Έρικσεν: «Κατάλαβα στο ασθενοφόρο ότι είχα πεθάνει για λίγο και γύρισα...»!

Ο Δανός μεσοεπιθετικός της Μπρέντφορντ πραγματοποιεί το μεγάλο come-back στο ποδόσφαιρο έπειτα από τον περασμένο Ιούλιο και οι «bees» τον εμπιστεύθηκαν για να τους βοηθήσει αλλά κι εκείνος να πάρει ώθηση για να κυνηγήσει το μεγάλο όνειρο της συμμετοχής στο Μουντιάλ του Κατάρ.

Στο Euro του καλοκαιριού, σόκαρε όλο τον ποδοσφαιρικό πλανήτη με την κατάρρευσή του στον αγωνιστικό χώρο και την ανακοπή καρδιάς, από την οποία επέστρεψε και με τις άμεσες ενέργειες των γιατρών και την ύπαρξη απινιδωτή στο γήπεδο, ο Έρικσεν είναι καλά και έτοιμος να ξαναπαίξει.

Περιγράφοντας όλες εκείνες στιγμές, προκαλεί ανατριχίλα...

«Θυμάμαι ότι πήγαινα για το πλάγιο που θα εκτελούσε ο Μέλε, ήρθε η μπάλα πάνω μου και την βρήκα με την επικαλαμίδα. Έπειτα αισθάνθηκα μια κράμπα στη γάμπα μου και ήρθε το black-out. Όταν ξύπνησα από το CPR, ήταν λες και είχα επανέλθει από όνειρο. Δεν θυμάμαι τίποτα από τη στιγμή που “έσβησα”. Ήμουν ανάσκελα και ξύπνιος... Δυσκολευόμουν να πάρω ανάσα και με πίεζαν στο στήθος. Άκουσα φωνές και γιατρούς να μιλούν.

Σκεφτόμουν “Δεν μπορεί να είμαι ξαπλωμένος κάτω... Είμαι υγιής εγώ”. Οι πρώτες μου σκέψεις ήταν μήπως είχα πάθει κάτι στην σπονδυλική στήλη. Σκεφτόμουν αν θα μπορούσα να κουνήσω τα χέρια και τα πόδια μου.

Κατάλαβα πως για λίγο είχα πεθάνει, όταν πλέον είχα μπει στο ασθενοφόρο... Σκεφόμουν “κράτα αυτά τα παπούτσια, δεν θα τα ξαναβάλεις”. Έλεγα στην αρραβωνιαστικιά μου, την Σαμπρίνα ότι δεν θα έπαιζα ξανά ποδόσφαιρο...».

Μιλώντας για το ρόλο που είχε η αρραβωνιαστικιά του του στην απόφαση που πήρε εκείνος να δοκιμάσει να επανέλθει στο ανώτατο επίπεδο ανταγωνισμού στο ποδόσφαιρο και να δείξει πως η καρδιά του πλέον δεν αποτελεί πρόβλημα, ο Έρικσεν παραδέχεται:

«Αν η Σαμπρίνα μου έλεγε ότι φοβάται, τότε θα ήταν πολύ διαφορετική η κουβέντα που θα κάναμε τώρα. Έχουμε ένα τραύμα στην ψυχή που θα είναι μόνιμο έπειτα απ' ό,τι συνέβη την 12η Ιουλίου, όμως, με εμπιστεύεται κάθε φορά που πηγαίνω στο γυμναστήριο και έχει εμπιστοσύνη πως θα γυρίζω πάντοτε σπίτι...».