Mάντσεστερ Γιουνάιτεντ: Κανείς δεν έφτιαξε ομάδα με αυτούς που δεν ήθελε και δεν τον ήθελαν

• Πώς το έκανε ο Αρτέτα στην Αρσεναλ
• Με... Αρναούτοβιτς και Ραμπιό;
• Να πάρει αυτούς που τη θέλουν και να στηρίξει τον προπονητή

Είναι κανόνας ότι για να φτιάξεις μία καλή ομάδα, πρέπει να έχεις παίκτες που θέλεις να παίζουν για σένα και θέλουν να παίζουν για σένα. Διαφορετικά δεν γίνεται. Η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ λοιπόν έχει κυρίως παίκτες που δεν τους θέλει ή παίκτες που δεν την θέλουν και κάπως έτσι εμφανίζεται αυτό το συνονθύλευμα, που απλώς καταστρέφει καριέρες προπονητών.

Ο Χάρι Μακγουάιρ δεν ήταν ποτέ αυτό που πλήρωσε η Γιουνάιτεντ για να τον πάρει (ο ακριβότερος αμυντικός στο κόσμο εκείνο το καλοκαίρι με 80 εκατ. λίρες μεταγραφή), δεν είναι όμως και αυτό που εμφανίζεται τον τελευταίο χρόνο στο χορτάρι (ο χειρότερος αμυντικός της Πρέμιερ Λιγκ). Ο Χάρι Μαγκουάιρ είναι ένα από τα πολλά, το κορυφαίο ίσως, λόγω και της αποδοκιμασίας τους από τους οπαδούς της ίδιας της ομάδας του, παραδείγματα παικτών που η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ δεν θα ήθελε να είναι εκεί, αλλά είναι, γιατί δεν μπορεί να τον δώσει πουθενά. Ποιος να αγοράσει σήμερα τον Μαγκουάιρ και για πόσα; Κανείς για πάνω από 10 ή 15 εκατ. λίρες.

Ο Κριστιάνο Ρονάλντο είναι η άλλη όψη του ίδιου νομίσματος. Το πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα παίκτη που δεν θέλει να είναι εκεί, αλλά μέχρι τώρα μένει με το ζόρι, γιατί δεν έχει καταφέρει να συμφωνήσει να φύγει. Αν τον είχαν αφήσει θα είχε φύγει τρέχοντας αφού πλέον δεν θέλει να παίζει ούτε λεπτό για την ομάδα.

Μαγκουάιρ κυρίως, αλλά και Ρονάλντο υπάρχουν αρκετοί στη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ. Δηλαδή παίκτες που η ομάδα δεν τους θέλει, αλλά δεν μπορεί να τους πουλήσει ή παίκτες που δεν θέλουν να είναι εκεί, αλλά η ομάδα δεν τους αφήνει να φύγουν.

Όταν λοιπόν φτιάχνεις μία ενδεκάδα και έναν πάγκο γεμάτο από τέτοιους παίκτες, που δεν τους θες και το ξέρουν ή δεν σε θέλουν και το ξέρεις, είναι σχεδόν αδύνατο να φτιάξεις μία καλή ομάδα, όποιος προπονητής κι’ αν είσαι. Η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ πριν πάρει πρέπει να διώξει, πρέπει να κάνει μία εκκαθάριση στο ρόστερ και να δημιουργήσει ένα καλό κλίμα στους κόλπους της και ταυτόχρονα να επενδύσει και σωστά και πολλά.

Πώς το έκανε ο Αρτέτα στην Αρσεναλ

Το ίδιο συνέβαινε και στην Αρσεναλ και μετά από ένα χρόνο στον πάγκο ο Αρτέτα το κατάλαβε και έπεισε την διοίκηση να τον στηρίξει για να αλλάξει όλο το ρόστερ μέσα σε 1,5 χρόνο. Το έκανε με τεράστιο κόστος. Η Αρσεναλ άφησε τον Ομπαμεγιάνγκ να φύγει (το μεγάλο αστέρι της δηλαδή), χωρίς να πάρει ούτε ένα ευρώ. «Δεν είσαι εδώ με όλο σου το είναι, τότε δεν μπορείς να είσαι εδώ, όσο κι’ αν μας πονάει». Εδιωξε κακήν κακώς το μεγαλύτερο ταλέντο της, τον Γκεντουζί με τιμή ξεφτίλα 10 εκατ. ευρώ γιατί ο προπονητής δεν άντεχε την συμπεριφορά του. Πούλησε τον Τορέιρα που δεν ήθελε να παίζει για αυτήν για ένα κομμάτι ψωμί (5 εκατ. ευρώ), ενώ τον είχε αγοράσει 30 εκατ. ευρώ, το ίδιο ακριβώς έκανε και με τον Λένο που δεν ήθελε να κάτσει στον πάγκο. Είναι έτοιμη να αφήσει τον Μπεγερίν να φύγει χωρίς να πάρει ευρώ, απλώς για να γλιτώσει τα χρήματα του συμβολαίου του, ενώ πριν δύο χρόνια είχε προτάσεις 30 και 40 εκατ. ευρώ για αυτόν και απαντούσε αρνητικά. Και τέλος είναι έτοιμη να δώσει τον Πεπέ που αγόρασε με 80 εκατ. ευρώ για 10-15 αρκεί κάποιος να εμφανιστεί και να πληρώσει το συμβόλαιό του.

Η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ σε αντίθεση εδώ και 3 χρόνια δεν θέλει να έχει στο ρόστερ της τον Φιλ Τζόουνς και είναι πιθανόν να τον κρατήσει και τέταρτη χρονιά ως ανεπιθύμητο. Αν ο Μαγκουάιρ δεν πρέπει να είναι εκεί, πρέπει να φύγει, διότι όσο μένει, παραμένει και η τοξικότητα. Αν η τιμή του σήμερα είναι 15 εκατ. ευρώ, τότε με αυτήν πρέπει να πωληθεί. Αν ο Ράσφορντ δεν θέλει να είναι εκεί, δεν παίζει πλέον με την καρδιά του για την ομάδα πρέπει να φύγει. Αν η τιμή του σήμερα είναι 20 ή 30 εκατ. ευρώ και όχι 100 όπως φαντάζεται η Γιουνάιτεντ πρέπει να πωληθεί με 20 ή 30 εκατ. ευρώ.

Με... Αρναούτοβιτς και Ραμπιό;

Όταν αυτό θα γίνει, τότε θα γίνει και η μεγάλη κουβέντα για το ποιοι πρέπει να έρθουν. Και εκεί σίγουρα δεν πρέπει να έρθουν παίκτες τύπου Αρναούτοβιτς (τελικά κόπηκε) ή παίκτες τύπου Ραμπιό, ο οποίος αποδεδειγμένα δεν έκανε την διαφορά στην Παρί και την Γιουβέντους και βλέπει την Γιουνάιτεντ ως το νέο μεγάλο πορτοφόλι που θα κάνει ακόμη μεγαλύτερες τις τραπεζικές καταθέσεις της μαμάς του. Η μήπως πιστεύει κανείς ότι ο Κούνια είναι η απάντηση στα προβλήματα της Γιουνάιτεντ.

Επιστρέφοντας στο παράδειγμα της Αρσεναλ, θα σταθώ και στο ποιους πήρε για να χτίσει τη νέα ομάδα. Πρώτα φρόντισε να αναδείξει όποια παιδιά από την ακαδημία θεωρούσε ότι έχουν το ταλέντο για να παίξουν στην πρώτη ομάδα. Ο Σακά, ο Σμιθ Ρόου, ο Νκέτια, ο Μαρτινέλι (αποκτήθηκε πριν καν κλείσει τα 18 από τη Βραζιλία) έγιναν πρωταγωνιστές της πρώτης ομάδας και στη συνέχεια ψώνισε παίκτες από τη Μπολόνια, τη Λίλ, την Σέλτικ, την Σέφιλντ Γιουνάιτεντ, την Αντερλεχτ, την Μπράιτον, παίκτες δηλαδή που είχαν όνειρο ζωής να παίξουν σε μία μεγάλη ομάδα της Πρέμιερ Λιγκ και έκαναν αυτό το βήμα για την εξέλιξη της καριέρας τους και όχι για τον τραπεζικό τους λογαριασμό.

Ολοι τους ήταν κάτω των 25 ετών, με αποτέλεσμα σήμερα η Αρσεναλ να έχει το μικρότερο μέσο όρο ηλικίας στην Πρέμιερ Λιγκ. Και, ναι, αγόρασαν και ένα σέντερ φορ από τη Μάντσεστερ Σίτι, αλλά αυτόν τον πήραν ακριβώς με αυτή τη λογική. Επειδή ήθελε να παίξει βασικός, ήθελε να γίνει ο βασικός κεντρικός επιθετικός, ο Ζεσούς ήθελε να φύγει από τη Σίτι και να παίξει για την Αρσεναλ. Και φυσικά ο Πεπ τον άφησε, γιατί ξέρει καλύτερα από τον καθένα, ότι ο παίκτης που δεν θέλει να είναι σε εσένα και να παίζει για εσένα, στο τέλος της ημέρας δεν θα παίξει καλά.

Να πάρει αυτούς που τη θέλουν και να στηρίξει τον προπονητή

Η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ από την άλλη προσπαθεί να πάρει έναν παίκτη από μεγάλη ομάδα, την Μπαρτσελόνα, ο οποίος δεν θέλει να παίξει για αυτήν δεδομένα. Και επιμένει στην απόκτηση του Ντε Γιονγκ, ενώ ο ίδιος επανειλημμένα έχει αρνηθεί αυτή τη μεταγραφή. Αν τελικά τον πάρει, το πιθανότερο είναι σε ένα χρόνο να αναρωτιόμαστε που είναι ο παίκτης που θαυμάσαμε σε Αγιαξ και Μπαρτσελόνα. Όπως ακριβώς αναρωτιόμαστε τώρα για τον Φαν Ντε Μπέεκ.

Η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, πρέπει να αλλάξει ρότα. Να στηριχτεί σε αυτούς που θέλει και την θέλουν και μόνο σε αυτούς με όποιο κόστος. Αλλωστε το μέγεθος της Γιουνάιτεντ ας μην γελιόμαστε είναι διαφορετικό από αυτό της Αρσεναλ. Ο Αρτέτα με αυτήν την επιλογή του είναι πιθανό να καταφέρει να βάλει ξανά την Αρσεναλ στην τετράδα, διότι το ταμείο της δεν είναι αντίστοιχο της Γιουνάιτεντ. Η Γιουνάιτεντ με αυτή την επιλογή μετά από μία τριετία (που θα στηρίξει όμως έναν προπονητή που θα τρέξει το πρότζεκτ, όπως στήριξε η Αρσεναλ τον Αρτέτα μετά από δύο αποτυχημένες σεζόν), δεν θα έχει στόχο την τετράδα, αλλά την κορυφή.