Wyscout Analysis: Γιατί ο Αρτέτα κάνει τον Ράις τον ακριβότερο Άγγλο της ιστορίας
- Ντέκλαν ο destroyer, Ράις ο «οδηγός»
- Ο «γρανίτης» των αμυντικών μεταβάσεων
- Η καλύτερη πρώτη ύλη που είχε ποτέ ο Αρτέτα
Τα χέρια του μόλις είχαν αγγίξει και σηκώσει την κούπα του Conference League και πριν οι οπαδοί της Γουέστ Χαμ προλάβουν καλά – καλά να απορροφήσουν την εικόνα του αρχηγού Ντέκλαν Ράις με το τρόπαιο αγκαλιά, ο πρόεδρος του συλλόγου, Ντέιβιντ Σάλιβαν, επιβεβαίωσε αυτό που ούτως ή άλλως φάνταζε δεδομένο.
«Είναι 99% σίγουρο πως ο Ντέκλαν θα αποχωρήσει από τη Γουέστ Χαμ αυτό το καλοκαίρι. Του υποσχεθήκαμε πως αν έδινε τα πάντα για εμάς θα μπορούσε να πάει σε ένα μεγαλύτερο club. Πρέπει να του το επιτρέψουμε», ανέφερε στιγμές μετά τον τελικό απέναντι στη Φιορεντίνα.
Ο Ράις έλαμψε από την πρώτη στιγμή στα Σφυριά όντας μόλις 18 ετών, έπειτα άφησε τη σφραγίδα του στην ίσως πιο επιτυχημένη περίοδο της σύγχρονης ιστορίας του συλλόγου και με τα όσα έκανε στο γήπεδο έσκισε τις υποθέσεις, μετέτρεψε τα «αν» σε «όταν», αναφορικά με τη μεταγραφή που θα τον έστελνε στο πιο υψηλό επίπεδο. Ήταν φανερό πως εκεί ανήκει.
Ο προορισμός του πλέον, στα 24 του, δείχνει να έχει κλειδώσει, με την Άρσεναλ του Μικέλ Αρτέτα να βρίσκεται μια ανάσα μακριά από την πολυπόθητη υπογραφή του.
Πριν έναν χρόνο περίπου ο Ντέιβιντ Μόγιες δήλωνε για εκείνον πως αξίζει «πολλά περισσότερα» χρήματα από 100 εκατομμύρια λίρες. Και ίσως οι 5 εκατομμύρια επιπλέον λίρες που θα πληρώσουν οι Κανονιέρηδες για αυτόν να μην ήταν το ποσό που θα φανταζόταν ο Σκωτσέζος τεχνικός. Όμως ακόμα κι έτσι τα συνολικά 123 εκατομμύρια ευρώ που θα δαπανήσει για χάρη του Ντέκλαν Ράις η Άρσεναλ θα τον κάνουν τον ακριβότερο Βρετανό ποδοσφαιριστή της ιστορίας. Tο Gazzetta με τη βοήθεια του Wyscout, της κορυφαίας πλατφόρμας ανάλυσης ποδοσφαίρου, παρουσιάζει τα στοιχεία του παιχνιδιού του Άγγλου μέσου που «ανάγκασαν» τον Αρτέτα και τους Γκάνερς να κάνουν τα πάντα για να χτίσουν το μέλλον τους πάνω του.
Ντέκλαν ο destroyer, Ράις ο «οδηγός»
Για αρχή, ας το θέσουμε όσο πιο απλά γίνεται. Αν μπορούσαμε να απομονώσουμε τα δύο πιο δυνατά αγωνιστικά στοιχεία του Ράις, ποια θα ήταν αυτά; Σε τι είναι πραγματικά πάρα πολύ καλός; Απάντηση: Στο να κερδίζει την κατοχή και να κουβαλά την μπάλα.
Υπάρχει μια συγκεκριμένη στιγμή από το τελευταίο παιχνίδι της Γουέστ Χαμ στο «Άνφιλντ» κόντρα στη Λίβερπουλ, στα λίγα δευτερόλεπτα της οποίας ξεδιπλώνονται οι «σπεσιαλιτέ» του Άγγλου.
Σούτσεκ και Σαλάχ μάχονται για την μπάλα, την ώρα που ο Ράις προστατεύει τον χώρο μπροστά από τα στόπερ. Ο Τσέχος κάνει το τάκλιν και η μπάλα τίθεται προς διεκδίκηση. Ο 24χρονος άμεσα σπριντάρει και κινείται προς αυτή.
Νικά στην ταχύτητα ακόμα κι έναν παίκτη όπως ο Αιγύπτιος και κάνει δική του την μπάλα. Την ανακτά και αρχίζει να την κουβαλά, τρέχοντας με αυτή πολύ κοντά στα πόδια του, προσπερνώντας όποια κόκκινη φανέλα βρεθεί μπροστά του. Έχει ξεκινήσει την προσπάθειά του λίγο έξω από την περιοχή της ομάδας του και καταλήγει στο μισό του αντιπάλου, εκεί όπου επιχειρεί να βρει τον Σκαμάκα με μια μακρινή μπαλιά.
Η συγκεκριμένη πάσα δεν θα φτάσει ποτέ στον Ιταλό, μα στο σύνολό της πρόκειται για μια ιδιαίτερα σύντομη αλυσίδα ενεργειών ικανών να μαρτυρήσουν σε μερικά καρέ τις «δουλειές» στις οποίες ο Ράις διαπρέπει.
Μια γρήγορη ματιά στους αριθμούς του επιβεβαιώνουν το παραπάνω. Ο 24χρονος στην τελευταία σεζόν της Premier League μέτρησε 10,02 ανακτήσεις κατοχής ανά 90λεπτό, επίδοση που τον τοποθετεί στη λίστα με τους μάστερ της συγκεκριμένης «τέχνης», παρέα για παράδειγμα με τον - οσονούπω συμπαίκτη του - Τόμας Πάρτεϊ.
Συνολικά βγήκε κερδισμένος στην πλειονότητα των ανασταλτικών του μονομαχιών, με το σχετικό ποσοστό τέτοιων «νικών» του να αγγίζει το 68,3%.
Παράλληλα, πέραν του Κασεμίρο, δεν υπήρξε άλλο αμυντικό χαφ στην Premier League που να είχε περισσότερες αναχαιτίσεις από εκείνον. Ο Άγγλος μέτρησε 5,09 τέτοιες ανά ματς, μια λιγότερη κατά μέσο όρο από τον συνάδελφό του στη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ.
Το ξεχωριστό ωστόσο στην περίπτωση του Ράις είναι το γεγονός πως ενώ κόβει και κλέβει με φοβερή επιτυχία, παράλληλα κουβαλά την μπάλα και προωθεί την ομάδα του σαν να ήταν... εξτρέμ. Για την ακρίβεια, ήταν ο ανασταλτικός μέσος με τις περισσότερες προωθητικές κούρσες στο αγγλικό πρωτάθλημα για το 2022/23. Ο Ράις έτρεχε με το τόπι στα πόδια - δείγμα εξαιρετικής τεχνικής - για τουλάχιστον δέκα μετρά κάθετα στο γήπεδο σχεδόν 2 φορές ανά παιχνίδι (1.74 για την ακρίβεια), έχοντας από πάνω του στον συγκεκριμένο τομέα μόνο εξτρέμ και μεσοεπιθετικούς.
Την ίδια στιγμή, κατάφερνε να μεταφέρει την μπάλα ψηλά στο χορτάρι και με τις πάσες του, έχοντας 6,86 προωθητικές μεταβιβάσεις κατά μέσο όρο ανά 90 λεπτά. Επίδοση ελάχιστα χαμηλότερη από αυτή του Ζορζίνιο (7,11/90') και όχι εξαιρετικά μακριά του κορυφαίου της λίστας Έντσο Φερνάντες (10,01). Το γεγονός όμως ότι τόσο ο Ιταλός όσο και ο Αργεντινός είναι παίκτες που σε καμία περίπτωση δεν μπορούν να κουβαλήσουν και να τρέξουν όπως εκείνος αλλά και αγωνίστηκαν σε ομάδες που, σε αντίθεση με τη Γουέστ Χαμ, βασίζονταν σε όγκο μεταβιβάσεων και κατοχή, είναι δηλωτικό της ποιότητας και της πολυχρηστικότητας του Ράις.
Είναι φορές μάλιστα που τρέχοντας με την μπάλα στα πόδια καταφέρνει να δημιουργήσει ευκαιρίες για τον εαυτό του, όπως ακριβώς έκανε και κόντρα στη Γάνδη μέσα στη σεζόν.
Ο «γρανίτης» των αμυντικών μεταβάσεων
Στη Γουέστ Χαμ του Μόγιες, ο Ράις σχεδόν πάντα έβρισκε τον εαυτό δίπλα στον παρτενέρ του, Τόμας Σούτσεκ, και πίσω από τον Πακετά. Τουλάχιστον φαινομενικά, μιας και τα ανεβάσματα του Τσέχου συχνά τον άφηναν μόνο του ανάμεσα σε άμυνα και επίθεση, σαν κολώνα στη μεσαία γραμμή, εκεί που πιθανώς θα επιθυμεί να τον χρησιμοποιήσει και ο Αρτέτα, με τον Όντεγκααρντ και τον τρίτο μέσο να βρίσκονται μπροστά του.
Η παρουσία του εκεί, θα επιτρέψει στον Ισπανό κόουτς να ολοκληρώσει το όραμά του και να χρησιμοποιήσει τον Κάι Χάβερτς σαν δεύτερο 8άρι. Κι αυτό διότι, ο Ράις είναι ένα... τέρας στις αμυντικές μεταβάσεις, ένας παίκτης που μπορεί να σταματά τις αντεπιθέσεις, απαραίτητος για ομάδες που πνίγουν τον αντίπαλό τους στο δικό του μισό και συχνά δεν δείχνουν τόσο συμπαγείς όταν μεταφέρονται από φάση επίθεσης σε φάση άμυνας.
Τα στοιχεία που κάνουν τον Ντέκλαν ιδανικό για αυτόν τον ρόλο είναι φανερά στα παρακάτω καρέ: Αθλητικότητα και δυναμισμός, μα κυρίως ξεχωριστή ποδοσφαιρική αντίληψη. Μια στήλη γρανίτη στην οποία προσκρούονται οι ελπίδες της αντίπαλης ομάδας για κάποια γρήγορη αντεπίθεση.
Η Έβερτον έχει μόλις κερδίσει την μπάλα και ψάχνει την κόντρα. Ο Ιβόμπι παίζει γρήγορα την πάσα και ο Ράις ήδη αρχίζει να οπισθοχωρεί με ταχύτατα.
Η μπάλα φτάνει στον Μοπέ, με τον Άγγλο να έχει ήδη βρεθεί σε σημείο που μπορεί να τον κόψει. Αντί να «πέσει» πάνω του ωστόσο, διαβάζει την επόμενή του ενέργεια, αλλάζει κατεύθυνση και κλείνει γρήγορα τον σωστό χώρο, παρεμβαίνοντας άμεσα και αποτελεσματικά όταν του δίνεται η ευκαιρία, κόβοντας την κόντρα με εξαιρετικό τάκλιν πάνω στον Ονάνα.
Η καλύτερη πρώτη ύλη που είχε ποτέ ο Αρτέτα
Οι εντελώς διαφορετικές αγωνιστικές ταυτότητες της Γουέστ Χαμ και της Άρσεναλ ίσως δημιουργούν αμφιβολίες για το αν ο 24χρονος μπορεί να κάνει τη διαφορά και στους Κανονιέρηδες, μα ένας παίκτης σαν τον Ράις δεν... σκαμπάζει από τέτοια. Ο Αρτέτα ξέρει πως τον χρειάζεται για να βελτιώσει ακόμα περισσότερο την ομάδα του, να αυξήσει περισσότερο τις πιθανότητές της για την κατάκτηση του πρωταθλήματος και για αυτό για εκείνον θα έδινε όσα χρήματα απαιτούνταν.
Οι επικριτές του Ράις στην Αγγλία στέκονται στο ότι θα έπρεπε να είναι πιο κυριαρχικός, να παίρνει περισσότερες πρωτοβουλίες για να χωρέσει σε μια διεκδικήτρια του τίτλου. Αλλά ο 24χρονος μπορεί να κάνει και αυτό. Ας δούμε τι έκανε την τελευταία φορά που αντιμετώπισε την - όπως όλα δείχνουν - μέλλουσα ομάδα του.
Ο Πάρτει ζητά την μπάλα αμαρκάριστος και όταν ο Τίρνεϊ του πασάρει ο Ράις δεν βρίσκεται καν στο πλάνο. Ο Άγγλος αντιλαμβάνεται την ευκαιρία για σωστό pressing ψηλά στο γήπεδο και σπριντάρει προς τον Γκανέζο.
Εκείνος κάνει το λάθος να επιχειρήσει να τον προσπεράσει με ένα «τσιμπηματάκι» και χωρίς να το καταλάβει ο Ράις του κλέβει την μπάλα. Έπειτα, ο αρχηγός της Γουέστ Χαμ πλησιάζει την περιοχή και πασάρει στον Πακετά, ο οποίος κερδίζει το πέναλτι.
Φάση που δείχνει τον προσανατολισμό του πώς μπορεί, εκτός από το να βελτιώσει την Άρσεναλ, να βελτιωθεί και ο ίδιος ο Ράις σε αυτή. Γιατί φυσικά έχει περιθώρια βελτίωσης.
Ο Αρτέτα θα πάρει στα χέρια του έναν παίκτη με τρομερά χαρακτηριστικά στην καλύτερη δυνατή ηλικία. Ταυτόχρονα, έναν παίκτη με εμπειρία, που δεν τραυματίζεται ποτέ και που ήδη ξέρει πώς να ηγηθεί ενός συνόλου. Ο Ισπανός έχει αποδείξει πως είναι εξαιρετικός στο να δημιουργεί ελίτ παίκτες και αυτή η πρώτη ύλη θα είναι η καλύτερη που θα έχει βρει στον δρόμο του. Ένας φοβερά ευέλικτος παίκτης, κάτι ανάμεσα στον Τόμας Πάρτεϊ και τον Γκρανίτ Τσάκα, κάποιος που συνδυάζει τα καλά στοιχεία αυτών των δύο, όντας συνολικά ανώτερός τους, και που, αν και - πιθανότατα - θα ξεκινήσει από το «6», άνετα θα μπορούσε να εξελιχθεί σε έναν κορυφαίο box to box μέσο.
Κάποιος που θα καθορίσει τη νέα εποχή των Γκάνερς, αυτή που με υπομονή χτίζουν από όταν ο Αρτέτα ανέλαβε την ομάδα. Η σχεδόν ανεπανάληπτη επιμονή της Άρσεναλ στο deal του Ντέκλαν Ράις φανερώνει πως πιστεύει ότι αυτό είναι το κρισιμότερο κομμάτι του παζλ της και τούτο είναι κάτι που στην πραγματικότητα τα λέει όλα για το ποιος είναι και το ποιος μπορεί να γίνει ο Άγγλος.
Στην προετοιμασία της Γουέστ Χαμ το 2017, την πρώτη του Ράις με τους άντρες, ο τότε 18χρονος πέρασε από την κλασική διαδικασία μύησης, τραγουδώντας A capella μπροστά στους συμπαίκτες του.
Σχεδόν ειρωνικά το τραγούδι που επέλεξε να πει, το «The World's Greatest» του R. Kelly, φανέρωσε προς τα πού βαδίζει αυτός ο έφηβος και παράλληλα γιατί η Άρσεναλ τον έκανε τον ακριβότερο Άγγλο της ιστορίας και γιατί εκείνος επέλεξε το «Έμιρεϊτς». Γιατί τελικά, όταν ο Αρτέτα και οι Λονδρέζοι αποφάσισαν να δώσουν τα 123 εκατομμύρια για τον Ράις είχαν στο μυαλό τους πως αυτός ο παίκτης μπορεί να εξελιχθεί στον καλύτερο αμυντικό μέσο του κόσμου και εκείνοι μαζί του να πετύχουν κάθε στόχο τους.
