Εβρά: «Διακινούσα ναρκωτικά, έτρωγα από τα σκουπίδια και υπέστην σεξουαλική κακοποίηση από τον διευθυντή του σχολείου μου»

Είναι γνωστός για την ειλικρίνειά του. Όποιο και αν είναι το θέμα. Ο Πατρίς Εβρά γεννήθηκε στις αρχές της δεκαετίας του ’80, στην πρωτεύουσα της Σενεγάλης, το Ντακάρ και ήταν μέλος μιας οικογένειας που απαριθμούσε 26 μέλη. Γεγονός που καθιστούσε την καθημερινότητα και την γενικότερη επιβίωση της οικογένειας αρκετά δύσκολή.

Μιλώντας στην εκπομπή του BBC «Freeze the Fear» ο Εβρά, οποίος διανύει το 40ο έτος της ηλικίας του, κλήθηκε να μιλήσει για τις πιο οδυνηρές στιγμές κατά τη διάρκεια της καριέρας του αλλά και για το γεγονός ότι όταν ήταν στην ηλικία των 13 ετών είχε εμπλακεί σε διακίνηση ναρκωτικών, έτρωγε από τα σκουπίδια, ζητιάνευε για χρήματα!

«Μου άρεσαν τρία πράγματα πριν παίξω ποδόσφαιρο. Το να πουλάω ναρκωτικά. Να ζητιανεύω μπροστά σε μαγαζιά για χρήματα και να δουλεύω σε κατάστημα που πουλούσε τηλεοράσεις. Το ένα δεν είναι αλήθεια, βρείτε το. Θα σας διευκολύνω. Δεν πούλησα ποτέ τηλεοράσεις. Τα άλλα δύο είναι αλήθεια. Ήμουν 13 ετών.

Όταν μας εγκατέλειψε ο πατέρας μου ήταν ένα χάος η ζωή μου. Θυμάμαι ότι μερικές φορές ακόμη και τα μεσάνυχτα, όταν πετούσαν τα κρύα μπέργκερ, πηγαίναμε στον κάδο για να τα πάρουμε».

Ο πρώην σταρ της Γιουβέντους και της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ μίλησε επίσης για την «ντροπή» που ένιωσε μετά την σεξουαλική κακοποίηση από τον διευθυντή του σχολείου του όταν ήταν 13 ετών.

«Η σεξουαλική κακοποίηση στην ηλικία των 13 είχε τεράστιο αντίκτυπο στη ζωή μου. Απλώς νιώθεις ντροπή για τον εαυτό σου. Όταν δεν εμπιστεύεσαι την αρχή, επειδή ήταν ο διευθυντής μου, απλά δεν εμπιστεύεσαι κανέναν άλλο», τόνισε χαρακτηριστικά.

Παρά το τραύμα της παιδικής του ηλικίας, ο Εβρά κατάφερε να χαράξει μια εξαιρετικά επιτυχημένη καριέρα με ομάδες όπως η Μονακό, η Γιουνάιτεντ, η Γιούβεντους και η Μαρσέιγ, καταγράφοντας μάλιστα και 81 συμμετοχές με την εθνική Γαλλίας. Κατέκτησε πέντε τίτλους Premier League και το Champions League το 2008 κατά τη διάρκεια της θητείας του στους «κόκκινους διαβόλους».

«Το ποδόσφαιρο με έσωσε. Όταν ήμουν 17 ετών, ταξίδεψα στην Ιταλία. Θυμάμαι όταν φτάσαμε και καθόμασταν όλη την ώρα και μας σέρβιραν φαγητό. Μπήκα στο δωμάτιό μου. Φόρεσα μια αθλητική φόρμα και τηλεφώνησα στη μαμά μου και είπα "μαμά , εδώ είναι σαν τον παράδεισο, οι άνθρωποι μας σερβίρουν φαγητό, είναι δύο πιρούνια στη μία πλευρά, δύο μαχαίρια στη μία πλευρά. Αυτή είναι η καλύτερη ανάμνηση που έχω».