Σύμφωνα με έρευνα, το ιδιωτικό κεφάλαιο χρηματοδοτεί το 35% των συλλόγων στα κορυφαία πρωταθλήματα της Ευρώπης

Η Τσέλσι, η Μίλαν, η Νιούκαστλ και η Αταλάντα είναι παραδείγματα ομάδων που ανήκουν εξ ολοκλήρου σε ιδιωτικά κεφάλαια, με τη μορφή ιδιωτικών επενδυτικών κεφαλαίων. Ωστόσο, σύμφωνα με την εταιρεία χρηματοοικονομικής ανάλυσης PitchBook, το 35% των κορυφαίων συλλόγων στην Αγγλία, τη Γαλλία, τη Γερμανία, την Ιταλία και την Ισπανία έχουν αποκτήσει ιδιωτικές επενδύσεις με κάποια μορφή.

Το ιδιωτικό κεφάλαιο αναφέρεται σε μια σειρά από διαφορετικά επενδυτικά μοντέλα, συμπεριλαμβανομένων ιδιωτικών κεφαλαίων, κεφαλαίων επιχειρηματικού κινδύνου και κοινοπραξιών που αναλαμβάνουν χρέη εξασφαλισμένα έναντι του περιουσιακού στοιχείου που ελπίζουν να αγοράσουν, οι λεγόμενες μοχλευμένες εξαγορές. Τα κρατικά επενδυτικά ταμεία, όπως το PIF της Σαουδικής Αραβίας, μπορούν επίσης να περιγραφούν με αυτόν τον τρόπο.

Αυτό που έχει κοινό κάθε όμιλο είναι η ιδιωτική ιδιοκτησία, που σημαίνει ότι δεν συμμορφώνονται με τα ίδια επίπεδα διαφάνειας με τις δημόσιες εταιρείες και ένα μοντέλο που θεωρεί τις εξαγορές ως επενδύσεις. Τα ιδιωτικά επενδυτικά κεφάλαια επίσης συνήθως εστιάζουν στην αύξηση της κερδοφορίας των επενδύσεών τους πριν τα πουλήσουν και η επικράτηση τους σηματοδοτεί μια αλλαγή στο μοντέλο ιδιοκτησίας για τους ευρωπαϊκούς συλλόγους.

Η έρευνα του PitchBook δείχνει μια έκρηξη στις επενδύσεις και τις εξαγορές τα τελευταία δύο χρόνια. Η έκθεση αναφέρει ότι ενώ δαπανήθηκαν 240 εκατομμύρια δολάρια σε συμφωνίες συγχωνεύσεων και εξαγορών στο ποδόσφαιρο το 2019, ο αριθμός αυτός είχε αυξηθεί σε κάτι λιγότερο από 5 δισεκατομμύρια δολάρια το 2022 και δυνητικά αναμένεται να διπλασιαστεί φέτος, σε περισσότερα από 10 δισεκατομμύρια δολάρια.

Οι αναλυτές υποστηρίζουν ότι μια ξαφνική άνοδος της ζήτησης μπορεί να εξηγηθεί από δύο παράγοντες: την αύξηση των ιδιωτικών κεφαλαίων που οδήγησε στην αύξηση των υπό διαχείριση περιουσιακών στοιχείων από 2,1 τρισεκατομμύρια ευρώ το 2013 σε 4,6 τρις ευρώ το 2022 και αύξηση των οικονομικά αναξιοπαθούντων συλλόγων λόγω του Covid-19.

«Μετά την απώλεια εσόδων που προκλήθηκε από την έλλειψη εσόδων από την πανδημία, οι ποδοσφαιρικοί σύλλογοι έπρεπε να βρουν νέους τρόπους για να αναχρηματοδοτήσουν τα χρέη τους και να ενισχύσουν τους ισολογισμούς τους», λέει ο αναλυτής του PitchBook, Νίκολας Μόουρα. «Οι παίκτες του ιδιωτικού κεφαλαίου, όπως οι εταιρείες PE, άδραξαν αυτήν την ευκαιρία για να εισέλθουν στην αγορά του ποδοσφαίρου».

Το PitchBook υποστηρίζει ότι η στρατηγική για τους περισσότερους επενδυτές ιδιωτικών μετοχών θα είναι να βρουν αύξηση εσόδων και περικοπή κόστους πριν προσπαθήσουν να «κρυσταλλώσουν» τις αποδόσεις τους μέσα σε μια δεκαετία.

Η έρευνα διαπιστώνει μια ισχυρή συσχέτιση μεταξύ της αύξησης των επενδύσεων σε PE και της αύξησης των Αμερικανών ιδιοκτητών στο ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο (οι ΗΠΑ φιλοξενούν το 60% της χρηματοδότησης ιδιωτικών κεφαλαίων).

«Υπάρχει μια τυπική περίπτωση η PE να αναδιαρθρώνει ποδοσφαιρικούς συλλόγους εφαρμόζοντας έμπειρη διοίκηση, μειώνοντας περιττές δαπάνες, μειώνοντας τη δομή μισθών/εσόδων και αυξάνοντας τα έσοδα προκειμένου να βελτιώσουν τα περιθώρια [κέρδους]», λέει ο Μόουρα.

«Το χρονοδιάγραμμα είναι επίσης σύμφωνο με τους ορίζοντες επιστροφής της PE, καθώς η αναδιάρθρωση και η ανοικοδόμηση ενός ποδοσφαιρικού συλλόγου μπορεί να διαρκέσει αρκετές σεζόν πριν αποκρυσταλλωθούν τα αποτελέσματα. Τα PE συνήθως προσπαθούν επίσης να αποκρυσταλλώσουν τις αποδόσεις της επένδυσής τους μέσα σε επτά έως 10 χρόνια».