To «brand name» «Tsimi» μεγαλώνει με τον σωστό τρόπο…

Αν προσέξεις όλη την πορεία του από μικρό παιδί ως και σήμερα δεν έχεις αμφιβολίες για την ποιότητα του χαρακτήρα του και δεν έχεις και απορίες πως τα κατάφερε να ζήσει το όνειρό του στον απόλυτο βαθμό.

Δεν είναι μόνο το ταλέντο στον Κώστα Τσιμίκα, θα έλεγα για την ακρίβεια ότι το ταλέντο ενδεχομένως να έχει παίξει και τον μικρότερο ρόλο στην εξέλιξή του και την πορεία του. Όχι γιατί δεν έχει πλούσιο ταλέντο και όλα εκείνα τα αγωνιστικά χαρακτηριστικά για να κάνει την καριέρα που κάνει, αλλά γιατί αυτό το παιδί κυρίως έχει στέρεες βάσεις, οι οποίες προφανώς μπήκαν από το σπίτι του και τεράστια θέληση και συνέπεια για δουλειά και εξέλιξη. Ο Τσιμίκας είναι η κλασική περίπτωση παιδιού που το όνειρό του το κυνήγησε όσο έπαιρνε και ακόμη περισσότερο, ο Τσιμίκας είναι η κλασική περίπτωση παιδιού που η δουλειά, η επίμονή και η μεγάλη θέληση για να τα καταφέρει, τον οδήγησαν στη γη της επαγγελίας.

Σήμερα πλέον φτασμένος ποδοσφαιριστής του κορυφαίου επιπέδου, μας δείχνει πως είναι έτοιμος και για το επόμενο βήμα. Μας δείχνει πως είναι έτοιμος να διαχειριστεί με τον καλύτερο δυνατό τρόπο το «brand name», που έχτισε μέσα στα γήπεδα και έξω από αυτά. Το «brand name», «Tsimi», το οποίο πλέον περνάει στο επόμενο στάδιο. Η πρώτη εύκολη και… ελληνική προσέγγιση είναι «Ασε μας ρε Τσόχο, να κονομήσει κι’ άλλο θέλει με όλα αυτά που κάνει και εσύ βάζεις σε όλα αυτά ωραίο περιτύλιγμα…». Η πρώτη εύκολη απάντηση και μάλιστα στο ίδιο ύφος θα μπορούσε να είναι «και ποιος εμποδίζει το παιδί να δοκιμάσει την τύχη του στην επιχειρηματική δραστηριότητα…». Αλλωστε ποιος ποδοσφαιριστής του δικού του μεγέθους δεν το κάνει. Το θέμα είναι πως το κάνει και με τι στόχευση το κάνει, αυτό το επόμενο βήμα.

Ο «Tsimi» λοιπόν χάρη και στην εξαιρετική συνεργασία του με τον μάνατζερ Πασχάλη Τουντούρη, ο οποίος είναι δίπλα του από τα παιδικά του χρόνια και την εταιρεία Prosport, το κάνει με τον σωστό τρόπο. Όχι μόνο γιατί μέρος των εσόδων της επιχειρηματικής προσπάθειάς του θα πάνε σε κοινωφελή ιδρύματα, αλλά και σε εταιρείες προστασίας ζώων, λόγω της μεγάλης αδυναμίας που έχει στα δύο σκυλάκια του, αλλά γιατί σε αυτό το επόμενο βήμα του, διακρίνει κανείς ξεκάθαρα τον σεβασμό στις ρίζες του και στην χώρα του.

Μία φίρμα ρούχων με την υπογραφή του Κώστα Τσιμίκα δεν λέει κάτι από μόνη της, η σχεδιάστρια που διάλεξε όμως ο Κώστας για να συνεργαστεί μαζί της και η σφραγίδα της ελληνικότητας την οποία κουβάλα η ίδια στην καριέρα της λέει πολλά. Όπως πολλά λέει και η προσέγγιση του ίδιου του Κώστα σε όλο αυτό. «Κι’ αν δεν πουληθούν δεν πειράζει θα τα αγοράσω εγώ…», είπε σε μία αποστροφή του λόγου του με την υπέροχη παιδική αφέλεια που τον διακρίνει ακόμη.

Διότι αυτό είναι το σπουδαιότερο όλων με τον Τσιμίκα. Την ώρα που το «brand name» του μεγαλώνει εκτός γηπέδων τόσο πολύ, όσο και μέσα στα γήπεδα, ο ίδιος παραμένει ταπεινός, προσγειωμένος, ντροπαλός. Μπροστά στους δημοσιογράφους δεν εμφανίστηκε ένας Ελληνας Κριστιάνο Ρονάλντο με ύφος και τουπέ, αλλά το ίδιο χαογελαστό παιδί που ήταν και πριν πέντε χρόνια, όταν προσπαθούσε να φτιάξει την καριέρα του. Με διάθεση να απαντήσει σε όλα, με εμφανέστατη ευγνωμοσύνη για όλο αυτό που ζει, αλλά και με την φιλοξενία ενός οικοδεσπότη, που το θεωρούσε τιμή του που είμασταν μαζεμένοι εκεί 50 δημοσιογράφοι για να τον ακούσουμε να μας εξηγεί τα επόμενα βήματά του στην επιχειρηματική δραστηριότητά του. Μία δραστηριότητα, που κάλλιστα θα μπορούσε να πει κάποιος ότι ο ίδιος την αντιμετωπίζει με απόλυτο επαγγελματισμό μεν, αλλά και με μία παιδική αφέλεια του τύπου «κοιτάξτε τι ωραίο είναι το μπλουζάκι μου με τα δύο σκυλάκια μου φωτογραφία, είναι το αγαπημένο μου…».

Ο Κώστας παραμένει τόσο ταπεινός και προσγειωμένος που εγώ ήμουν εκεί για να σφίξω το χέρι σε έναν αστέρα της Λίβερπουλ και σε ένα παιδί πρότυπο για τα παιδιά μας και όπως του είπα με αποστολή αυτοκτονίας να μην φύγω από εκεί αν δεν έπαιρνα ένα αυτόγραφο για την κόρη μου, η οποία τον θαυμάζει και εκείνος με αντιμετώπιζε σαν κάτι μεγάλο επειδή περιέγραψα το γκολ του στον τελικό του Κυπέλλου Αγγλίας. Προφανώς και το γνωρίζει ότι αυτός είναι ο σπουδαίος και εγώ ένας από τους πάρα πολλούς που απλώς καταγράφουμε τα κατορθώματά του, αλλά με αντιμετώπιζε ως κάποιον σημαντικό. Δείγμα της ταπεινότητας του, της προσέγγισης του, του σεβασμού με τον οποίο έχει μεγαλώσει. Και όλα αυτά τον διακρίνουν σε ότι κάνει μέσα και έξω από τα γήπεδα, επιβεβαιώνοντας ότι είναι μία ξεχωριστή ιστορία ανθρώπου και ποδοσφαιριστή. Εκεί κάπου βρίσκεται και η εξήγηση της επιτυχίας του και της καριέρας που κάνει αυτό το παιδί, στον σταθερό και σίγουρο τρόπο με τον οποίο πατάει τα πόδια του στη γη…