Ο Κώστας έπαψε να είναι Τσιμίκας. Είναι πλέον Tsimikas.

"Κώστα, έχω εντολή από τον γιο μου, Ανδρέα, να σε ρωτήσω πώς ήταν η πρώτη σου μέρα στη Liverpool; Νομίζω ρωτάει, γιατί έχει αρχίσει να ονειρεύεται και ο ίδιος την πρώτη του μέρα στο Merseyside", ρώτησα προχθές βράδυ τον Κώστα Τσιμίκα.

Και είναι αλήθεια, όχι μόνο για τον Ανδρέα. Πολλά παιδιά έχουν εντάξει στα όνειρά τους μια τέτοια μέρα, χάρη στον "Tsimi".

Γιατί πλέον, κάποιος το πέτυχε, δεν είναι μια άπιαστη ιδέα. Ναι, δεν είναι ο πρώτος ποδοσφαιριστής (ούτε και ο τελευταίος βεβαίως) που πήγε στο εξωτερικό. Ούτε καν ο πρώτος Έλληνας ποδοσφαιριστής που εντάχθηκε στο δυναμικό των “Reds".

Αλλά είναι ο πρώτος που έχει κάνει τόσο κρότο. Είναι ο πρώτος που μας δείχνει ότι όλα όσα πέτυχε και έζησε τη χρονιά που μας πέρασε είναι μόνο η αρχή.

Είναι ο πρώτος που μας δείχνει ότι πλέον είναι Tsimikas, και όχι Τσιμίκας. Όχι μόνο για εμάς. Για όλο τον κόσμο. Όσοι παραβρεθήκαμε στην βραδιά που οργάνωσε η Prosport για εκείνον, είδαμε ότι το project Tsimi, έχει περάσει -προ πολλού- τα σύνορα. Το πλάνο έχει ανοίξει και οι εικόνες μέσα από αυτό φανερώνουν ένα μέλλον εντυπωσιακό που ξεπερνά και τις τέσσερις γραμμές του γηπέδου.

Δική του ιστοσελίδα, δική του merchandise σειρά, δικά του NFT. Ο Κώστας μεγάλωσε, είναι brandname και ακολουθεί με ιλλιγιώδη φόρα το ρεύμα της σύγχρονης προώθησής του.

Μπορεί να "χτυπάει" λίγο περίεργα σε πολλούς όλο αυτό το τεράστιο που χτίζεται. "Ποιος μωρέ; ο Τσιμίκας από τις Σέρρες; Έλα τώρα, μην τα παραλέμε".

Κι όμως, αν υπάρχει μια περίπτωση που πρέπει να τα παραπούμε (κυριολεκτικά), είναι για τη δική του.

Ναι, για τον Κώστα από τις Σέρρες, που πήγε στον Ολυμπιακό στα 18 του και μετά από 3 χρόνια, αντί να περιφέρεται μεταξύ πάγκου και κερκίδας αποφάσισε να πάει στη Δανία των 3 ωρών ημέρας, μόνο και μόνο για να κάνει αυτό που ξέρει καλά και αγαπά: να παίξει μπάλα και να γεμίσει το ρεζερβουάρ του με παιχνίδια. The rest is history…

“Θέλει και τύχη” θα πει κάποιος. Κάποιες φορές ναι. Σε αυτήν όμως όχι. O Κώστας δεν είχε την τύχη με το μέρος του. Τον πρώτο χρόνο στην Αγγλία, τραυματισμοί και covid, τον άφησαν πολύ πίσω και δεν ήταν λίγοι εκείνοι που αμφέβαλλαν για το αν τελικά ήταν σοφή η απόφασή του να αφήσει το λιμάνι του Πειραιά για ένα που ακόμα και τα αγγλικά που ακούγονται σε αυτό είναι δυσνόητα για τον μη ντόπιο.

Βλέποντάς τον χαλαρό, άνετο και χαμογελαστό, καθισμένο στον καναπέ του πολυχώρου “Ατρακτος” να απαντά στις ερωτήσεις των δημοσιογράφων, οι περισσότερες των οποίων είχαν ένα “ΜΑ ΕΧΕΙΣ ΚΑΤΑΛΑΒΕΙ ΤΙ ΖΕΙΣ;” χρώμα, σιγουρεύτηκα ότι ο Tsimi, ζει το ονειρό του, αλλά είναι 100% ξύπνιος (#διπλης) με τα πόδια του είναι καρφωμένα στη γη.

Ξέρει στον απόλυτο βαθμό τι έχει καταφέρει, “βλέπει” ξεκάθαρα πόσο μπορεί ακόμα να ανέβει, έχει πίστη στις δυνάμεις του αλλά και ένα περιβάλλον -από τον μάνατζέρ του, Πασχάλη Τουντούρη μέχρι τον Κλοπ και όλο το επιτελείο της Liverpool- που του θυμίζουν καθημερινά πως ό,τι και να γίνει “He will never walk alone”.

Keep on walking Tsimi.