Αγγλικός ποδοσφαιρικός «ρομαντισμός» και «χοντρά» πορτοφόλια

Ήταν δύο χρόνια πριν τέτοιες μέρες που «έσκασε» πανευρωπαϊκά η είδηση για την επικείμενη ίδρυση της European Super League προκαλώντας ένα τσουνάμι αντιδράσεων από τους οπαδούς των (κορυφαίων) αγγλικών ομάδων που ήταν έτοιμες να πάρουν μέρος στο εγχείρημα, ως μέλη\μέτοχοι του βασικού πυρήνα της ESL. Θυμόμαστε τις αντιδράσεις, τις διαδηλώσεις, την αποδοκιμασία και την οργή κατά των μελών της διοίκησης των ομάδων και –εντέλει- την αναδίπλωση των Άγγλων που άφησαν μόνους τους Ισπανούς (και κάποιους Ιταλούς), σε μια προσπάθεια η οποία από τότε έχει επανεμφανιστεί με μια διαφορετική προσέγγιση όσον αφορά τη συμμετοχή στα εθνικά πρωταθλήματα. Με την ESL να μοιάζει να καραδοκεί για να αρπάξει όποια ευκαιρία και «παραθυράκι» μπορεί να αφήσει η UEFA. Η οποία όμως δεν είναι FIBA για να χάσει έτσι εύκολα τη μπάλα και το…πορτοφόλι μέσα από τα χέρια της.

Αποθεώθηκε τότε ο αγγλικός ποδοσφαιρικός «ρομαντισμός», απόρροια των εκδηλώσεων των οπαδών που ήταν (όντως) ο ισχυρότερος παράγοντας που οδήγησε στο ναυάγιο του εγχειρήματος της ESL. Το «against modern football» ήταν η σημαία, εκείνες τις ημέρες, όχι μόνο των φίλων των ομάδων, που δεν ήθελαν να τις δουν εκτός εθνικού πρωταθλήματος (κάτι που δεν χρειάζεται περισσότερη ανάλυση όσον αφορά την Αγγλία και είναι να απορεί κάποιος που δεν είδε τον κίνδυνο όσων συνέβησαν η ESL), αλλά και οι ποδοσφαιρικές αρχές στην Αγγλία, όπως και οι οργανώσεις οπαδών (με θεσμικό ρόλο), η αγγλική κυβέρνηση ασφαλώς και βέβαια η UEFA. Όσοι είχαν επισημάνει τότε ότι το «against modern football» μοιάζει ειρωνικό όταν έχει ως εκφραστή και την ευρωπαϊκή ομοσπονδία που κινεί άπειρο χρήμα και το δίνει κυρίως στους ισχυρούς της Ευρώπης, δημιουργώντας επιπλέον (second class) διοργανώσεις για να παίρνουν τα…ψιλά και οι υπόλοιποι, αντιμετωπίστηκαν ως ποδοσφαιρικοί προδότες! Ήταν η εποχή που όλοι ένιωθαν ότι χτυπάνε (και κερδίζουν) τον καπιταλισμό.

Δύο χρόνια μετά και στις 6/4 (χθες) το theathletic σε (ακόμα μια) εξαιρετική έρευνα του έρχεται να καταδείξει την τεράστια υποκρισία που υπάρχει μέσα στην Αγγλία, αναφορικά με το χρήμα στο ποδόσφαιρο και ειδικότερα την Premier League, σε μια υπόθεση που έχει να κάνει με την εξαγορά της Νιούκαστλ. Η αγγλική ομάδα με διαδικασία που ολοκληρώθηκε τον Οκτώβριο του 2021 πέρασε από τον Μάϊκ Άσλεϊ, στα χέρια της κοινοπραξίας που αποτελείται από το Ταμείο Δημοσίων Επενδύσεων της Σαουδικής Αραβίας (PIF), την PCP Capital Partners της Aμάντα Στέϊβλι και τους αδελφούς Ρούμπεν με το PIF να κατέχει την πλειοψηφία του πακέτου των μετοχών με 80%.

Το The Athletic, ζήτησε, διεκδίκησε και τελικά κατάφερε να πάρει 59 σελίδες με mail που διακινήθηκαν ανάμεσα σε φορείς και στελέχη της κεντρικής κυβέρνησης, το πρωθυπουργικό γραφείο, τουλάχιστον δύο υπουργεία (Εξωτερικών και Διεθνούς Εμπορίου) τον πρεσβευτή της Μεγάλης Βρετανίας στη Σαουδική Αραβία, την Premier League και την Νιούκαστλ. Σε αυτά, παρότι μέρη τους είναι λογοκριμένα για λόγους…εθνικού συμφέροντος, αποδεικνύεται η έντονη πίεση που ασκήθηκε από την κυβέρνηση στην ηγεσία της Premier League προκειμένου να εγκριθεί η μεταβίβαση στους Σαουδάραβες. Κάτι για το οποίο αρχικά οι αρμόδιες επιτροπές της Λίγκας ήταν επιφυλακτικές. Ο βασικός ήταν ότι δεν μπορούσε να αποδειχθεί ότι ο PIF κινείται ανεξάρτητα από την σαουδαραβική κυβέρνηση. Ο δεύτερος μια υπόθεση…πειρατείας τηλεοπτικών δικαιωμάτων(!) που αφορούσε ένα δίκτυο του Κατάρ με εμπλεκόμενη εταιρία επίσης συμφερόντων της κυβέρνησης της Σαουδικής Αραβίας και το PIF. Με απώλεια 4 δισεκατομμυρίων λιρών για το Κατάρ. Βασικό πρόσωπο πίσω και μέσα σε όλα αυτά, είναι βέβαια ο πρίγκιπας διάδοχος Μοχαμέντ Μπιν Σαλμάν, τον οποίο δημοσιεύματα έχουν εμπλέξει και στην δολοφονία του αντικαθεστωτικού δημοσιογράφου Τζαμάλ Κασόγκι το 2020 στην διπλωματική αντιπροσωπεία ο της Σ. Αραβίας στην Κωνσταντινούπολη. Παραδόξως η τελευταία υπόθεση, όπως και τα (πολλά) θέματα ανθρωπίνων δικαιωμάτων στη Σ. Αραβία δεν απασχόλησαν καθόλου την Premier League αλλά οι δύο άλλες, ήταν αρκετές για να υπάρξουν δεύτερες σκέψεις αναφορικά την άδεια μεταβίβασης. Και εκεί είναι που μπαίνει στο παιχνίδι το πρωθυπουργικό γραφείο.

Η υπόθεση ξεκίνησε με την Τερέζα Μέϊ να ηγείται της αγγλικής κυβέρνησης αλλά εξελίχθηκε κυρίως επί πρωθυπουργίας Μπόρις Τζόνσον, ο όποιος είχε και εξαιρετικές σχέσεις με το Ριάντ στο οποίο φιλοξενήθηκε (το 2018 ως βουλευτής) σε ένα ταξίδι που κόστισε 14.000 λίρες και…δεν το πλήρωσε ο ίδιος. Όταν ανέλαβε τα ηνία ήταν αυτός στον οποίο ο Μπιν Σαλμάν υποσχέθηκε επενδύσεις της τάξης των 30 δισεκατομμυρίων λιρών, στην Αγγλία που έψαχνε εναγωνίως χρήματα μετά το Brexit. Με μια βασική προϋπόθεση από την πλευρά του διαδόχου. Την εξαγορά της Νιούκαστλ!

Από εκείνο το σημείο και μετά ξεκινάει το γαϊτανάκι των εγγράφων και…επισημάνσεων προς την ηγεσία της EPL με αρκετά ιδιόμορφα αγγλικά χαρακτηριστικά. Το κυριότερο ήταν ότι ενώ στην ουσία όλοι οι φορείς της κυβέρνησης υπονοούσαν σαφέστατα ότι θέλουν να πάρουν οι Σαουδάραβες την Νιούκαστλ, στα έγγραφα σημείωναν ότι η Premier League έχει την απόλυτη αρμοδιότητα και αυτονομία να πάρει την τελική απόφαση. Την ίδια στιγμή βέβαια που η σύντροφος του δολοφονημένου Κασόγκι και οι δικηγόροι της σε συνέντευξη στο BBC καλούσαν την αγγλική κυβέρνηση να μπλοκάρει την εξαγορά και το Υπουργείο Εξωτερικών πρότεινε βοήθεια στη Σαουδική Αραβία και…πλάνο επικοινωνιακής διαχείρισης της κατάστασης για λογαριασμό του Ριάντ.

Μέσα σε όλα αυτά, επισημαίνονται ακόμα οι ανησυχίες άλλων συλλόγων, όχι για το πόσο δημοκράτες είναι οι σαουδάραβες αλλά για το χρήμα που θα βάλουν στην Νιούκαστλ. Λογική ανησυχία με βάση τα όσα έχουν κάνει άλλου διαφόρων εθνικοτήτων σείχηδες και ολιγάρχες στην Premier. Σημειώνεται ότι ήδη το PIF έχει επενδύσει 364 εκατομμύρια λίρες στην αγγλική ομάδα.

Όλη την εξαιρετική έρευνα του theatletic που αποδεικνύει και το πώς το PIF κοροϊδεύει κατάμουτρα την Premier υποστηρίζοντας εντελώς διαφορετικά πράγματα στην Αγγλία και στις ΗΠΑ για τη σχέση του με τη κυβέρνηση της Σαουδικής Αραβίας, μπορείτε να την διαβάσετε εδώ. Αλλά κλείνοντας και όσον αφορά την υποκρισία των άγγλων οπαδών (τουλάχιστον αυτών των ομάδων της Premier) σε σχέση με το χρήμα, τον…καπιταλισμό και το «against modern football» αξίζει να σημειωθεί ο εξής. Βασικός μοχλός πίεσης από την κυβέρνηση προς της EPL για να εγκριθεί η πώληση ήταν ότι στα γκάλοπ που είχαν γίνει το 97% των φίλων της Νιούκαστλ ήθελαν σφόδρα ως ιδιοκτήτες του Σαουδάραβες. Προφανώς είδαν κάποια… επαναστατικά χαρακτηριστικά σε αυτούς εκτός από το μεγάλο πορτοφόλι τους.