Όντεγκααρντ: «Είτε είσαι η καλύτερη μεταγραφή που έγινε ποτέ, είτε είσαι σκ@τά»

Ο Μάρτιν Όντεγκααρντ έφτασε στη Ρεάλ Μαδρίτης σε ηλικία 16 ετών. Η άφιξή του συνοδεύτηκε από ελπίδες και τον έκανε να μεγαλώσει απότομα. Τώρα, μακριά από τη «βασίλισσα» και αστέρι της Πρέμιερ και της Άρσεναλ, κάνει μια ανασκόπηση της καριέρας του με μια επιστολή στο «The Players Tribune» με ιδιαίτερη προσοχή σε εκείνα τα χρόνια κατά τα οποία το όνειρο της επιτυχίας στο Μπερναμπέου ήταν ακόμα ζωντανό.

«Ο πατέρας μου τα κατάφερνε όλα με τους συλλόγους, και ήταν πολλοί. Πήγαμε στην Μπάγερν, την Ντόρτμουντ, τη Ουντινέζε, τη Λίβερπουλ, τη Ρεάλ Μαδρίτης, την Άρσεναλ επίσης. Μας πήγαιναν με ιδιωτικά αεροπλάνα και μας έκαναν να νιώθουμε ξεχωριστοί. Ήμουν κοντά στο να επιλέξω την Άρσεναλ. Όταν πήγαμε εκεί, προπονήθηκα στο London Colney. Γνώρισα τον Αρσέν Βενγκέρ. Πήρε τον μπαμπά και εμένα για δείπνο. Αυτό ήταν υπέροχο, αλλά και περίεργο. Είναι ο Αρσέν Βενγκέρ, καταλαβαίνεις; Είναι αυτός ο θρύλος που μεγάλωσα βλέποντας στην τηλεόραση και τώρα κάθομαι απέναντί του και τρώω μπριζόλα», διηγείται ο Νορβηγός.

«Το συζήτησα πολύ με τον πατέρα μου και την υπόλοιπη οικογένειά μου. Τελικά, η Ρεάλ είναι η Ρεάλ. Ήταν η πρωταθλήτρια του Τσάμπιονς Λιγκ με τους καλύτερους παίκτες στον κόσμο. Εκείνη την εποχή, λάτρευα τον Ίσκο. Αλλά το πραγματικά βασικό πράγμα στην προσφορά της Ρεάλ ήταν ότι είχε μια ομάδα Β' όπου θα μπορούσα να παίξω ανταγωνιστικό ποδόσφαιρο αμέσως. Και ο προπονητής αυτής της ομάδας; Ο Ζινεντίν Ζιντάν», πρόσθεσε μιλώντας για τους λόγους που ανάμεσα σε τόσες επιλογές «πόνταρε» στους «Λος Μπλάνκος».

Σχετικά με την παρουσίασή του: «Έστειλαν ένα αεροπλάνο να μας πάρει από τη Νορβηγία το πρωί. Πολύ νωρίς. Ξυπνάω αλλά είμαι ακόμα μισοκοιμισμένος. Τα μαλλιά μου είναι παντού. Δεν είχα χρόνο να κάνω ντους. Απλά έβαλα τα ρούχα που μπορούσα να πιάσω γρήγορα, έβαλα κάτι σε μια τσάντα και προλάβαμε την πτήση. Σκέφτηκα ότι μόλις φτάσω στο ξενοδοχείο στη Μαδρίτη μπορώ να αλλάξω, να κάνω ντους, να ετοιμαστώ, καταλαβαίνεις; Ξαφνικά, κάθομαι δίπλα στον θρύλο της Μαδρίτης Εμίλιο Μπουτραγκένιο, ο οποίος φοράει ένα πολύ φανταχτερό κοστούμι φυσικά και με συστήνουν στον κόσμο Ξέρω ότι έχετε δει τις φωτογραφίες. Εγώ με αυτό το παλιό ριγέ πουλόβερ χωρίς καν να κάνω ντους προσπαθώντας να φτιάξω τα μαλλιά μου με τα χέρια μου αυτή ήταν η μεγαλύτερη μέρα της ζωής μου, οι εικόνες ταξίδεψαν σε όλο τον κόσμο. υποτίθεται ότι είμαι αυτός ο παίκτης που η Ρεάλ Μαδρίτης νίκησε τους πάντες για να υπογράψει και εγώ μοιάζω με ένα τυχαίο παιδί από το σχολείο που μόλις βγήκε από την ξενάγηση στο γήπεδο»

Για τα αποδυτήρια ανέφερε: «Ήταν σουρεαλιστικό. Δεν είμαι αρκετά μεγάλος για να οδηγήσω, οπότε ο πατέρας μου πρέπει να με πάει να παίξω με τον Ίσκο και τον Ρονάλντο και τον Ράμος, τον Μόντριτς, τον Μπέιλ και τον Μπενζεμά, σαν να με άφησε στο σχολείο. Αλλά όλοι ήταν τόσο καλοί, και όσοι μιλούσαν αγγλικά (Κρόος, Μόντριτς, Ρονάλντο) με φρόντισαν πολύ στην αρχή».

«Είχαμε ένα σχέδιο με τον σύλλογο που προέβλεπε ότι θα προπονούμαι καθημερινά με την πρώτη ομάδα αλλά θα έπαιζα τακτικά με την ομάδα Β. Φαινόταν έξυπνο σχέδιο εκείνη τη στιγμή, αλλά τελικά κατέληξα να μην βρίσκω τη θέση μου σε καμία από τις δύο ομάδες. Με την ομάδα Β, δεν ήμουν τακτικά μαζί της και έτσι δεν βρήκα αυτή τη σύνδεση. Στην πρώτη ομάδα, ήμουν απλώς ένα παιδί που ερχόταν για προπόνηση. Δεν συμμετείχα σε αγώνες. Ένιωθα λίγο σαν παρείσακτος. Είχα κολλήσει στο ενδιάμεσο. [...] Ίσως αν ήμουν Ισπανός, να μου είχε δοθεί λίγος περισσότερος χρόνος για να αναπτυχθώ. Ειλικρινά, δεν ξέρω. Στο τέλος, είναι απλά η φύση της μηχανής της διαφημιστικής εκστρατείας. Δεν υπάρχει ενδιάμεσο στο σύγχρονο ποδόσφαιρο. Είτε είσαι η καλύτερη μεταγραφή στην ιστορία, είτε είσαι σκ@τά», τόνισε για την πορεία της διαδρομής του στη «βασίλισσα».