Πόσο είχε λείψει η καλή Άρσεναλ από την Premier League

Πριν από 30 χρόνια, το 1992, η Premier League συστήθηκε στο αγγλικό κοινό και όσοι παρακολουθούν από το ξεκίνημά του το συγκεκριμένο πρωτάθλημα θα έχουν να θυμούνται ένα πράγμα. Τις επικές μονομαχίες της Άρσεναλ με τη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ για την κατάκτηση του τίτλου. Ειδικά από το 1996 και μετά, δηλαδή μετά την άφιξη του Αρσέν Βενγκέρ στο Χάιμπουρι, οι «κανονιέρηδες» αποτελούσαν το αντίπαλον δέος για την ομάδα του Σερ Άλεξ Φέργκιουσον. Οι Άραβες δεν είχαν έρθει ακόμα στη Μάντσεστερ Σίτι, ο Αμπράμοβιτς δεν είχε αναλάβει τις τύχες της Τσέλσι, ενώ η Λίβερπουλ ξεκινούσε μια περίοδο μακράς «ξηρασίας». Το δίπολο ήταν ξεκάθαρο, Γιουνάιτεντ εναντίον Άρσεναλ.

Από το 1997-98 μέχρι και το 2004-05, δηλαδή για οκτώ συνεχόμενες σεζόν, η Άρσεναλ βρισκόταν πάντα στις θέσεις 1-2 στην Premier League. Τρεις φορές κατέκτησε τον τίτλο (τη μία αήττητη) και τις υπόλοιπες τερμάτισε στη δεύτερη θέση. Μια ομάδα, που πραγματικά κανείς χαιρόταν να τη βλέπει, ανεξάρτητα από το αν την υποστήριζε ή όχι. Ακόμα και όταν στο... κόλπο μπήκαν η Τσέλσι (αρχικά) και η Μάντσεστερ Σίτι (στη συνέχεια), οι «κανονιέρηδες» βρίσκονταν σταθερά στην πρώτη τετράδα του πρωταθλήματος. Γι’ αυτό και οι 19 συνεχόμενες παρουσίες στο Champions League, από τη σεζόν 1998-99 έως και το 2016-17.

Η τελευταία κατάκτηση πρωταθλήματος ήταν το 2004 και η σταδιακή απομάκρυνση από την κορυφή έφερε μεγάλη γκρίνια στις τάξεις των οπαδών. Στο στόχαστρο άρχισε να βρίσκεται ο Αρσέν Βενγκέρ, λόγω των επιλογών του, με το Γάλλο τεχνικό να αποχωρεί τελικά το καλοκαίρι του 2018. Το κίνημα “Wenger Out” των οπαδών είχε φέρει το επιθυμητό αποτέλεσμα. Τότε, πολλοί πίστεψαν πως η νέα σελίδα στην τεχνική ηγεσία θα έφερνε εκ νέου επιτυχίες στο σύλλογο. Διαψεύστηκαν, όμως, οικτρά. Και μάλιστα, πολύ σύντομα.

Στην τελευταία του σεζόν στο Λονδίνο, ο Βενγκέρ άφησε την ομάδα στην έκτη θέση και στο Europa League. Τι κατάφεραν από τότε οι «κανονιέρηδες»; Το απόλυτο τίποτα. Είτε με τον Ουνάι Έμερι στον πάγκο, είτε με τον Μικέλ Αρτέτα. Στις τέσσερις τελευταίες σεζόν, η Άρσεναλ τερμάτισε δύο φορές στην 5^η θέση του πρωταθλήματος και άλλες δύο στην 8^η θέση. Ούτε μια φορά στην πρώτη τετράδα, δηλαδή ούτε μια φορά στο Champions League. Και υπάρχει και ακόμα χειρότερο. Πέρσι, οι «κανονιέρηδες» δεν αγωνίστηκαν καν στα ευρωπαϊκά κύπελλα.

Για τον ουδέτερο φίλαθλο (ούτε για τον οπαδό της Άρσεναλ, ούτε για τον εχθρό της), αυτή η εικόνα των Λονδρέζων μόνο θλίψη προκαλούσε. Ειδικά, για όσους θυμούνται την Άρσεναλ του Ανρί, του Μπέργκαμπ, του Βιεϊρά, του Φάμπρεγας, του Ζιλμπέρτο και των άλλων αστέρων. Τα τελευταία χρόνια φόρεσαν τη φανέλα της ομάδας παίκτες, που τα παλαιότερα χρόνια δε θα περνούσαν έξω από το Εμιρέιτς. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα, οι «κανονιέρηδες» από πρωταγωνιστές να μετατραπούν σε κομπάρσους στην Αγγλία.

Φέτος το καλοκαίρι, αυτό έδειξε να αλλάζει. Για πρώτη φορά μετά από καιρό, το άκουσμα μιας μεταγραφής έκανε τον κόσμο να ελπίζει ξανά. Η έλευση του Γκάμπριελ Ζεσούς (κυρίως) και του Ζιντσένκο από την Μάντσεστερ Σίτι έφεραν ξανά τη... φλόγα στον κόσμο. Το μόνο που απέμενε ήταν να αποτυπωθεί και στον αγωνιστικό χώρο η άνοδος. Όπερ και εγένετο. Μετά τις τέσσερις πρώτες αγωνιστικές, η Άρσεναλ είναι η μοναδική ομάδα που έχει το απόλυτο, δείχνοντας πως μπορεί να διεκδικήσει ξανά τη χαμένη της λάμψη και να γίνει η ομάδα που προκαλούσε θαυμασμό και σεβασμό σε κάθε γήπεδο. Τι θα γίνει στη συνέχεια, είναι άγνωστο, όμως αυτή τη στιγμή έχει φέρει ξανά την ελπίδα στους φιλάθλους της.