Ζητείται ήρωας να αναλάβει την Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ

Όταν επισημοποιήθηκε η επιστροφή του Κριστιάνο Ρονάλντο στην Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, τόλμησα σε αυτή την διαδικτυακή γωνιά να γράψω ένα blog με τίτλο «Με τον Κριστιάνο; Η Γιουνάιτεντ πρωταθλήτρια!». Και, μόλις τρεις μήνες αργότερα, διαψεύδομαι πανηγυρικά. Γιατί να το κρύψομεν άλλωστε;

Φρονώ ότι θαμπώθηκα τόσο από την λάμψη του «CR7» που δεν είδα τα τεράστια διοικητικά, τακτικά και αγωνιστικά προβλήματα που είχε η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ και δεν ήταν δυνατό να διορθωθούν από τα γκολ που δεδομένα θα πρόσφερε στην ομάδα (όπως και κάνει με συνέπεια) ο Πορτογάλος σούπερ σταρ.

Η απόλυση του Όλε Γκούναρ Σόλσκιερ, μετά την τεσσάρα – ντροπή από την Γουότφορντ (συγνώμη, από ποια;), ήταν απελπιστικά καθυστερημένη και στέρησε από τη Γιουνάιτεντ την πιθανότητα να προσλάβει έναν προπονητή πιο έτοιμο από τον Νορβηγό για να βάλει την ομάδα στον ίσιο δρόμο.

Ο σαφώς πιο μπαρουτοκαπνισμένος στο υψηλότερο επίπεδο Αντόνιο Κόντε περίμενε μέχρι τελευταία στιγμή προτού αναλάβει την Τότεναμ, ενώ το προηγούμενο καλοκαίρι θα ήταν ξεκάθαρα πιο «εύκολη» η πρόσληψη του Μαουρίσιο Ποτσετίνο από την Παρί Σεν Ζερμέν ή του Έρικ Τεν Χαγκ από τον Άγιαξ.

Πιο εύκολη και βεβαίως πιο ουσιαστική, αφού ο προπονητής που θα αναλάμβανε θα είχε χρόνο για να δουλέψει όπως πρέπει και να επιχειρήσει να βάλει μια διαφορετική ταυτότητα στην ομάδα.

Τώρα, ο Σερ Άλεξ Φέργκιουσον προσπαθεί να βάλει τα μεγάλα μέσα (τον… εαυτό του, δηλαδή!) για να πείσει τον Αργεντινό να αφήσει στα κρύα του λουτρού τα πετροδόλαρα των Παριζιάνων, κάτι που θεωρώ εξαιρετικά δύσκολο, γνωρίζοντας και τον τρόπο σκέψης του «Πότσε».

Ο εκτελεστικός αντιπρόεδρος Εντ Γούντγουορντ και ο εκτελεστικός διευθυντής Ρίτσαρντ Άρνολντ πρόσθεσαν άλλη μια αποτυχημένη απόφαση σε μια οκταετή αλυσίδα συνεχόμενων λαθών σε ό, τι έχει να κάνει με προσλήψεις προπονητών (μετά την συνταξιοδότηση του Σερ Άλεξ) και, κυρίως, την απόκτηση – πώληση ποδοσφαιριστών.

Το τωρινό ρόστερ της Γιουνάιτεντ στερείται εμφανώς ενός αμυντικού μέσου πρώτης γραμμής που θα κρατάει σε ισορροπία την ομάδα στις δύσκολες στιγμές, ενώ και η συνολική – ατομική λειτουργία της άμυνάς της είναι πολύ προβληματική, παρά την προσθήκη ενός παίκτη εγνωσμένης αξίας όπως ο Ραφαέλ Βαράν.

Ο Σόλσκιερ, ο οποίος αποχώρησε με δάκρυα στα μάτια, δεν μπόρεσε να διαχειριστεί τα αποδυτήρια και τα «εγώ» των παικτών του, οι οποίοι επί της ουσίας στράφηκαν εναντίον του, μη σεβόμενοι και την τεράστια προσφορά του στον σύλλογο.

Τον Οκτώβριο, όπως αποκαλύπτει η εφημερίδα «The Telegraph», υπήρξε έντονη λογομαχία μεταξύ κάποιων παικτών και του προπονητή, στον οποίο επιρρίπτουν ευθύνη γιατί φέρεται να έδειχνε προτίμηση σε συγκεκριμένους παίκτες, διατηρώντας μεταξύ άλλων στην ενδεκάδα τον ντεφορμέ Χάρι Μαγκουάιρ, στον οποίο έδωσε και το περιβραχιόνιο του αρχηγού.

Η περιθωριοποίηση παικτών όπως ο Έρικ Μπαϊγί, ο Άλεξ Τέλες, ο Ντόνι Φαν ντε Μπέεκ, ο Τζέσε Λίνγκαρντ, ο Νεμάνια Μάτιτς και ο Τζέιντον Σάντσο δεν άρεσε στα αποδυτήρια (πάντα αυτοί που λείπουν είναι οι καλύτεροι…), όπου βετεράνοι όπως ο Κριστιάνο και ο Έντινσον Καβάνι ήταν δυσαρεστημένοι με ορισμένες συμπεριφορές.

Ο (υπερβολικά καλός;) Σόλσκιερ είχε χάσει τον έλεγχο, αλλά δεν φταίει (μόνο) αυτός, αφού πιθανότατα δεν είχε το ειδικό βάρος για να καθίσει σε έναν τέτοιο πάγκο, παρ’ ότι θα είναι πάντα ένας θρύλος του συλλόγου.

Και τώρα, τι γίνεται; Κατά σύμπτωση, ο Μάικλ Κάρικ θα καθίσει ως υπηρεσιακός στον αγώνα – τελικό για το Champions League (Τρίτη 23/11, 19:45) με αντίπαλο την ομάδα (Βιγιαρεάλ), κόντρα στην οποία ο Σόλσκιερ έχασε τον μοναδικό τελικό που έδωσε με τη Γιουνάιτεντ, αυτόν του Europa League τον περασμένο Μάιο.

Ο άλλοτε μέσος της Γιουνάιτεντ δύσκολα θα παραμείνει μέχρι το τέλος της σεζόν, αν και αυτή την στιγμή δεν υπάρχουν πολλές ελεύθερες επιλογές στην αγορά για να αναλάβουν μια ομάδα με τεράστιες απαιτήσεις αλλά, ταυτόχρονα, πολύ μεγάλα προβλήματα.

Η Γιουνάιτεντ δεν έχει αγωνιστικό πλάνο, παίκτες – κλειδιά όπως ο Μαγκουάιρ, ο Πολ Πογκμπά, ο Μπρούνο Φερνάντες και ο Μάρκους Ράσφορντ είναι πολύ ασταθείς, ο Νταβίντ Ντε Χέα δεν μπορεί να σώζει πάντα την παρτίδα (τερματοφύλακας είναι, όχι θαυματοποιός…) και όποιος δεχθεί να αναλάβει τώρα, θα πρέπει να έχει και λίγο τη νοοτροπία του… ήρωα.

Ο άνεργος (κατ’ επιλογή) Ζινεντίν Ζιντάν, έξυπνος ων, δεν θέλει να αναλάβει μεσούσης της περιόδου παρ’ ότι κανείς δεν θα του επιρρίψει ευθύνες σε περίπτωση αποτυχίας, ο Λουίς Ενρίκε (εκλεκτός του Κριστιάνο Ρονάλντο) απάντησε ειρωνευόμενος «είναι Πρωταπριλιά σήμερα;», ο Γουέιν Ρούνεϊ έθεσε εαυτόν εκτός διαδοχής (κάτι παραπάνω θα ξέρει…), ο εκλεκτός του Σερ Άλεξ Μαουρίσιο Ποτσετίνο είναι απίθανο να φύγει τώρα από την Παρί, όπως και ο Τεν Χαγκ από τον Άγιαξ.

Η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ χρειάζεται έναν προπονητή που θα είναι το απόλυτο αφεντικό, θα έχει ξεκάθαρο αγωνιστικό πλάνο, θα χτίσει την ομάδα με το υλικό που έχει συν 2-3 κινήσεις – κλειδιά που η οικονομία του συλλόγου δεδομένα του επιτρέπει και θα της δώσει ταυτότητα – νοοτροπία για να την κάνει και πάλι φουλ ανταγωνιστική στο υψηλότερο επίπεδο.

Όχι, δεν χρειάζεται να είναι μάγος για να πετύχει κάτι τέτοιο. Απλώς να έχει την (σωστή και έμπρακτη) στήριξη μιας διοίκησης που θα τολμάει να δρα και όχι να αντιδρά και την εμπιστοσύνη, τον σεβασμό και την ανταπόκριση από τους παίκτες μέσα στο γήπεδο. Αυτά δηλαδή που, απ’ ότι φαίνεται, δεν είχε ο Σόλσκιερ, ο οποίος δεν βρήκε ποτέ στην ομάδα και πραγματικούς ηγέτες μέσα και έξω από το γήπεδο…