρηδες, που ήθελαν να αγοράσουν (όπως αποδεικνύεται) και την…αγάπη της Ευρωβουλής και την έξωθεν καλή μαρτυρία. Άλλωστε για αυτούς η διοργάνωση ήταν το μεγάλο στοίχημα για να μεγαλώσουν τη σκιά τους στη παγκόσμια σκηνή. Όχι όμως αλλάζοντας τον τρόπο που προσεγγίζουν τα ανθρώπινα δικαιώματα, αλλά πληρώνοντας για καλά λόγια.

Το εντυπωσιακό δεν είναι ότι με βάση τη λογική του πλούσιου που… «τα χώνει» η ηγεσία του Κατάρ κινήθηκε έτσι, αλλά ότι βρέθηκαν τόσο θρασείς εκλεγμένοι ευρωπαίοι εκπρόσωποι που δεν δίστασαν να (προσπαθήσουν έστω) να μας βγάλουν όλους τρελούς, παρουσιάζοντας μια άλλη εικόνα από αυτή που είχε αποδειχθεί με στοιχεία αξιόπιστων διεθνών οργανώσεων. Το μόνο που μπορεί να πει κάποιος είναι ότι…τουλάχιστον πληρώθηκαν γι αυτό και δεν πούλησαν ατόφια ιδεολογία. Στην περίπτωση της Καϊλή βέβαια η ίδια προσπαθεί να αποδείξει ότι ήταν απλά μια «χρήσιμη ηλίθια», αλλά και αυτό ούτως ή άλλως (αν ίσχυε) θα έπρεπε να έχει βαριά ποινή.

Αυτή η υπόθεση λοιπόν που έτρεξε παράλληλα με την τελική οργανωτική φάση του Παγκοσμίου Κυπέλλου τι μας διδάσκει άραγε; Όταν βλέπουμε τον πύρινο υπέρ Κατάρ («πρότυπο στα εργασιακά δικαιώματα» είπε και έβγαλε και βαρύ παράπονο για την κριτική που γίνεται) λόγο της Καϊλή στον Ευρωκοινοβούλιο υπό τα φανερά απορημένα βλέμματα των συναδέλφων της, λίγο πριν την έναρξη των αγώνων και τον συγκρίνουμε με την πιο «έξυπνη», αλλά σαφώς στην ίδια κατεύθυνση, τοποθέτηση του Ινφαντίνο ο οποίος στις 19/11 ένιωθε «Αραβας, γκέι και μετανάστης εργάτης» προσπαθώντας με πολύ..συναίσθημα, να μας πείσει για την τεράστια πρόοδο του Κατάρ στον τομέα των εργασιακών και ανθρωπίνων δικαιωμάτων και μαζί και τις βαλίτσες με το χρήμα, ποιο συμπέρασμα να βγάλουμε;

Όταν έχει αποδειχθεί ότι στο «πακέτο» των δύο διοργανώσεων που δόθηκαν υπό την ηγεσία του Μπλάτερ (Ρωσία, Κατάρ) το χρήμα έρρεε προς κάθε κατεύθυνση, πρέπει να πειστούμε ότι αυτοί που το έδωσαν σταμάτησαν -μετά-;να χρησιμοποιούν τις ίδιες μεθόδους για να αγοράσουν ότι τους λείπει; Από τη στιγμή μάλιστα που άρχισαν να πιέζονται πραγματικά, καθώς –πριν από αυτό- δεν ασχολήθηκε και κανένας με το σκλαβοπάζαρο εργαζομένων σε αυτά τα κράτη.

Η διαφθορά που αποκάλυπτεται στην Ευρωβουλή συνδέεται άμεσα με το Κατάρ και το Παγκόσμιο Κύπελλο το οποίο είναι η κότα με τα χρυσά αυγά για τη FIFA. Αυτή που πούλησε δημοκρατία σε μια χώρα που την στερείται σε μεγάλο βαθμό και επέβαλλε λογοκρισία στις ομοσπονδίες και τους παίκτες που θέλησαν να αντιδράσουν (και αυτές/αυτοί πειθήνια υπάκουσαν).

Ο κορυφαίος του χορού της παγκόσμιας ομοσπονδίας που συνεχίζει το θεάρεστο έργο του στιγματισμένου Γιόσεφ Μπλάτερ θα εκλεγεί χωρίς αντίπαλο για ακόμα μια θητεία ως πρόεδρος. Στα μάτια μου αυτή η τεράστια αποδοχή από τα μέλη της FIFΑ όχι μόνο δεν τον δικαιώνει αλλά δείχνει το βάθος της διαφθοράς και της ηθικής κατάπτωσης στο παγκόσμιο ποδόσφαιρο.

Ας το έχουν υπόψιν αυτό και όσοι στη χώρα μας λιμπίζονται διοργάνωση Παγκόσμιου Κυπέλλου μαζί με το άλλο... υπόδειγμα δημοκρατίας, τη Σαουδική Αραβία.