Τζαμάλ Λόου: Στα 22 του δάσκαλος φυσικής αγωγής σε σχολείο, στα 28 αντίπαλος του Μέσι
Πριν από επτά χρόνια, όταν ήταν 21 ετών, ο Τζαμάλ Λόου ζούσε τη ζωή του ως καθηγητής φυσικής αγωγής έχοντας ένα όνειρο σ' εκρεμμότητα. Στα τέλη του Οκτωβρίου του 2015, περνούσε το μεγαλύτερο μέρος της εβδομάδας του διδάσκοντας περίπου 30 παιδιά σε ένα δημοτικό σχολείο στο Νότιο Λονδίνο και μια ημέρα συνάντησε τους συμπαίκτες του στην ερασιτεχνική Μπάρνετ για ένα ένα ταξίδι 95 μιλίων με λεωφορείο για το Χάμσαϊρ.
Ο Λόου συμπεριλήφθηκε σε μια ομάδα 16 ανδρών πριν από τον αγώνα της έβδομης κατηγορίας εναντίον της Γκοσπόρτ Μπόρο εκείνο το απόγευμα, αλλά όταν ο προπονητής Ντιν Μπρέναν ολοκλήρωσε την ανάγνωση της αρχικής ενδεκάδας και των αναπληρωματικών του Σαββάτου πριν από την έναρξη, κάτι δεν πήγαινε καλά... Προς έκπληξή του, δεν άκουσε το όνομά του.
«Αποφάσισα να βάλω τη φανέλα μου ούτως ή άλλως», διηγείται σε συνέντευξή του στο Sportsbible. «Νόμιζα ότι ήταν λάθος, αλλά καθώς ντυνόμουν, ένας από τους προπονητές με τράβηξε στο πλάι. Μου είπε, "δεν είσαι στον πάγκο σήμερα". Ρώτησα τι εννοούσε και μου εξήγησε ότι ο κόουτς πίστευε ότι ήταν καλύτερο να με αφήσει έξω εντελώς. Αυτό ήταν!».
Λίγες στιγμές αργότερα, αφού βγήκε από τα αποδυτήρια, συντετριμμένος, εντόπισε τον πατέρα του στην κερκίδα, ο οποίος είχε κάνει επίσης το μακρύ ταξίδι προς τα νότια. Του είπε πως δεν θα βρίσκεται καν στον πάγκο των αναπληρωματικών. Μαζί πήδηξαν πάνω από το μικρό φράγμα, μπήκανε στο βαν του και επέστρεψαν στο σπίτι.
«Πώς μπορείς να με φέρεις σε ένα παιχνίδι και να ονομάσεις έναν παίκτη λιγότερο από αυτόν που σου επιτρέπεται σε ένα φύλλο αγώνα;» Έχουν περάσει σχεδόν έξι χρόνια από τότε που ο Τζαμάλ έμεινε εκτός αποστολής για εκείνη τη μάχη με την Γκόσπορτ στη National League South. Στα 28 του πια περιγράφει εκείνη τη στιγμή ως τη «χαμηλή όλων των εποχών» σε μια καριέρα που περιλαμβάνει έξι περιόδους δανεισμού μεταξύ 2012 και 2015.
Όμως, αντί να τα παρατήσει και να αποδεχτεί την ήττα, ο γεννημένος στο Χάροου επιθετικός εκπροσωπεί πλέον τη χώρα του, τη Τζαμάικα, στο υψηλότερο επίπεδο. Τον περασμένο μήνα, έκανε το ντεμπούτο του στην Premier League εναντίον της Μάντσεστερ Σίτι και πριν περίπου δύο εβδομάδες, αντιμετώπισε αναμφίβολα τον καλύτερο ποδοσφαιριστή που είχε ποτέ ως αντίπαλο. Τον Λιονέλ Μέσι.
Στο κυνήγι του ονείρου...
Τον Ιανουάριο του 2015, ο Λόου είχε μόλις ολοκληρώσει τον έκτο δανεισμό του σε τρία χρόνια, όταν αποφάσισε ότι «αρκετά!». Αφού πέρασε από τις τάξεις των νέων τηςς Μπάρνετ, όταν ακόμα έπαιζαν στη Football League, ετοίμασε τις βαλίτσες του για να φύγει... Με τα δικά του λόγια, ήθελε να «ξεσπάσει και να χαράξει το δικό του μονοπάτι» αφού δυσκολεύτηκε να πάρει λεπτά συμμετοχής στην πρώτη ομάδα στο Canons Park.
Η ιδέα ήταν να συμμετάσχει σε έναν σύλλογο της Conference South, να λάβει μια καλή σειρά αγώνων σε επίπεδο πρώτης ομάδας και να εντυπωσιάσει τους σκάουτερ. Αν όλα πήγαιναν σύμφωνα με το σχέδιό του, ένας σύλλογος της League Two θα χτυπούσε την πόρτα. Ή έτσι ήλπιζε...
«Ήταν πολύ πιο δύσκολο από όσο νόμιζα ότι θα ήταν», παραδέχεται. «Οι ευκαιρίες δεν ήταν τόσο αναμενόμενες όσο είχα προβλέψει. Ήμουν λίγο αφελής, πραγματικά. Πληρωνόμουν αλλά δεν ήταν πολλά. Στην πραγματικότητα, ήταν μετρητά στο χέρι σε έναν καφέ φάκελο. Δεν ήταν αρκετά για να ζήσω». Ακολούθησε ένα πέρασμα στο «St Albans», που έπαιζε στη Conference South εκείνη την εποχή. Αλλά για να πληρώσει τους λογαριασμούς, ο Λόου χρειαζόταν μια δουλειά πλήρους απασχόλησης. Ο Τζον Νερς, ένας πρώην συμπαίκτης του με τον οποίο συνήθιζε να μοιράζεται ένα δωμάτιο στη Μπάρνετ, είχε μια ιδέα. Αφού ίδρυσε μια εταιρεία προπονητών στο Κίνγκστον του Νότιου Λονδίνου, κάλεσε τον Λόου να εργαστεί part time ως δάσκαλος σε ένα κλαμπ που λειτουργούσε μετά τις σχολικές ώρες.
«Ήταν στην άλλη άκρη του Λονδίνου», λέει. «Αλλά ήταν απαραίτητο για μένα. Έπρεπε να τα βγάλω πέρα και τελικά, βρήκα έναν τρόπο να ταξιδεύω στο Λονδίνο καθημερινά. Στην αρχή, πήγαινα μόνο δύο ημέρες την εβδομάδα, αλλά όσο περνούσαν οι εβδομάδες, οι μήνες και τα χρόνια, με κάλεσαν το σχολείο να γίνω καθηγητής φυσικής αγωγής πλήρους απασχόλησης».
Η ζωή ως ημι-επαγγελματίας ποδοσφαιριστής δεν ήταν εύκολη κατά καιρούς, αλλά το να έχεο μια δουλειά πλήρους απασχόλησης που του άρεσε, το έκανε λίγο πιο υποφερτό όλο αυτό. Ο Λόου αγκάλιασε τη ζωή ως δάσκαλος κυρίως γιατί αντλούσε μεγάλη χαρά βοηθώντας τα παιδιά να αξιοποιήσουν τις δυνατότητές τους!
«Στην αρχή, το να μιλήσεις σε 30 παιδιά που μπορεί να θέλουν ή να μην θέλουν να ακούσουν ήταν αρκετά αποθαρρυντικό, αλλά καθώς αποκτούσες περισσότερη εμπειρία στη δουλειά, ήταν πραγματικά ικανοποιητικό. Υπάρχουν πάντα μερικά παιδιά σε κάθε τάξη που δεν έχουν τόσο αυτοπεποίθηση όσον αφορά τη γυμναστική και πάντα επιλέγονται τελευταία.
Μένουν στο πίσω μέρος και προσπαθούν να μην εμπλακούν τόσο πολύ, αλλά στο τέλος της θητείας μου αυτά τα παιδιά βγήκαν από το καβούκι τους και άρχισαν να εμπλέκονται περισσότερο στο μάθημα. Ήθελα να εκμεταλλευτώ στο έπακρο το πιο ντροπαλό παιδί της τάξης. Πρόσφατα έλαβα μερικά μηνύματα από μερικούς από τους πρώην μαθητές μου. Είναι σουρεαλιστικό. Στο τέλος της ημέρας, ήμουν ο δάσκαλός τους!».
Μακριά από την τάξη ο Λόου έψαχνε για νέο σύλλογο αφού έμεινε εκτός αποστολής της Χέμελ Χέμπστεντ. Απολάμβανε μεν τη ζωή ως δάσκαλος, αλλά στο πίσω μέρος του μυαλού του, η φιλοδοξία να τα καταφέρει στο ποδόσφαιρο εξακολουθούσε να καίει, παρά τις αναποδιές. «Έμοιαζε σαν το όνειρό μου να παίξω επαγγελματικά είχε τελειώσει», θυμάται, επτά χρόνια μετά.
«Αλλά μετά πήγα στη Χάμπτον, το οποίο ήταν άλλο ένα πρωτάθλημα χαμηλής κατηγορίας εκείνη την εποχή. Θεωρήθηκε ως ένα βήμα προς τα πίσω, αλλά τότε άρχισα να απολαμβάνω ξανά το ποδόσφαιρο».
Στην Χάμπτον έδωσαν στον Λόου το... κανονικό ποδόσφαιρο της πρώτης ομάδας που λαχταρούσε. Σύντομα ανταπέδωσε την πίστη του προπονητή Άλαντ Ντόουσον, με 29 γκολ σε 48 αγώνες. «Έβγαλαν τα δεσμά και απλώς είπαν, «απόλαυσέ το όσο περισσότερο μπορείς». Άλλαξε τα πάντα», λέει. Η Χάμπτον προήχθη σύντομα στο Conference South. Και με τον τελικό στόχο της League Two για άλλη μια φορά, ο Λόου αποφάσισε να πάρει το μεγαλύτερο ρίσκο της ζωής του!
Έφυγε από τη δουλειά του ως καθηγητής φυσικής αγωγής για να δώσει μια τελευταία ευκαιρία. «Ήταν όλα ή τίποτα». Ήθελε να ζήσει σαν επαγγελματίας, οπότε αφού αγόρασε μια συνδρομή στο γυμναστήριο, άρχισε να οργανώνει τις δικές του προπονήσεις στο τοπικό πάρκο. Έπαιρνε όλο τον προπονητικό εξοπλισμό του. Δύο τσάντες με μπάλες, κώνους... Συνήθιζε να ντριμπλάρει μέσα από κώνους μόνος του.
Τον Οκτώβριο του 2017 πολλοί σκάουτερ της Πόρτσμουθ εμφανίστηκαν για να τον παρακολουθήσουν . Αυτή ήταν η ευκαιρία του. Φορούσαν φόρμες της ομάδας και μακριά μπουφάν τύπου Αρσέν Βενγκέρ, όπως περιγράφει. Σήμερα λέει ότι έπαιξε «αξιοπρεπώς» εκείνη την ημέρα. Σαφώς αυτό συνέβη, επειδή τρεις μέρες αργότερα, ο μάνατζερ της Χάμπτον, Άλαν Ντάουσον, τού τηλεφώνησε για να πει ότι η Πόρτσμουθ ήθελε να τον φέρει στο «Φράτον Παρκ».
«Θυμάμαι καθαρά τη συζήτηση», λέει ο Λόου. «Είπε, "Θα τους πω ότι πρέπει να σε πάρουν" και απάντησα, «Πες τους σε παρακαλώ να με υπογράψουν!».
Λίγες μέρες αργότερα, η πρώην ομάδα της Premier League έκανε γνωστό το ενδιαφέρον της με ένα τηλεφώνημα...
Η Πόρτσμουθ, που έπαιζε τότε στη League Two, έκανε την προσέγγιση τον Οκτώβριο, πράγμα που σήμαινε ότι δεν μπορούσαν να τον πάρουν επίσημα μέχρι την 1η Ιανουαρίου. «Ήταν πρόθυμοι να με κλείσουν με μια συμφωνία γιατί σε εκείνο το στάδιο, υπήρχαν μερικοί σύλλογοι που ενδιαφέρονται», λέει. «Ήταν ένα τρελό τέλος στη σεζόν. Καταλήξαμε να κερδίσουμε το πρωτάθλημα την τελευταία μέρα. Εκείνη τη σεζόν, προπονούμουν κάθε μέρα στο πάρκο, εκτός από την προπόνηση στη Χάμπτον την Τρίτη και την Πέμπτη το βράδυ, πριν από την ημέρα του αγώνα. Μέχρι τα τέλη Οκτωβρίου, η Πόρτσμουθ μου είχε προτείνει ένα προ- σύμφωνο. Αυτοί οι δύο μήνες αφότου παράτησα τη δουλειά μου προπονούμουν όσο πιο σκληρά γινόταν σωματικά και να που απέδωσε καρπούς».
Σκόραρε 30 γκολ σε 119 αγώνες για τον σύλλογο και κέρδισε μια μεταγραφή στην Championship για λογαριασμό της Γουίγκαν, την οποία διοικούσε ο Πολ Κουκ, ο προπονητής που έδωσε στον επιθετικό την ευκαιρία να λάμψει στην Πόρτσμουθ. Συνέχισε να παίρνει χρόνο συμμετοχής και στους 46 αγώνες της Γουίγκαν κατά τη διάρκεια του 2019/20 και μετά από μια εντυπωσιακή σεζόν, η Σουόνσι κατέφτασε σύντομα με μιά προσφορά.
Το ταξίδι του από την έβδομη βαθμίδα του ποδοσφαίρου της Αγγλίας, στην κορυφαία κατηγορία ήταν συγκινητικό. Ωστόσο, αυτό το όνειρο, να παίξει επαγγελματικά θα είχε διαγραφεί πριν από πολλά χρόνια, όταν έμεινε εκτός αποστολής εκείνη την αγωνιστικής κόντρα στην Γκοσπορτ σε ηλικία 21 ετών.
«Το ποδόσφαιρο είναι ένα παιχνίδι απόψεων», λέει σήμερα. «Οι άνθρωποι συχνά ρωτούν, ποιος είναι ο καλύτερος όλων των εποχών; Ένας θα πει ότι αγαπάει τον Ρονάλντο ενώ ένας άλλος λέει τον Μέσι. Το ίδιο γίνεται και με τους προπονητές. Ο ένας θα σας βαθμολογήσει και ο άλλος μπορεί όχι. Το μόνο που χρειάζεται είναι να προσπαθείς να παραμείνεις συνεπής και να βρεις το κατάλληλο για σένα. Αν δουλέψεις αρκετά σκληρά, τότε θα τα καταφέρεις».
Μέσα από σκληρή δουλειά και αφοσίωση, ο Λόου συνέχισε να εντυπωσιάζει στη νέα ομάδα του. Συνέβαλε με 14 γκολ στο πρωτάθλημα καθώς ο σύλλογος του Στιβ Κούπερ έφτασε στον τελικό των πλέι οφ της Championship, όπου... σκόνταψε στην ήττα με 2-0 που σφράγισε τη θέση της Μπρέντφορντ στην Premier League. Ωστόσο, οι ατομικές του προσπάθειές σίγουρα δεν πέρασαν απαρατήρητες και την ημέρα της μεταγραφικής προθεσμίας, μια άλλη ομάδα, έκανε την κίνησή της. Η Μπόρνμουθ.
𝗚𝗼𝗼𝘀𝗲𝗯𝘂𝗺𝗽𝘀.
— AFC Bournemouth 🍒 (@afcbournemouth) May 11, 2022
Here's a bit more from half-time last week 🗣️ pic.twitter.com/NJLa7RqVQP
Fast forword ένα χρόνο και, αφού βοήθησε την Μπόρνμουθ να φτάσει στην Premier League, ο 28χρονος έκανε το ντεμπούτο του στην κορυφαία κατηγορία όταν ο Σκοτ Πάρκερ τον πέρασε στο παιχνίδι στα τελευταία λεπτά της αναμέτρησης εναντίον της Μάντσεστερ Σίτι τον Αύγουστο. Μετά από όλα όσα έχει περάσει τα τελευταία δέκα χρόνια, αυτή ήταν, κατά τα λόγια του, μια σουρεαλιστική στιγμή.
«Θυμάμαι να κοιτάζω γύρω μου και να βλέπω τους Ντε Μπρόινε και Χάαλαντ στο γήπεδο», λέει. «Είναι ακόμα σουρεαλιστικό για μένα. Μερικές φορές αισθάνομαι απλώς σαν να είμαι θεατής... ένα μικρό παιδί που κοιτάζει όλους αυτούς τους παίκτες σταρ. Αλλά πρέπει να καταλάβω ότι εδώ είμαι τώρα. Πρέπει να είμαι σε θέση να ανταγωνιστώ αυτά τα παιδιά. Αλλά υπάρχει πάντα αυτό το παιδί μέσα σου. Δεν νομίζω ότι θα γεράσει ποτέ. Ελπίζω να μην γίνει. Ελπίζω να μην μουδιάσει, να παίξω ενάντια στους κορυφαίους παίκτες του κόσμου στα καλύτερα γήπεδα του κόσμου».
Ένα μήνα αργότερα, ο Λόου αναγκάστηκε να τσιμπήσει ξανά τον εαυτό του για να σιγουρευτεί ότι δεν ονειρεύεται, όταν βρέθηκε στον ίδιο αγωνιστικό χώρο με τον Λιονέλ Μέσι ενώ έπαιζε για την Τζαμάικα σε ένα διεθνές φιλικό με την Αργεντινή. «Όταν τον βλέπεις με σάρκα και οστά, είναι απλά διαφορετικό», λέει. «Δεν μπορούσα να σταματήσω να χαμογελάω, ακόμα και όταν ήμουν στο γήπεδο... Ποτέ δεν χαμογέλασα όταν η ομάδα μου δεχόταν γκολ, αλλά όταν σκόραρε εναντίον μας, δεν μπορούσα να μην χαμογελάσω σε αυτό που έβλεπα».
Πίσω στο 2014, σημείωσε ένα γκολ μπροστά σε 200 άτομα κι ονειρεύτηκε την στιγμή που θα πετύχει το πρώτο μου γκολ στην Premier League. Αυτή η στιγμή είναι πλέον πιο κοντά από ποτέ άλλοτε για τον δάσκαλο φυσικής αγωγής, που αποφάσισε να τα παρατήσει όλα και να προπονηθεί μόνος στο πάρκο, να ανέβει από την 7η κατηγορία της Αγγλίας στην πρώτη, να γίνει επαγγελματίας, να παίξει στο ίδιο γήπεδο με τον Λιονέλ Μέσι.
«Θέλω να παίξω σε ένα Παγκόσμιο Κύπελλο για την Τζαμάικα», λέει τώρα. «Το επόμενο Παγκόσμιο Κύπελλο είναι στις Ηνωμένες Πολιτείες και θέλω να είμαι στο αεροπλάνο. Από δάσκαλος φυσικής αγωγής, στο Παγκόσμιο Κύπελλο. Για φανταστείτε...»
𝟮𝟬𝟭𝟰: Conference Premier
— AFC Bournemouth 🍒 (@afcbournemouth) August 13, 2022
𝟮𝟬𝟭𝟱: Conference South
𝟮𝟬𝟭𝟲: Isthmian League
𝟮𝟬𝟭𝟳: League Two
𝟮𝟬𝟭𝟴: League One
𝟮𝟬𝟮𝟬: Championship
𝟮𝟬𝟮𝟮: Premier League
What a journey it has been for Jamal Lowe, seven leagues ticked off 👏 pic.twitter.com/yzWHyAtrsI
Διάβασε όλα τα τελευταία νέα της αθλητικής επικαιρότητας. Μάθε για όλους τους live αγώνες σήμερα και δες τις αθλητικές μεταδόσεις της ημέρας και της εβδομάδας μέσα από το υπερπλήρες Πρόγραμμα TV του Gazzetta.
