Παντού «καταραμένη» αυτή η Σάντερλαντ;

• Το Netflix φταίει για όλα
• Πώς να μην την νιώσεις;
• Ποιος θα την αναστήσει;

ΑΝ το λέγατε όμως, ΑΝ το ρωτούσατε θα είχατε ως ένα σημείο τα δίκια σας. Διατί είναι ΚΑΠΩΣ άκυρο να ασχολείσαι με την ποδοσφαιρική κατάθλιψη που ακούει στο όνομα Σάντερλαντ. Αλλά έλα που ασχολούμαι. Και δεν είμαι ο μόνος.

Εντωμεταξύ δεν είναι να πεις και καμιά ομάδα που έγραψε ιστορία στην Πρέμιερ Λιγκ με το ποδόσφαιρό της. Σταθερή και τίμια ήταν για μπόλικες σεζόν, αλλά δεν απέκτησε φίλους από το πουθενά για την μπάλα της. Ή τουλάχιστον δεν απέκτησε φίλους από το πουθενά για την ΚΑΛΗ της μπάλα. Όχι. Η Σάντερλαντ απέκτησε φίλους και πατ-πατ-πάτηδες από το πουθενά εξαιτίας της τραγικής της κατάστασης. Της εντυπωσιακά καταστροφικής της πτώσης.

Το Netflix φταίει για όλα

Μια πτώση που αποτυπώθηκε αρχικά στο εξαιρετικό Sunderland Till I Die, μια μίνι σειρά ντοκιμαντέρ του Netflix, που ξεκίνησε ως καταγραφή της προσπάθειας της Sunderland να κάνει το άμεσο bounce back από την Premier League μετά τον υποβιβασμό της και «μεταμορφώθηκε» σε μια σκληρή, αλλά θεατρικά και δραματουργικά υπέροχη τραγωδία, καθώς οι «Μαύρες Γάτες» όχι μόνο δεν ανέβηκαν αλλά βίωσαν ένα δεύτερο σερί υποβιβασμό στην League One, όπου και εξακολουθούν να βρίσκονται.

Τέτοια μάλιστα ήταν η επιτυχία της σειράς που ακολούθησε και μια δεύτερη σεζόν, ίσως γιατί κανείς δεν πίστευε ότι δεν θα τελείωνε με ένα σχετικό happy end, την άνοδο δηλαδή της ομάδας με σχετική ευκολία ξανά στην Championship. Η τραγωδία όμως συνεχίστηκε και κάπου εκεί η ομάδα της Sunderland άρχισε να καταλαβαίνει ότι είχε κερδίσει φίλους από κάθε γωνιά της γης. Πολλές φωνές βέβαια (και τείνω να συμφωνώ με αυτές) έκαναν λόγο για τις κάμερες που αποτύπωναν τον αληθινό πόνο των κατοίκων της περιοχής και του κόσμου της ομάδας και πως αυτά τα ψυχικά χτυπήματα σε έκαναν ως αρχικά ουδέτερο θεατή να ζητάς κι εσύ μέσα σου ένα καλύτερο «τέλος» για μια ομάδα με δεδομένη ιστορία, αλλά και δεδομένα αβέβαιο μέλλον.

Πώς να μην την νιώσεις;

Προσωπικά πολλές φορές έπιασα τον εαυτό μου να σφίγγεται, ειδικά σε πλάνα που έδειχναν μεγαλύτερους σε ηλικία φιλάθλους των Rokerites να κλαίνε, να δαγκώνονται και να ψάχνουν κάπου λίγη ποδοσφαιρική ελπίδα. Δεν είναι λίγο πράγμα να βλέπεις έναν παππού ή μια γιαγιά να κλαίει, όταν ξέρεις ότι σε μια πόλη όπως το Sunderland, λίγα πράγματα μπορούν να φωτίσουν την ζωή σου, πέρα από την μοναδική ομάδα της περιοχής. Όταν και αυτή χάνει τον δρόμο της, η μουντάδα που κρέμεται πάνω από τις σκεπές των σπιτιών φαντάζει ακόμα πιο βαριά.

Κάπου εκεί όμως τελειώνει έτσι δεν είναι;

Όχι ακριβώς. Αυτό που ξεκίνησε το Sunderland Till I Die, έχει συνεχιστεί σε άλλες μορφές διαδραστικής ασχολίας, καθώς χιλιάδες άνθρωποι που ακολούθησαν το τραγικό ταξίδι της Σάντερλαντ, συνεχίζουν να «πονάνε» για μια ομάδα που με έναν περίεργο τρόπο έγινε και λίγο δική τους.

Ποιος θα την αναστήσει;

Την ώρα που διαβάζετε αυτές τις γραμμές, το Athletic, ίσως το καλύτερο αθλητικό site στον πλανήτη, έχει ξεκινήσει ένα απίθανο challenge, καλώντας τους αναγνώστες του, να αναλάβουν την ομάδα στο Football Manager και να αποπειραθούν ΠΡΟΣΕΞΤΕ ΤΩΡΑ, όχι να την οδηγήσουν στην Premier League ή στην κατάκτηση ενός FA Cup, αλλά απλά να ΑΝΤΕΞΟΥΝ πάνω στο φουρτουνιασμένο της καράβι και να γράψουν τις εμπειρίες τους.

Διότι σε περίπτωση που δεν το έχετε καταλάβει ακόμα, η Sunderland εξακολουθεί να είναι καταραμένη, εξακολουθεί να βολοδέρνει στην League One, εξακολουθεί να μην προσπαθεί να βρει μια καλύτερη μέρα και ΕΞΑΚΟΛΟΥΘΕΙ να είναι ένα βαρύ φορτίο για να το αναλάβει κανείς, ακόμα και ψηφιακά ποδοσφαιρικά τοπία του Football Manager.

Σύμφωνα με τις εμπειρίες αναγνωστών και συντακτών μέχρι τώρα, έχουν καταγραφεί πολλές απολύσεις, πολλά σκαμπανεβάσματα, αλλά λίγη σταθερότητα, καθώς όπως και στην πραγματικότητα, η ομάδα χρειάζεται ένα γερό ξεσκαρτάρισμα, προσεκτικές και έξυπνες κινήσεις μιας και τα λεφτά είναι περιορισμένα και γερές πρέζες υπομονής που όμως είναι κάτι που πλέον σπάνια συνδέεται με την ομάδα που κάποτε τα έβαζε με τους δυνατούς της Πρέμιερ Λιγκ.

Η ερώτηση λοιπόν που θέτω κι εγώ με την σειρά μου είναι: Υπάρχει κανένας άρρωστος Rokerite έστω και από απόσταση που έχει αποπειραθεί να «αναστήσει» τις Μαύρες Γάτες; Και αν ναι, τι πονεμένες ιστορίες έχετε να μεταφέρετε;

Εγώ πάντως το δηλώνω ξεκάθαρα. Όπου την έχω βρει ψηφιακά, σε Football Manager, σε FIFA, σε όλα, την έχω στείλει στα βράχια. Το δηλώνω με πόνο ψυχής.