Ο “διπλός” τελικός είναι η μόνη λύση για το Κύπελλο

Και φτάσαμε στις 18 Απριλίου. Και δεν γνωρίζουμε ούτε το “πότε”, ούτε το “πού” του τελικού του NOVIBET Κυπέλλου Ελλάδας. Και το εντυπωσιακό στην υπόθεση είναι το γεγονός ότι δεν προκαλεί σε κανέναν από εμάς μεγάλη έκπληξη όλο αυτό που σήμερα συμβαίνει στην υπόθεση του τελικού. Δηλαδή αυτό είναι κάτι που δεν μας εκπλήσσει διότι όχι απλώς μας έχει ξανασυμβεί αλλά το έχουμε συνηθίσει.

Αν κάνεις ένα βήμα πίσω και το δεις από απόσταση, μένεις με την απορία σχετικά με το πώς είναι δυνατόν το ίδιο το ποδόσφαιρο, δηλαδή η μικροκοινωνία αυτών που διοικούν, να μην έχει κάνει αυτή την παραδοχή περί της αδυναμίας του να διοργανώσει έναν τελικό με ασφάλεια και πολιτισμό και επιμένει να χτυπά κάθε χρόνο το κεφάλι του στον τοίχο. Όσοι το παρακολουθούμε όλο αυτό που συμβαίνει μένουμε με την απορία σχετικά με το πώς γίνεται να μην αποφασίζει το ίδιο το ποδόσφαιρο να αλλάξει το καταστατικό του και να μπει στην εποχή του διπλού τελικού με την παρουσία οπαδών μόνο της γηπεδούχου ομάδας.

Αυτό που σήμερα ζει το ποδόσφαιρο, που δεν υπάρχει γήπεδο και πόλη που να θέλουν να φιλοξενήσουν τον τελικό του Κυπέλλου είναι το μεγαλύτερο κατάντημα. Και όλο αυτό, που σήμερα συμβαίνει, φαινόταν από τα προηγούμενα χρόνια ότι έρχεται. Μένεις λοιπόν με την απορία σχετικά με το πώς γίνεται το ποδόσφαιρο, δηλαδή η ΕΠΟ, να μη λειτουργεί προνοητικά και τελικά να λειτουργεί δυσφημιστικά, δεδομένου ότι όλο αυτό που σήμερα συμβαίνει μόνο καλή φήμη δεν δημιουργεί για τον τελικό του Κυπέλλου.

Στην σημερινή στιγμή, που έχει τόσο ξεφύγει η οπαδική βία, δεν υπάρχει κανείς στο ελληνικό οικοσύστημα που να μπορεί να εγγυηθεί για την διεξαγωγή ενός “ειρηνικού” τελικού στο Πανθεσσαλικό στάδιο ακόμη και μόνο με την παρουσία μαθητών. Δηλαδή δεν υπάρχει κάποιος που μπορεί να εγγυηθεί ότι η περιοχή του Βόλου δεν θα γεμίσει από κάφρους που θα είναι έτοιμοι να σκοτωθούν στους δρόμους και θα είναι έτοιμοι να κάνουν “ντου” για να μπουκάρουν στο γήπεδο την ώρα του τελικού. Άρα, πώς θα γίνει ο τελικός στον Βόλο; Ακόμη και αν αποφάσιζε η ΕΠΟ να τον κάνει με κλειστές τις πόρτες, ποιος λέει ότι δεν θα γέμιζε με κάφρους η πόλη; Και ποιος λέει ότι αυτή η εικόνα, της διεξαγωγής του τελικού μπροστά σε άδειες κερκίδες θα δημιουργούσε καλή φήμη;

Αφήνοντας στην άκρη τις καταστατικές δυσκολίες και τα συναφή, ρεαλιστικά για το ποδόσφαιρο δεν θα υπήρχε σήμερα καμία καλύτερη εκδοχή από την διεξαγωγή δύο τελικών για την ανάδειξη του κυπελλούχου. Και είναι βέβαιο ότι αυτό το σενάριο θα δημιουργούσε λιγότερο κακή φήμη για τον τελικό του κυπέλλου συγκριτικά με την φήμη που αυτός σήμερα δημιουργεί με τα όσα συμβαίνουν. Ακόμη και αν συμφωνούσαν για κάποιο λόγο ο ΠΑΟΚ και η ΑΕΚ να παίξουν στο ΟΑΚΑ, και έβρισκε η ΕΠΟ τον τρόπο να συνεννοηθεί με την διοίκηση του Σταδίου και να το χρησιμοποιήσει, ποιος λέει ότι οι φετινές εικόνες θα ήταν καλύτερες από τις περσινές;

Το ελληνικό ποδόσφαιρο δεν μπορεί σήμερα να κάνει αγώνα με την παρουσία οπαδών και των δύο ομάδων. Αυτή είναι η πραγματικότητα. Και αν το ίδιο το ποδόσφαιρο δεν την αναγνωρίσει και δεν αναλάβει την ευθύνη να την αλλάξει, αυτά που έχουμε μπροστά θα αποδειχθούν χειρότερα από αυτά που έχουμε αφήσει πίσω.